Na het goed onthaalde debuut ‘Love Is Here’ en het fraaie Silence Is Easy heeft Starsailor zijn
derde album klaar. Ondanks enkele klassiekers (lees: ‘Alcoholic’,
‘Some Of Us’ en ‘Silence Is Easy’) en een floorfillerversie
van ‘Four To The Floor’ is Starsailor zo’n groep van net niet.
Brave jongens en live steevast beter dan op plaat, maar in
vergelijking met Coldplay ligt
de wereld nog niet aan hun voeten. Misschien brengt deze derde cd
eindelijk de wereldfaam die ze verdienen?
“I don’t see myself when I look in the mirror – I see who I
should be“, zingt falsetto James Walsh in opener ‘In the
Crossfire’. Dat zijn toestand bittere ernst is, zullen we geweten
hebben, want na de intro barst het nummer los en grijpt het je
resoluut naar de strot. Kippenvel. Clevere en aandachtige Studio
Brussel-luisteraars weten ondertussen dat dit de nieuwe single van
de groep is. We kunnen de marketingjongens deze keer geen ongelijk
geven, want alleen al om dit nummer keer op keer opnieuw te
beluisteren, is de repeat-toets een geschenk uit de hemel. Goede
openingszet, tout court.
De volgende drie nummers, ‘Counterfeit Life’, ‘In My Blood’ en
‘Faith Hope Love’ kabbelen rustig weg, terwijl die fabuleuze opener
in je gedachten blijft hangen. Het is mooi en het is allemaal wat
harder geworden, maar het grijpt nét iets minder naar de keel.
Positief is wel dat producer Rob Schnapf de songs overeind weet te
houden, en dit het hele album door.
‘I Don’t Know’ is dan weer wél een pareltje van het zuiverste
water. “I don’t know what love is, but I think I had it”
klinkt cliché maar het werkt en houdt onze aandacht scherp. We zien
voor ons een videoclip die zich in de gutsende regen afspeelt. Ook
‘Way Back Home’, dat vloeiend uit de startblokken schiet, maakt
indruk en laat een Starsailor in bloedvorm horen.
‘Keep Us Together’, dat vergezeld wordt door een
zing-allemaal-gezellig-mee-deuntje, is dan weer een pijnpunt. Een
bezield “oh-oh-oh-oh” mag de sfeer er dan wel inbrengen op
de wei van Werchter, maar op het album valt deze song gewoonweg uit
de toon.
‘Get Out While You Can’ en ‘White Light’ gaan een beetje aan ons
voorbij. Niet dat het slechte nummers zijn, integendeel. Maar ‘This
Time’ klinkt toch iets frisser. Bij afsluiter ‘Jeremiah’ klinkt de
stem van James ingetogen en grijpt de band terug naar de sound van
het debuut. Eigenlijk jammer dat er niet meer zo’n nummers op de
plaat staan, want hier komt pas de schoonheid van James’ stem tot
zijn recht. Bij een zinsnede als “And everytime I see the sun go
down I think of you” worden we er zowaar weemoedig van. Een
meer dan waardige afsluiter.
Starsailor levert met dit ‘On The Outside’ een fijn plaatje af, met
enkele sterke radiosongs. Wie deze jongens live wil zien, moet zich
op 27 november naar de AB reppen. Op het podium zijn ze immers nog
een stuk sterker dan op plaat. Al wie ze op de Lokerse Feesten en
AB aan het werk zag, kan dit beamen.
