Het klinkt bijna als het middelmatige scenario voor een Hollywood-komedie met Jack Black in de hoofdrol: na een dik decennium van elkaar gescheiden geweest te zijn, besluiten twee broertjes en ex-leden van wat ooit een wereldband was, hun geschillen opzij te zetten en opnieuw de krachten te bundelen voor wat Vernietiging in plaatvorm moet worden. Alleen gaat het hier om de bittere realiteit en tegelijk één van de meest geanticipeerde metal-platen van dit jaar.
De tijden lijken er dan ook voor gemaakt: thrash metal is met jonge bands als Municipal Waste terug van (lang) weggeweest, en ondertussen heeft het reünie-virus dat al enkele jaren onversaagd rondwaart ook in metal-land om zich heen gegrepen. Zo staakte Anthrax reeds in 2004 de creatieve activiteiten voor een paar hoogst succesvolle back-to-the-days-tournees met oud-zanger Belladonna, terwijl de death-titanen van Carcass en At The Gates recentelijk ook hun gelukkige en al dan niet tijdelijke wedersamenkomst aankondigden.
Maar valt dit Inflikted eigenlijk wel zo makkelijk in te delen bij deze dubbele nostalgiebeweging? Het antwoord is best eenvoudig: neen. Cavalera Conspiracy is immers, minder dan de Sepultura-die hards zo hartstochtelijk hoopten, een terugkeer naar de oertijd van de thrash waar de Brazilianen zo stevig hun stempel op drukten. Méér dan dat is deze band een logische synthese van alles waar Max Cavalera zich over de jaren heen in gestort heeft, aangevuld met de dreunende drums van broertje Iggor.
Cavalera Conspiracy komt hier immers op de proppen met een fijne bloemlezing van het repertoire van een man die ondertussen uitgegroeid is tot één van dé metal-iconen van de laatste drie decennia. De Soulfly-vibe, hier het opvallendst vertegenwoordigd door de titelsong, haakt harmonieus de arm in het snellere Sepultura-werk — let zo bijvoorbeeld op de moordriffs van “Heart Of Darkness” en achteraan “The Doom Of All Fires”. Dat alles wordt in een, fel van het oldschool Sepultura-geluid afstekend, modern productie-jasje gegoten, wat van de luisterbeurt een af en toe een wat bevreemdende ervaring maakt.
Een mens zou onderhand nog vergeten dat bij de maak van dit album, onvermijdelijk in de schaduw, nog andere mensen betrokken zijn geweest. Zo mocht Soulfly-gitarist Mark Rizzo zijn onafscheidelijke octaver-pedaaltje en een handvol van zijn (niet altijd even geslaagde) shred-solo’s op dit album loslaten. Het meest reikhalzend keken we echter uit naar het baswerk van Gojira-mastermind Joe Duplantier, die met de ritmegitaar in “Ultra-violent” (waar hij de bas even overlaat aan Rex Brown van Down en Pantera) uithaalt met een even verwoestende als kenmerkende neo-Morbid Angel-riff. Zijn invloed beperkt zich overigens niet tot dat nummer: voor de aandachtige luisteraar valt ook onder meer in “Hex” zijn hand te herkennen.
“Nevertrust” is dan weer een uitmuntend voorbeeld van het feit dat Inflikted desondanks geen alles verpletterende overwinning is geworden. Max’ debiele sloganeske gedoe dat van nogal wat Soulfly-nummers een tenenkrullende belevenis maakt (never trust the fuckers / never trust the bastards / never trust the assholes / never trust the ass kissers — kwestie dat u het weet) vormt er een even vreselijke als afzichtelijke alliantie met Rizzo’s compleet overbodige gitaargeruk.
Bovenal is Inflikted echter gewoon het geslaagde vervolg op het sterke Dark Ages, het meest recente Soulfly-album waar de groove van weleer plaats maakte voor een donkerder en bovenal thrashier geluid. Het verschil zit hem in de intensiteit en de inventiviteit, die overal met de macht drie (of zoiets?) lijkt te zijn verheven. Laat er dan ook geen twijfel over bestaan: de broertjes Cavalera zijn terug. En ze klinken het gemeenst sinds tijden.
Cavalera Conspiracy speelt op zaterdag 28 juni op de Graspop Metal Meeting.
