Akkoord, de albumtitel en hoes konden beter, maar wat is City Sun Eater In The River Of Light een heerlijke plaat geworden.
De Brooklyners draaien mee van 2005 en hebben nu hun negende plaat uit. Andere bands in de indiescene houden het bij een stuk of drie. Maar kijk, de tien nummers weten toch uitermate te boeien. De indie/folkrock gaat dan ook alle kanten uit: we horen psychedelica, flarden reggae en ook soms wat Afrikaanse jazz. “Sun City Creeps” is al na een luisterbeurt onze favoriete song van de plaat. Zo’n nummer komt zeker volledig tot zijn recht wanneer, op de langste dag van 2016, de regen met bakken uit de lucht valt.
Hoe kan je na acht albums nog verrassen? Wel, bovenvermeld nummer is het antwoord. De opvallende stem van Jeremy Earl en de schitterende blazers springen meteen in het gehoor. Het nummer duurt meer dan vijf minuten, maar is opmerkelijk catchy en toegankelijk. Of het mijmerende “Morning Light”: nog zo’n wereldnummer. En hypnotiserend. Waarom wordt een band als Woods niet op de Belgische radio gedraaid? Ook op Radio 1 zou Woods gedraaid kunnen worden.
Voor wie denkt dat City Sun Eater… bol staat van de voorspelbare indie/folkrocksongs: er is zoals gezegd variatie troef. Ook het funky en behoorlijk laid back “Can’t See At All” mag er zijn. “I See In The Dark” heeft dan weer iets elektronisch en zelfs krautrock-achtig. Ook uiterst genietbaar: de heerlijke gitaarriedel van multi-instrumentalist Jarvis Taveniere en drumprestaties van Aaron Neveu, die op de plaat vooral jazzy uit de hoek komt.
De rode draad bij deze Woods is de tropische sound die ervoor zorgt dat de plaat met een verschroeiend zonnetje samengaat. Uiteraard is niet alles superorigineel, maar het blijft wel muziek met het hart en gevoel op de juiste plaats. En zo zijn er nog meer verrukkelijke popsongs. Neem nu oeh-oeh-oeh’s in afsluiter “Hollow Home” of de lalala’s in “Creature Comfort”. En tot slot verdient ook “The Take” een vermelding. Dat nummer bouwt op naar een heerlijke climax met uitstekende blazerpartijen.
Alleen dankzij Steve Gunn en Kevin Morby (nota bene een ex-lid van de band) is 2016 al een prachtig jaar geweest voor authentieke gitaarmuziek. Nu komt daar ook nog Woods bij. Deze band staat niet voor pure folk, noch pure psychedelica of indie rock. City Sun Eater In The River Of Light is met andere woorden uitermate geschikt voor fans van Cass McCombs, Kurt Vile én Unknown Mortal Orchestra. 2016 is nog maar halfweg, maar misschien is dit een van de verrassingen van het jaar.
Woods speelt morgen op DOK in Gent.
