Digital Piss Factory, 2008
Krijgt u ook het vliegend schijt van mysterieuze albumtitels? Kan
multi-interpretabiliteit u aan de reet roesten en wilt u gewoon
weten hoe een plaat heet en waarom voor die noemer geopteerd is?
Waar de ‘D’ in ‘D is Done’, de tweede full-cd van Madensuyu, voor
staat, is ons ook een raadsel, maar speciaal voor u, waarde lezer,
doen we enkele opties uit de doeken en tegelijkertijd onthullen we
ook nog eens ons hoogstpersoonlijke oordeel over dit weerbarstige
kleinood.
Damage is Done
Een weinig waarschijnlijke optie, want deze plaat is het
bewijs dat Madensuyu weinig tot niets aan scherpte en intensiteit
heeft ingeboet en nog steeds een ravage kan en wil aanrichten in uw
gehoorwegen. PJ Vervondel en Stijn ‘Ylode’ De Gezelle beschikken
namelijk nog steeds over een sound als een geladen Uzi in de handen
van een Parkinson-patiënt. ‘FAFAFAFUCKIN’ en ‘Write or wrong’ zijn
dan ook bezwerende adrenalineshots van nonsensicale kreten en
scalpelscherp gitaarwerk die niet moeten onderdoen voor
prijsbeesten als ‘Sugar On’ of ‘Suck On More To Come’. De sonische
kogelregens van A
Field Between reten het vlees al open, maar voor geronnen bloed
is er bij Madensuyu duidelijk geen tijd.
Doing imitations is Done
Klinkt al logischer, hoewel Madensuyu nooit een creatieve
herkauwer is geweest. Invloeden als Sonic Youth, Shellac en Mogwai
vallen wel aan te wijzen, maar de Gentse tandem brouwt met deze
ingrediënten een roesopwekkend kooksel dat volledig het hunne is.
De middenvinger wordt opgestoken naar songconventies, muzikale
trends of publieksverwachtingen. Ook op dit album schept Madensuyu
een unieke, uit gitaar, drums en elektronische samples opgetrokken
klankenwereld waar een paar duizend volt doorheen gejaagd wordt.
Pure emotie wordt gebald in explosieve kortfilms en wie de stijl
niet kan pruimen, moet maar oprotten.
Dishwashing is Done
Zou toch wat raar zijn!
Demons is Done
Helemaal uit den boze. De allesoverweldigende intensiteit
waarmee gemusiceerd wordt, bewijst dat er opnieuw heel wat demonen
moesten worden gemuilkorfd bij Vervondel en De Gezelle. Enkel de
emoties dienen namelijk als leidraad in de muzikale therapie van ‘D
is Done’. Toch zijn de songs daardoor geen amorfe hompen lawaai,
wel integendeel. ‘My’ gromt, kraakt en piept als een gemartelde
krankzinnige, maar toch is de stroomstoot behept met de focus van
een laserstraal. ‘Oh Frail’ en ‘Tread on Tread Light’ komen naar
Madensuyu-normen zelfs in de buurt van popsongs, maar het zijn wel
exemplaartjes die middels krassende gitaren zelfs de meest eeltige
olifantenhuid kunnen wegschrapen.
Driving fast is done
Dekt de lading niet, maar is ook niet helemaal onwaar. Net
zoals ‘A Field Between’ bevat deze plaat ook een aantal ingetogen
nummers die niet onmiddellijk bloed ruiken. De bevreemdende intro
‘Woman’ doet zelfs aan Ignatz denken en hoewel ‘Time’ niet de
emotionele climax van ‘Papa Bear’ kan evenaren, zal de song menig
koekenbroden hart tot kruimels verpulveren. Met het gefluisterde
titelnummer valt ten slotte het aan flarden gereten gordijn over ‘D
is Done’. Madensuyu klonk nooit verstilder, tot door en merg en
been snijdende gitaarnoise een einde maakt aan het oog van de
storm.
Doing desirable dental nurses is Done
Je weet maar nooit. Hoe de titel van de nieuwe Madensuyu
in z’n volledigheid ook mag luiden, het staat vast dat de band ons
voor een tweede keer inpalmt met z’n bezwerende en unieke
geluidsidioom. ‘D is Done’ zuigt je ongenadig mee in een wervelende
geluidstrip en lost z’n greep nergens. Die spannende dynamiek en
overrompelende intensiteit maken van Madensuyu een aberratie in het
grotendeels uit slippendragers bestaande muziekwereldje. Vervondel
en De Gezelle leggen opnieuw hun hart en ziel in hun muziek en dat
voel je op ‘D is Done’ in elke noot!
http://www.madensuyu.be
http://www.myspace.com/madensuyu
