The Sedan Vault heeft al een behoorlijk fijn jaar achter de rug. Debuutplaat Mardi Gras Of The Sisypha kon op heel wat bijval rekenen en een deal bij Jazztronaut bezorgde hen passages op Dour en Pukkelpop. Roem, geld en promiscue uitspattingen liggen in het verschiet, denkt een mens dan, maar dat valt niet af te lezen van de bloednuchtere gezichten van de broers Marius en Frederik Meeuwis.
Marius (keyboards): "Ik vind het wel cool dat we de twee dingen doen. Er is buiten die festivals immers ook nog het kleine café waar je alleen een versterker hebt en een stem die een beetje overstuurd klinkt omdat de installatie het niet aankan. Dat is die andere kant, en die is even goed eigenlijk. Ik vind het jammer dat bijvoorbeeld een groep als Tool daar niet meer aan toekomt, die zijn daar gewoon te groot voor geworden. Ik zou het zalig vinden om hen gewoon eens op café te zien, enkel met hun versterkers. Pearl Jam zou dat eens hebben gedaan: de ene dag gespeeld in de AB, de dag erna onder een andere naam in een of ander jeugdhuis."
enola: Hadden jullie verwacht dat Mardi Gras zulke goeie kritieken zou krijgen?
Marius: "Wel, we hebben er drie jaar aan gewerkt. Ik ben keyboards beginnen te spelen omdat we een extra instrument nodig hadden, we hebben er echt alles aan gedaan om het zo goed mogelijk te maken. De nummers klonken lange tijd goed in ons hoofd, maar nog niet op het podium. "(Are Burning Walls A) Hologram", bijvoorbeeld: we hebben dat eens gespeeld in de Frontline in Gent, toen nog enkel met bas, gitaar en drum."
Frederik (basgitaar): "Ik was er toen nog niet bij."
Marius: "Dat was een steengoed nummer, we hadden dat superenthousiast gespeeld om dan achteraf te horen … dat het niet veel voorstelde. Dat kwam omdat we de gitaar en de bas totaal niet melodisch konden uitwerken. We hebben dan drie jaar lang al die nummers in andere jasjes gestoken en … goh, uiteindelijk hebben we er zoveel moeite in gestoken dat ik het de goeie respons wel waard vind. Ik had het niet verwacht, maar ik denk niet dat iemand kan zeggen dat het onverdiend is."
Frederik: "Toen we eraan bezig waren in de studio dacht ik nog: ’dit gaat een heel goeie cd worden voor óns.’ Maar ik had nooit gedacht dat Herman Hulsens van de AB ook zo ongelooflijk enthousiast zou zijn, of dat De Standaard en De Morgen ons zo goed zouden vinden. Alleen wat onze eigen scene betreft, dacht ik wel dat iedereen de plaat echt goed zou vinden."
enola: Opvallend: jullie online lijstjes met bands die jullie op de een of andere manier beïnvloed hebben is echt wel ontzettend lang. Jullie noemen zelfs Sigur Rós.
Frederik: "Ik vind het vaak jammer dat een recensent schrijft dat we goed naar The Mars Volta hebben geluisterd. Ze vergelijken ons altijd daarmee, maar er zit zoveel meer in. Die bands waar je op doelt, dat zijn allemaal groepen met elk hun eigen typische sfeer. The Mars Volta met dat donkere, bizarre sfeertje, Black Flag heeft die agressie, Radiohead en Sigur Rós wat droevigheid … al die dingen zitten er ook bij ons in. Ik vind dat ons album ook verschillende sferen uitademt, we zijn meer dan Mars Volta-wannabes. Maar ik denk dat de meeste groepen zo’n waslijst kunnen opsommen hoor."
Marius: "Onze truc is eigenlijk dat nadat we de basis van piano, bas en gitaar hebben gelegd, we hard werken om een nummer echt speciaal te maken. Onze oom speelt ook muziek en dat is iets wat hij er bij ons al van kleins af heeft ingepeperd: geef jezelf een eigen klank en dan heb je iets waarmee je kan werken. Dat wil niet zeggen dat je dan vanzelf succesvol wordt, maar dan druk je tenminste je eigen stempel."
"Ik denk dat wij de laatste jaren geleerd hebben om echt naar alles te luisteren. Ik zet soms ook Radio Donna op om eens echt naar die megaproducties te luisteren, om te horen hoe die grote producers het voor elkaar krijgen om iets goed te laten klinken. Ik denk dat we gewoon overal iets proberen te leren."
enola: Daardoor klinken jullie inderdaad wel heel apart, vind ik, zeker in België.
Marius: "Weet je, we waren eens bezig met nog wat accenten te leggen in de nummers. Tijdens het eerste nummer speel ik een orgeltje, tweede nummer weer dat orgeltje, het derde nummer opnieuw met dat orgeltje … Dan begin je na te denken en op zoek te gaan naar andere manieren om accenten te leggen. Iedereen moet dat doen."
