Beyoncé Knowles, het meesterbrein van Destiny’s Child, heeft als laatste een soloalbum uitgebracht. De verwachtingen waren hooggespannen, want miss B wordt algemeen beschouwd als de meest getalenteerde van de drie. De vraag is natuurlijk: sijpelt dit talent door in haar eersteling Dangerously In Love? Ja en neen. Hoe leuk en vernieuwend de up-tempoliedjes ook zijn, de ballads zijn slaapverwekkend en slijmerig. Ze druipen gewoon van de cd af.
De zogenaamde bonusnummers "Work It Out" van de laatste Austin Powers-soundtrack en "Bonnie & Clyde ’03" van Jay-Z waarop Beyoncé eventjes een aantal lijntjes van het machtige "If I Was Your Girlfriend" van Prince mag stelen, kenden we al en konden als voorsmaakje tellen. De huidige single "Crazy in Love" opent de cd en knettert zodanig dat de spetters ervan afvliegen. Het nummer steunt op een reeks blaaspartijen om helemaal wild van te worden.
Na deze opener volgen nog drie spetters waaraan je gewoonweg niet kan weerstaan: de beentjes moeten bewegen. In "Naughty Girl" roept Beyoncé alle girls op om duchtig te feesten en probeert ze haar love-interest van dienst tot hogere sferen te bewegen met heuse Donna Summer-ingrediënten. Raggaestar Sean Paul, die met het zwoele "Get Busy" afstevent op een heuse zomerhit, komt even langs in het oosters geïnspireerde "Baby Boy" . Een topper voor hete zomeravonden, zeker weten. Beyoncé komt wat harder uit de hoek op "Hip Hop Star", dankzij de hulp van Big Boi van Outkast. Het nummer rockt met een riff die zelf bij Nine Inch Nails niet zou misstaan.
Goed begonnen, half gewonnen? Vergeet het maar: na voornoemde opwindende pareltjes is er amper nog iets goeds te smikkelen. Saaiheid is troef: acht doordeweekse r&b-hoor-eens-hoe-goed-ik-kan-zingen-liedjes die niet zouden misstaan bij een derderangs copycat-songstress. Zelfs Missy Elliott weet niets denderends toe te voegen aan het liedje "Signs", waarin de ganse dierenriem de revue passeert om zo te ontdekken welk sterrenteken je vriendje vooral niet mag hebben als je problemen uit de weg wil gaan. Tja. Het enige positieve aan deze song is dat je eindelijk kan ontdekken wat jouw teken is in het Engels. En dan nog…
De twee ergste slime songs zijn "The Closer I Get to You", een duet met opperslijmbal en charmezanger Luther Vandross (die ooit nog geduet heeft met Mariah Carey, which says it all), en de hidden track "Like My Daddy". Dit is een ode aan haar vader waarin ze het volgende zingt: "I’d like my unborn son to be like my daddy. I want my husband to be like my daddy". Beyoncé heeft blijkbaar nog nooit van Oedipus gehoord.
Conclusie: voor de beweeglijkere liedjes kan je zeker bij Beyoncé terecht, daarin blinkt ze echt uit. Dat ze kan zingen is duidelijk, maar ze zou vocaal meer tot haar recht komen in minder saaie en stereotype ballads. Halfgeslaagd dus.
