Coely Mbueno heeft het moeilijk gehad. Niet alleen waren er die ellendige lockdowns, in de jaren na debuut Different Waters vocht ze ook met een nijdige depressie. Vandaag staat de Antwerpse rapster er opnieuw, met twee nieuwe singles, en mag ze Jazz Middelheim headlinen. ‘Gek? Bwah, ik hou wel van dingen die buiten het normale liggen.’
enola: ‘I’m back like I never left’, rap je in het nieuwe ‘Run It Up’.
Mbueno: “Zo voelt het echt. De fans zijn nog altijd even uitzinnig, merk ik aan de berichtjes die ik krijg. Dat voelt goed, dan merk ik dat mensen mijn werk appreciëren. Deze zomer voelt nog wat als de teen in het water steken en de temperatuur testen, maar tegelijk is het toch ook wel al de aanloop naar mijn nieuwe plaat, die er ergens volgend jaar aankomt. Het was heel lang geleden dat ik nog eens op een podium stond, dus dat opnieuw mogen doen was al erg veel. Dat ik er ook met nieuwe muziek kan staan, is nog beter. Ik ben blij dat ik er weer sta, want ik heb het gemist. Nu wil ik echt weer knallen.”
enola: Nog een citaatje: ‘Up the stakes, I cannot relax’. Het mag wel vooruit gaan nu?
Mbueno: “Klopt. Ik heb geen tijd meer om stil te zitten nu. Ik heb de tijd genomen om aan nieuwe nummers te werken, na te denken over een stijl, hoe ik wil klinken, welke fouten wil ik niet meer maken,… Er is veel gebrainstormd, én gerepeteerd, want als je aan een plaat begint, vertrek je toch altijd weer van nul. Het was een zoektocht.”
enola: Welke fouten ga je niet meer maken?
Mbueno: “Goh ja, fouten,… Het gaat bijvoorbeeld over hoe ik sommige dingen op mijn vorige plaat heb opgenomen, en hoe ik ondertussen beter weet hoe het echt moet. Ik heb de afgelopen jaren veel geleerd, ben beter geworden in wat ik doe. Dat voelde ik ook toen we opnieuw in de studio zaten: we zijn beter geworden in producen, mijn stem is veranderd,… En ik probeer mee te gaan in die flow.”
enola: Deze week mag je de dansdag van Jazz Middelheim afsluiten; een rare plek voor je, of denk je ‘natuurlijk!’?
Mbueno: “Ik vind het cool. Je zou me daar niet verwachten, maar als je daar voor wordt gevraagd, dan neem je dat aan. Ik hou wel van dingen die wat anders dan normaal zijn (lacht). Misschien ben ik wat raar daarin, maar ik vind het nice, ook al omdat het mijn hometown is. De line-up van die dag is ook supergoed, dus ik ga er gewoon alles aan doen om mensen een good time te bezorgen, en wie me nog niet kent, zal me leren kennen.”
enola: Wat mogen we verwachten van die tweede album?
Mbueno: “Ik ben nog volop aan het sleutelen, dus ik wil er nog niet te veel over vertellen. Je zult wel horen wat het wordt als we er uit zijn. Ik weet zelfs nog niet precies wanneer het zal uitkomen. Nu focus ik op de festivals, en is er met “Alive” net een nieuwe single. Ik laat die eerst de vrije loop, en dan zien we wel weer.”
enola: Het zijn moeilijke jaren voor je geweest, waarin je onder andere worstelde met een depressie. Heb je die nu overwonnen?
Mbueno: “Dat is wel het juiste woord, zelfs al zijn er af en toe dingen die opnieuw de kop opsteken. Het is beter nu, het leven gaat me gemakkelijker af. Ik voel me veel sterker dan voorheen nu, ik heb nu tools om er mee om te gaan. Als ik voel dat het niet goed gaat, heb ik geleerd om te kijken wat me precies blokkeert. Ik stel mezelf gerichter vragen, en slaag er ook beter in om het soms wat te relativeren, zodat ik niet zot word (lachje). Het is een kwestie van balans zoeken, en los te laten. Als bepaalde dingen me nu triggeren, kan ik soms echt denken ‘aah, hier zou ik vroeger zo op geflipt hebben’. Terwijl ik er nu chill onder blijf.”
enola: Helpt opnieuw optreden daarbij?
Mbueno: “Zeker. Al heb ik geleerd dat ik er ook niet alleen op mag leunen. Optreden is iets dat me helpt om me goed te voelen, maar als het niet kan, moet ik ook andere manieren vinden. Ik mag er niet van afhangen, want als het wegvalt ben ik gejost.”
enola: Wat was het mooiste moment deze zomer?
Mbueno: “Op Cactusfestival, vorige maand, was ik “Celebrate” aan het brengen, toen alles in me plots losbarstte. Het was ons laatste nummer, en in één keer kwam alles eruit. Ik voelde het opkomen, besefte dat ik ook nog wel moest performen maar heb het toch toegelaten. Het was mijn eerste festival opnieuw, en ik voelde: ik ben weer vertrokken. Alles viel van mijn schouders. Het voelde ongelofelijk. De bevrijding; precies. Ik stond al huilend te rappen, en dan was het gaan: knallen tot het einde.”
Coely staat op vrijdag 12 augustus op Jazz Middelheim.
