Het is de ultieme nachtmerrie van iedere ouder, je kind veel te vroeg verliezen. Na het overlijden van Justin Townes Earle vorig jaar, brengt vader Steve nu een eerbetoon uit aan zijn oudste kind door een aantal van diens songs te coveren.
Op 20 augustus 2020 overleed Justin Townes Earle onverwacht op 38-jarige leeftijd. Een paar weken later maakte zijn familie bekend dat z’n overlijden het gevolg was van een (accidentele) overdosis van fentanyl en cocaïne. Hoewel hij al bijna zijn hele leven een gevecht leverde met zijn verslavingen leek hij de laatste jaren nochtans aan de beterhand. Hij trouwde en werd vader van de nu driejarige Etta. Maar uiteindelijk bleek zijn verslaving te sterk. Negen albums bracht hij in totaal uit, waarbij meteen de vaststelling mag gemaakt worden dat Earle Jr. een uitzondering is: waar heel wat kinderen van muzikanten enkel maar een platencontract kregen als zoon of dochter van, maakte hij albums die niet hoeven te blozen naast het werk van vaderlief. Albums als pakweg Harlem River Blues (2010) en Kids In The Street (2017) behoren tot de beste rootsplaten van het voorbije decennium.
De relatie tussen vader en zoon was zeker niet altijd ideaal. Dat Steve Earle niet het ideale rolmodel geweest is voor zijn zoon is nog zacht uitgedrukt. Verslavingen, gevangenisstraf, en een grotendeels afwezige vader die zijn moeder achterliet: zo groeide de jonge Justin op. Niet toevallig dat hij later een album zou uitbrengen met de titel Absent Fathers. Toch zouden ze later weer dichter naar elkaar groeien. Steve Earle nam op een bepaald moment zijn zoon — die in dezelfde valkuilen trapte als zijn vader — mee op tournee als roadie om een oogje in het zeil te kunnen houden.
Om het overlijden te verwerken wierp Steve Earle zich op een cover project van nummers van zijn zoon. Eerder deed hij al iets soortgelijks met tributes voor zijn overleden vrienden Townes Van Zandt (Townes) en Guy Clark (Guy). Op J.T. — want zo noemde hij zijn zoon — covert hij tien nummers gaande van diens debuut-EP uit 2007 tot het titelnummer van z’n laatste album The Saint Of Lost Causes uit 2019.
De verschillen met de oorspronkelijke versies zijn duidelijk. In de versie van Earle Sr. krijgen de nummers een stevigere versie mee of een duidelijke bluegrass-behandeling, zoals bijvoorbeeld op het uit Justin Townes’ debuut afkomstige “I Don’t Care”, “Harlem River Blues” of “Champagne Corolla”. De sterkte momenten zijn er wanneer hij er in slaagt de nummers helemaal naar zijn hand te zetten: een potig “They Killed John Henry”, de meeslepende civil war song “Lone Pine Hill” of een beklemmend, en achteraf gezien het luguber vooruitziend getitelde, “The Saint Of Lost Causes”
Het meest ontroerende moment komt er pas met het slotnummer, meteen het enige nummer dat Steve Earle zelf schreef voor het album. “Last Words” is een grafrede van een vader die afscheid neemt van zijn zoon, van de eerste keer dat hij hem vastnam bij de geboorte tot het allerlaatste telefoongesprek. Een aangrijpend, ingetogen nummer vol droefenis waar je een gekwetste vader troost hoort zoeken in de kleine dingen, zoals de laatste woorden die ze met elkaar uitwisselden: ‘ik hou van je”.
Hoewel het hartzeer van Earle als een rode draad door J.T. loopt, zorgt de aanpak van Earle door gebruik te maken van nummers van zijn zoon voor een ervaring die makkelijker behapbaar is voor de luisteraar dan de recente rouwverwerkingsplaten van Nick Cave en Mount Eerie. Wat niet wegneemt dat Earle met dit album een knap eerbetoon aan zijn eerstgeborene aflevert.