Frederik: "Dat vind ik ook zo vaak niet tof aan groepen, dat je zo dikwijls hetzelfde hoort. Koop tegenwoordig een cd van eender welke groep, tegen het einde van de cd heb je zoiets van ’mannen komaan, dat hebben we al gehoord.’ Bij ons heb ik dat niet. We werken heel lang aan al onze nummers, soms vier à vijf maanden, wat echt gigantisch lang is. Tool werkt ook ongelooflijk lang aan elk nummer. Als elke groep een jaar of vijf zou uittrekken voor een plaat denk ik dat de kwaliteit serieus de hoogte in zou gaan."
Marius: "Funtime vroeg ons in 2004 al wanneer we onze plaat nu wilden uitbrengen. ’In de herfst’, zeiden we, waar ze zich wel in konden vinden. En dan wij weer: ’Herfst 2005, he.’ Ze wilden eigenlijk wel snel iets van ons uitbrengen, maar gaven ons uiteindelijk wel alle vrijheid die we nodig hadden."
enola: Gaat dat blijven lukken? Stel dat er morgen een major label voor de deur staat en …
Marius: "Misschien dat we ooit wel major label-muziek gaan maken, maar zolang we dat niet doen, moeten we ook niet op een groot label staan."
Frederik: "Wat is dat eigenlijk, een major label?"
Marius: "Tool staat ook op een major label, maar hun publiek bestaat wel nog altijd uit dezelfde alternatievelingen. Natuurlijk, je kan er niet om heen dat als je op een major staat, je moet verkopen. Geen 25.000 cd’tjes, maar 500.000 bij wijze van spreken. Er moeten singles komen, clips …"
Frederik: "We hebben het eigenlijk nog maar pas meegemaakt, Jazztronaut is onze nieuwe booker en toch wel een grote speler. We hebben daar toen ook lang over nagedacht. Dat we er uiteindelijk getekend hebben heeft dan ook alles met de deal te maken. We moeten onze muziek niet aanpassen voor Jazztronaut, dus waarom zouden we het dan niet doen?"
"Maar de vraag was of we altijd onze tijd ervoor zouden nemen, zeker? Wel: ja, natuurlijk, het moet goed zijn. Ik wil geen cd uitbrengen waar ik niet achter sta. Er zijn genoeg groepen die onder druk van hun label snel snel die plaat afmaken en daar later veel spijt van krijgen. Dat is iets wat ik nooit wil meemaken. Je kan het geen tweede keer opnemen he."
enola: Jullie lijken mij al erg professioneel bezig, voor een beginnend groepje.
Frederik: "Op zich zijn we al enorm lang bezig, hoor. Ik zit nu nog wel maar een jaar of twee bij The Sedan Vault, maar daarvoor had je nog Mawkish, en dat bestond ongeveer vier jaar. En daarvoor was er nog Killjoy, een rockgroepje dat ook een jaar of zes, zeven bestond. Ik en Marius zaten daar nog niet bij, maar onze broer, die zingt, en de drummer gaan al die hele tijd mee. Intussen is iedereen al wel een tijdje bezig."
Marius: "Eigenlijk zijn we allemaal al van ons achtste ongeveer bezig. Frederik is van oorsprong drummer, die is begonnen met op doosjes van Het IJsboerke en zo te slaan. Ik speelde toen nog gewoon klassieke piano. Ik weet nog dat we "You Could Be Mine" van Guns’n Roses hebben gecoverd."
"Het is voor een groot stuk geluk hebben, de juiste mensen tegenkomen. Wij zijn nu toevallig broers, maar dan is er ook nog onze drummer, die er dan weer op een heel andere manier hard voor gaat. We doen het elk op onze eigen manier, wat maakt dat we elkaar goed aanvullen. Onze mixer is bijvoorbeeld een gast van La Muerte die zich keihard inzet voor ons geluid en onze lichtman gezocht heeft. Die schuimt in Limburg de platenzaakjes af om te zien of onze plaat er wel ligt en zo. Het is dus geluk hebben om die mensen tegen te komen die heel veel van zichzelf in The Sedan Vault willen steken, zonder daarvoor automatisch iets terug te verwachten."
Frederik: "We steken ook veel geld in onze shows. In het begin kregen we nog niet zoveel geld en gingen eigenlijk al onze centen naar onze geluidsman en lichtman. Veel andere groepen vonden dat we daar veel te veel geld in staken en in het begin hadden ook wij iets van ’zouden we dat nu wel doen?’ Maar al onze shows zijn tot nu toe supergoed geweest wat het geluid en licht betreft, dus achteraf gezien is dat een heel goede stap voor ons geweest."
Marius: "Twee vijfde van ons budget gaat naar de show zelf. Iets meer dan de helft is dan voor onszelf, en dat is nog niet gigantisch veel. Maar dat is ook niet het belangrijkste, dat maakt me zelfs niets uit."
