Parlophone 2007
Hij is een van de meest opmerkelijke muzikanten van dit tijdperk,
die Damon Albarn: na het omverblazen van de wereld met rockband
Blur, deed hij (definitief) afstand van de loeiharde
gitaarversterker en begon hij met striptekenaar Jamie Hewlett de
hiphopformatie Gorillaz. Het gelijknamige debuutalbum ‘Gorillaz’,
dat in 2001 uitkwam, beloofde al veel goeds met singles als ‘Clint
Eastwood’ en ’19/2000′. Het echte pièce de résistance
echter was ‘Demon Days’, een wereldplaat van formaat, waar Albarn
het volgende over beweerde: ‘”Ik denk niet dat we nog een beter
album dan ‘Demon Days’ kunnen maken.’ En gelijk had ie! Nummers als
‘Kids with Guns’ – waaraan Neneh Cherry haar medewerking verleende,
‘Dirty Harry’, ‘Feel Good Inc’ (ft De La Soul) en topsingle ‘Dare’
katapuldeerden Gorillaz uit de undergroundscene rechtstreeks naar
fame en roem, inclusief een eenmalig optreden met Madonna, waar ze
op ingenieuze wijze ‘Feel Good Inc’ met ‘Hung Up’ vermengden.
De plaat ‘D-sides’ is het tweede zoethoudersalbum voor de talrijke
fans van Gorillaz. 7 jaar geleden verscheen immers ‘G-sides’, de
B-sides van debuutalbum ‘Gorillaz’. Logischerwijs is ‘D-sides’ dus
de B-sides van ‘Demon Days’. Iedereen nog mee?
Goed, om de zaken niet onnodig ingewikkeld te maken: ‘D-sides’
bestaat uit 2 cd’s. De eerste cd bevat 13 onafgewerkte songs,
demo’s en zeldzame tracks. De bonus-cd omvat 9 remixes door
gerenommeerde dj’s als DFA (James Murphy van LCD Soundsystem),
Soulwax en
Hot Chip.
Na de eerste luisterbeurt van disc 1, heerst er een nogal dubbel
gevoel: de nummers zijn effectief D-sides en te mager om op een
wereldplaat als ‘Demon Days’ te verschijnen. Anderzijds zijn de
nummers op en top Gorillaz en laten ze weer maar eens zien wat voor
een polyvalente band Gorillaz is. Moeiteloos wordt er
overgeschakeld van de ultieme popsong ‘Stop The Dams’ naar het door
een overstuurde versterker gehaalde ‘Murdoc Is God’, een noisy song
die wat doet denken aan Albarns glorietijd bij Blur. In de volgende
10 minuten horen we nog ‘Spitting Out the Demons’, een groovy
hiphopnummer dat veelbelovend begint, maar toch nog enkele serieuze
kansen onbenut laat. Jammer, maar na het horen van de originele
demoversie van ‘Don’t Get Lost in Heaven’ is alles weer vergeven en
vergeten. Eveneens het vermelden waard is ‘We Are Happy Landfill’,
een nummer dat onschuldig begint maar door het beukende
gitaargeweld nog uren blijft nazinderen.
Over dan naar de bonus-cd met de remixes: ook hier valt dezelfde
tendens op, namelijk dat de écht sterke nummers steevast
afgewisseld worden met redelijk matige songs, opvulsel als het
ware.
Beginnen doet de cd echter uitstekend met een 12 minuten durende
mix van de hand van James Murphy die ‘Dare’ onder handen neemt en
er zijn typische LCD Soundsystem-saus overgiet: geflipte synths en
een opzwepende beat die in het middenstuk de vrije loop krijgt,
maar naar het einde toe weer naar de achtergrond wordt verwezen,
waarbij het nummer in ‘industrialstyle’ eindigt. De mix van Stanton
Warriors is van evengrote kwaliteit, maar dit duo benaderde ‘Feel
Good Inc’ met te veel respect voor het origineel, zodat ze hun
typische eclectische sound niet op het nummer durfden los te laten.
Onderhoudend is deze remix wel, maar van hen mogen we wel wat meer
verwachten. De voorlaatste remix van ‘Dirty Harry’ werd
ondergedompeld in een ‘Chinese New Year’-bad, compleet met gezangen
in het Mandarijns en rappende Chinese kids from the block. Een
eigenzinnige afsluiter met een knipoog, het is het minste wat je
kunt zeggen!
Het zou maar al te gemakkelijk zijn om ‘D-sides’ af te schilderen
als puur winstbejag. Er staan enkele geweldige songs op beide
platen en zolang dat opweegt tegen de prijs van de cd, mag Gorillaz
nog doorgaan tot de ‘Z-sides’. Tot spijt van wie het benijdt!
www.gorillaz.com/noflash.html
www.myspace.com/gorillaz
