Begin dit jaar werd voorspeld dat Palma Violets de rockmuziek van de ondergang zou redden. De Britten konden de verwachtingen niet helemaal inlossen, en op het einde van de rit is het de Amerikaanse band Parquet Courts die de eer van de rock het hoogst hield in 2013.
Vier jonge snaken ruilden enkele jaren geleden hun thuisbasis Texas in voor New York, in eerste instantie om er te gaan studeren. Ze richtten er het punkgroepje Parquet Courts op en lieten zich inspireren door het geluid van iconische bands uit de stad als Television en The Velvet Underground. In 2011 bracht Parquet Courts zijn debuut American Specialties uit, enkel op cassette. Vorig jaar werd opvolger Light Up Gold in beperkte oplage op vinyl geperst, en enkele maanden geleden bereikte de CD-release van dat album ook onze contreien. Light Up Gold telt veertien puntige songs — het negentien seconden durende “Light Up Gold I” tellen we even niet mee — die in een rotvaart voorbij komen en vaak al op anderhalve minuut afklokken. Op een podium durft Parquet Courts al eens de focus verliezen, zo bleek deze zomer op Pukkelpop, al zette de band in het najaar de puntjes op de ‘i’ met een puike show in de Gentse Charlatan.
In die Gentse concertzaal werd duidelijk hoe knap de nummers van Light Up Gold in elkaar steken.Opener “Master Of My Craft” is besmettelijk als een griepje, een energieke lel die The Strokes al tien jaar niet meer maken, niet in het minst door het geweldige gitaarwerk van gitarist Austin Brown. Parquet Courts kwam naar New York om zich in de studieboeken te verdiepen, en net als pakweg Vampire Weekend laat de band die kennis graag in zijn teksten doorschemeren. Het gezelschap zit niet verlegen om een oneliner als “You know that Socrates died in the fucking gutter” meer of minder.
Parquet Courts is meer dan het zoveelste punky garagebandje. De melodieën zijn dan wel bedrieglijk eenvoudig — en blijven dagenlang in het hoofd hangen –, de band beperkt zich zeker niet tot je reinste rammelrock. Zo wordt er evenzeer aansluiting gezocht met het lo-fi-geluid van Pavement en de noise van Sonic Youth en The Secret Machines. Zo neemt Parquet Courts flink gas terug op “Yr No Stoner”, “No Ideas” en “N Dakota” waarop ze zich van hun meest melodieuze kant laten horen. Al is de mooiste gitaarlijn wellicht die van “Tears O’ Plenty”, nog zo een nummer dat drijft op een heerlijk loom Slacker ritme.
De in oktober verschenen EP Tally All The Things That You Broke wordt nu samen met Light Up Gold in een kerstpakket aangeboden. Op deze EP houdt Parquet Courts hetzelfde hoge niveau aan. De band heeft tijdens het toeren flink wat zelfvertrouwen opgedaan, zo hebben de nummers aan dreiging gewonnen en klinken ze nog meer In your face, zoals “The More it Works” of het pseudononchalante “Fall On Yr Face”. Afsluiter “He’s Seeing Paths” drijft op een mechanische hiphopbeat, ergens tussen Beck — wij hebben steeds moeite om er niet “I got two turntables and a microphone” doorheen te roepen — en Beastie Boys in. Dit nummer toont aan dat er nog heel wat mogelijk is voor de band. Voor 2014 ligt trouwens al een nieuwe plaat op de plank.
Akkoord, vernieuwend is dit allemaal niet meer — wat ook eigen aan het genre is — maar daar ligt Parquet Courts net zoals wij al lang niet meer van wakker. Belangrijker zijn de kwaliteit en de overgave, en die zitten juist. Wie rake oorvegen als “Stoned and Starving”, “Borrowed Time” en “Careers in Combat” verzamelt op één plaat, en in datzelfde jaar ook nog een veelbelovende EP aflevert, gaat een mooie toekomst tegemoet. Well done, dudes.