Frederik: "We moeten wel genoeg geld bijeen sparen voor als we aan een nieuwe plaat beginnen, om een goede producer te kunnen betalen. De mixer heeft onze sound gedaan voor Mardi Gras Of The Sisypha, maar qua productie hebben we alles zelf gedaan. Het is altijd interessant om er iemand bij te hebben die er helemaal los van staat, met een volledig nieuwe invloed. Als bijvoorbeeld Mauro Pawlowski nu onze cd had geproducet, was die dubbel zo goed geweest. Rick Rubin heeft Deloused In The Comatorium van The Mars Volta geproduceerd, en heeft dat heel cool gedaan. Ik ben er zeker van dat zonder hem die plaat minder goed zou zijn geweest. Zet zo’n fantastische ket op onze cd en het was nog beter geweest, dus dat is wel jammer. Maar langs de andere kant kan niemand in recensies schrijven dat Mauro heeft meegewerkt en het alleen daarom een goede plaat is geworden."
Marius: "Buiten Mauro en misschien nog enkele andere gasten zijn er eigenlijk weinig mensen die ik onze plaat zou willen laten produceren, binnen België dan. Onze nummers duren minstens vier à vijf minuten: dat is lang, niet echt popgericht. Ik ben wél benieuwd naar wat pakweg Tom Barman zou doen met een nummer van ons. Wat als hij er bijvoorbeeld een popnummer van zou maken?"
enola: Hoe concreet zijn die plannen voor een volgende plaat?
Marius: "Onze vorige plaat is opgenomen in juli 2005 en uitgekomen in februari dit jaar. Sinds juli hebben we geen enkel nummer meer geschreven, maar nu zijn we weer begonnen met aan nummers te werken. We hadden bewust een jaar niets geschreven, gewoon om nieuwe dingen te zoeken. Wat we nu maken mag niet gewoon een zevende nummer voor Mardi Gras zijn. We hebben ook wat nieuw materiaal gekocht, er zijn wat nieuwe ideeën, we hebben nieuwe zangstijlen uitgeprobeerd. Veel naar nieuwe muziek geluisterd ook, vrienden opgezocht die een heel andere muzieksmaak hebben en zo andere invloeden proberen te zoeken. Ook oude platen opgezocht … die niet altijd goed waren, maar kom (lachje)."
enola: Wat willen jullie teweegbrengen met jullie muziek?
Marius: "Het belangrijkste is om jezelf te herkennen in de waardering van een ander. Heb ik geleerd van een oudere man die bij ons in de buurt woont. Ik vind het gewoon cool om hier op een zondagmorgen te zitten op een terrasje en te praten over iets dat jij goed vindt, bijvoorbeeld. Als jij het niet goed vindt, wil ik hier eigenlijk ook niet komen praten over die plaat en al de tijd die we erin gestoken hebben. Dan vind ik mezelf maar een zeikerd die hier zijn cd wat probeert te verkopen, dan werkt het niet. Ik speel liever in een club waar ik zelf naartoe zou gaan, dan dat we een discotheek zouden platspelen met heavy beats en zo. Ik vind het veel leuker om de mensen te bereiken die je zelf interessant vindt."
Frederik: "Maar voornamelijk willen wij gewoon goede cd’s maken. Je hebt groepen die echt constant spelen, dat is wel supercool, maar niet wat wij willen doen. We kunnen dat ook niet, wegens werk en studies en zo. Een cd, dat is iets dat altijd blijft, terwijl een optreden zo vergankelijk is."
enola: Hebben jullie de review van Mardi Gras op goddeau gele…
Allebei: "Jaaaaaaa!"
Frederik: "Daar wou ik het ook nog even over hebben!"
enola: Collega (mvm) maakte zich vrolijk over jullie songteksten.
Frederik: "We hebben heel lang moeten nadenken over die teksten. Maken we ze nu zo moeilijk of niet? We wisten op voorhand dat we er commentaar op zouden krijgen. Onze mixer zei ons toen dat we een heel goeie cd hadden, maar dat er nog iets extra’s nodig was om de aandacht vast te houden. Dat is wat we dan gedaan hebben met die teksten, denk ik."
Marius: "We hadden eerst wel veel eenvoudigere teksten, maar dat paste gewoon niet."
enola: Tot slot, een heel concrete vraag: Waar staat The Sedan Vault over vijf jaar?
Frederik: "Opnieuw hier, een interview aan het geven."
Marius: "Ik denk niet dat we uit zijn op groot succes."
enola: Maar jullie kennen nu toch een heuse doorbraak?
Frederik: "Dat moet je relativeren. Ik ken nog groepen die zoals wij nu ook aan het boomen waren en een half jaar later alweer vergeten waren. Nadat bekend raakte dat we op Pukkelpop gingen spelen, zei iedereen ons dat we bekend zouden worden, maar tien andere groepen uit onze scene stonden er ook. Zo’n uitzondering zijn wij niet, Pukkelpop is niet per se een springplank naar succes."
Marius: "Voor mij moeten wij over vijf jaar niet groter zijn dan nu, zolang we maar interessant blijven voor de mensen die ons kennen. Natuurlijk zou het cool zijn als we ineens een heel groot publiek hebben, maar dat is gewoon niet waar het om draait. We spelen wat we zijn, en zijn wat we spelen, daar gaat het om.
