In 2014 verscheen Kom Hier Dat Ik U Kus, de succesvolle tweede roman van Griet Op de Beeck waarmee de schrijfster bijzonder groot succes oogstte en waarvan een verfilming uiteraard niet kon uitblijven. De regie kwam verrassend in handen van Niels van Koevorden en Sabine Lubbe Bakker, een Nederlands duo dat vooral ervaring heeft met documentaires voor televisie. Dat is niet meteen een evidente keuze voor een van literaire dramatiek doordrongen verhaal, maar het goede nieuws is dat het wel de juiste blijkt te zijn: dit is een geslaagde literatuurverfilming die zonder echt groots uit te pakken, er niettemin in slaagt op behoorlijk subtiele wijze alles naar beeld te vertalen.
De structuur van de oorspronkelijke tekst blijft grotendeels bewaard en dus krijgen we drie periodes te zien in het leven van protagoniste Mona. Als jong kind verliest ze haar moeder in een auto-ongeluk en moet ze leren leven met de labiele Marie (Wine Dierickx), de nieuwe echtgenote van haar vader. Als jonge twintiger begint ze een relatie met de egocentrische Louis (Valentijn Dhaenens) en als dertiger verliest ze haar vader (Tom Vermeir) aan kanker. Het verheel is doorspekt met de problematieken die geboren worden in de jeugd van Mona en die zich vertalen in haar latere leven en relaties.
Dat soort bespiegelingen die op papier uitstekend werkten, lopen vaak het gevaar verloren te gaan in een opeenstapeling van dramatiek wanneer alles in een scenario gegoten wordt. Gelukkig is dat hier niet het geval en wat meer is: het duo in de regisseursstoel vindt ook een duidelijke stijl om het materiaal recht aan te doen. Er wordt niet gekozen voor een esthetiek van melodrama, wel voor een zeer directe en daardoor vaak beklemmende visualisatie. Van bij het eerste luik zit de beweeglijke camera de personages zeer dicht op de huid, waardoor een wat nerveus en benauwd gevoel ontstaat. Soms lijkt het erop dat we té dicht bij de personages staan en we hetzelfde ervaren als Mona wanneer ze aan het eind uitroept ‘Raak me niet aan en laat me gerust’. Intimiteit en intrusie gaan hand in hand en Van Koevorden en Lubbe Bakker weten een mooi evenwicht te vinden zonder dat het echt een systeem wordt dat de hele film structureert.
Kom Hier Dat Ik U Kus wordt ook geholpen door een reeks sterke acteerprestaties. Het luik waarin de jeugd van Mona aan bod komt bezit een groot ‘naturel’ (altijd een heikel punt) en ook nadien kan de film rekenen op sterke acteerprestaties. Het gevaar bestaat in een verhaal dat dermate door drama gedicteerd wordt, dat alles uitmondt in grote namen die elk hun ‘nummertje’ komen opvoeren. Het moet gezegd dat daarin een beetje de achillespees van de film te vinden is: af en toe neigt het ondanks de kwaliteiten van de regie toch allemaal wat te veel naar ‘toneel met een camera bij’ en vooral het laatste deel lijdt al te zeer onder dat euvel.
Kom Hier Dat Ik U Kus is daarmee verre van een perfecte zit, maar er is meer dan genoeg positiefs te vinden in wat ontegensprekelijk een gedegen verfilming is die tegelijkertijd de geest van het boek respecteert en toch vooral het bronmateriaal omzet naar een ander medium.
