De broers Charles en Tom Guard delen niet alleen dezelfde bloedlijn, ze hebben ook een gelijkgestemde visie op de wereld. Na hun studies aan de prestigieuze universiteit van Cambridge en het vervaardigen van enkele succesvolle kortfilms begonnen de twee reclamecampagnes te draaien voor iconische merken als Xbox, Sony PlayStation, Nike en Nokia. Bij het grote publiek staan de Guard-broertjes vooral bekend omwille van de horrorfilm The Uninvited en het lijkt er in ieder geval op dat ze met hun nieuwste film een wat breder publiek proberen te bereiken.
Met Dead Shot legt het duo een donkere pagina uit de jaren negentienhonderdzeventig bloot. Het verhaal speelt tegen de achtergrond van het Iers/Britse conflict en is gebaseerd op de literaire misdaadthriller The Road to Balcombe Street van Steven P. Moysey, die het dodelijke kat- en muisspel beschrijft dat zich in de straten van de Engelse hoofdstad voltrok. De uit Belfast afkomstige Ronan Bennett, co-scenarist van Michael Manns Public Enemies en de HBO miniserie Gunpowder, bleek de uitgelezen kandidaat om deze bewogen geschiedenis naar het witte doek te vertalen.
In Dead Shot bevinden we ons op het hoogtepunt van de zogenaamde ‘troubles’. De film focust zich op de vete tussen twee mannen. Colin Morgan vertolkt de gewezen Ierse militair Michael O’Hara die op de hielen wordt gezeten door de Special Forces van het Britse leger en op wraak zint nadat z’n hoogzwangere vrouw om het leven komt bij een hinderlaag waaraan hij zelf op het nippertje weet te ontkomen. Aml Ameen geeft op zijn beurt gestalte aan de verbeten SAS-officier die deze zware inschattingsfout maakte. Om zijn straf te ontlopen wordt hij gerekruteerd om de vuile zaakjes op te knappen van Holland (Mark Strong), die aan het hoofd staat van een speciale eenheid van de Metropolitan Police en komt zodoende op het spoor van de dood gewaande O’Hara die intussen de banden met leden van het IRA weer heeft aangeknoopt.
Beide regisseurs weigeren een politiek standpunt in te nemen of partij te kiezen. Het idee lijkt dan ook veeleer om met de film te onderzoeken hoe de plot in verhouding staat tot onze huidige samenleving en daarbij ook de zinloosheid van geweld aan te kaarten. Dead Shot moest duidelijk iets worden in de lijn van Presumed Innocent, The Verdict of de invloedrijke policier The French Connection, maar het is zonneklaar dat de film zich niet met die voorbeelden kan meten.
Het grauwe kleurenpalet van Dead Shot sluit wel nauw aan bij de overheersend sombere toon van de film. Met zijn groezelige beelden en synthesizersound herinnert de prent niet toevallig aan de illustere genrevoorbeelden uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Binnen de budgettaire beperkingen die op tafel lagen werd de broers alle vrijheid gegund, waardoor ze de gelegenheid hadden om het script te verfijnen en de visuele uitstraling van de film te bepalen. Dat dit zijn vruchten heeft afgeworpen is te zien aan hoe accuraat Dead Shot de sfeer van zijn tijdsperiode uitademt. Toch is het eindproduct niet geheel vlekkeloos: soms loert de voorspelbaarheid om de hoek en de plot kon op een paar beslissende momenten ook nog dat tikkeltje meer body gebruiken.
