Een nieuwe plaat van Danger Mouse, in de vertrouwde opstelling van de man als geniale sidekick achter een muzikaal zwaargewicht. In Cheat Codes neemt Black Thought deze rol op, bijgestaan door onder andere Run The Jewels en A$AP Rocky. Al leidt een opstelling die op papier van wereldklasse is niet automatisch tot succes, zo weet onze interne Rode Duivel. Maar gelukkig is muziek geen voetbal: de combinatie van machtige samples en hogeschoolrijmschema’s doen onze trommelvliezen snorren van geluk.
Danger Mouse: het zou zo de naam van de sidekick van een of andere Marvelheld kunnen zijn. En eigenlijk is dat ook wel een beetje zo bij deze New Yorkse producer en knoppengoochelaar, maar dan op een muzikaal niveau. Voor u ons beschuldigt van ver doorgedreven nerdy waanbeelden, laat ons dit even toelichten. Steeds wanneer de man met nieuw werk komt, betreedt een resem Grote Namen uit muziekland het hoofdpodium, terwijl de man in een donker hoekje de boel bijeenhoudt. De stille kracht, de motor van de nummers, zelfs al gaat iemand anders met het op het podium gesmeten ondergoed lopen. En als we ‘Grote Namen’ zeggen, bedoelen we dat niet verkeerd: in het verleden kregen we bijvoorbeeld al Jack White, Norah Jones of Karen O op bezoek – om al maar te zwijgen van zijn hobbyclubje genaamd Gnarls Barkley. Niet zelden ondergaan dezen ook een muzikale metamorfose, hetgeen het resultaat enkel nog interessanter maakt.
En op de nieuwe plaat Cheat Codes is het dus de beurt aan de Amerikaanse rapper Tarik Luqmaan Trotter, aka Black Thought. Oprichter van The Roots, samen met zo’n andere geniale producer genaamd Questlove. En als je dan toch die dure fles champagne en dat zakje partysnacks geopend hebt voor de man, kan je evengoed nog wat andere Grote Vrienden uitnodigen op je feestje. Zo smijten ook Run The Jewels, Michael Kiwanuka en zelfs de ons helaas ontvallen held MF Doom de ballonnen in de lucht. Wij openen het toneeldoek, duwen op play, en houden gebruikte slipjes klaar.
Een volwassen en gestileerd hiphopalbum, zo kunnen we het eigenlijk samenvatten. Danger Mouse duikt zijn platenkast in – duidelijk groter dan het gemiddelde Kallax’je uit de IKEA – en delft er voornamelijk oude parels uit de soulmuziek op, een geheim wapen dat we bijvoorbeeld ook vaak zien bij Kanye West of Madlib. Zie bijvoorbeeld het niet onknappe “Sometimes” of “The Darkest Part”. Later op de plaat worden er meer instrumentale samples gebruikt die doen denken aan wat Badbadnotgood en Ghostface Killah bijvoorbeeld al deden op Sour Soul. Zo is er het gemoedelijke “Identical Deaths”, of de orkestrale afsluiter “Violas and Lupitas”. En er wordt niet enkel gesampled; in “Aquamarine” beroert Michael Kiwanuka zelf de toetsen.
En hoe klinken de rhymes dan, over al dat virtuoos samplegeweld? Wel, we kunnen ook weer kort van stof zijn: minstens even virtuoos. Black Thought weeft een complex web van klinkers en rijmschema’s als was het een Escher-schilderij. Occasioneel bijgestaan door de voorheen genoemde giganten wordt er voornamelijk vlijmscherp gepreekt over het klassieke adagium ‘kijk hoe onmetelijk sterk ik ben, buig voor mij’. De man roept een soort larger than life persona voor zichzelf in het leven, wat we bijvoorbeeld ook gewoon waren op de platen van – ja, daar is-ie weer, we kunnen het echt niet laten – MF Doom. Al blijkt er ook een harde kant aan het superheldenbestaan te zijn. Zijn meer menselijke kant horen we bijvoorbeeld in het contemplatieve “Identical Deaths”. De man openbaart de inktzwarte roots van zijn jeugd alsook de hectiek van zijn huidig bestaan in een gesprek met God. Dit aandoenlijk nummer dooft uit in een contemplatief zwijgen terwijl de muziek ons richting volgende track begeleidt, het weer meer uptempo “Strangers”. Een intrigerend tweeluik in het midden van deze plaat.
We horen hier dus een strak gepolijst hiphopalbum gemaakt door twee heren die weten wat ze doen en dat ook prachtig laten zien. Misschien hadden we graag wat meer breekbaarheid gezien, zoals het even komt bovendrijven in “Strangers”, maar op zich heeft de langspeler alles waarvoor we gekomen waren. Muzikaal sterke grooves, overgoten met een royale portie dampend hete teksten. De gebruikte slipjes worden richting onze speakers gesmeten. Al weten we niet of dit de heren zal motiveren nog een plaat te maken.
