…And You Will Know Us By The Trail Of Dead is terug van weggeweest. Zeven jaar na nummer negen van de Amerikaanse rockers is er X: The Godless Void And Other Stories. Zowel wie juicht (“hier gaan we weer!”) als wie mort (“hier gaan we weer…”) spitst sowieso best de oren, want onder het stof zit wel degelijk een waardevol album.
Dat stof op – we zullen overschakelen op de afkortingen, leest een eind makkelijker – Trail Of Dead, dat kwam er nadat Conrad Keely, een van de twee duivel-doet-als van de band, zijn VS grondig beu was en de wereld rondtrok. Hij vond zijn draai in het lawaai van grootstedelijk Cambodja, en vond daarmee langzaamaan ook zijn muzikale kriebels en ditto wederhelft Jason Reece terug. X blaast het stof dat was neergedaald dus wat weg, maar laat nog een fijn laagje authenticiteit achter: never change a winning formula.
Want ja, Trail Of Dead heeft nog altijd formules op overschot. De dynamiek tussen stil en luid, bijvoorbeeld. Als vanouds is de opener (hier getiteld “The Opening Crescendo”) ook een grondlaag, die middels donkere blazers een onbestemde dreiging uitspreekt. Wat volgt is wat we een typische Trail Of Dead-plaat mogen heten. Verwacht dus klotsende moodswings als gevolg van de getraind vlotte wissel in zang en instrumenten tussen de tandem Keely-Reece, snippers en flarden uit het vuistdikke gebedsboek met geheel eigen pantheon en mythologie dat de band al jaren meesleept en uitbreidt (de coverillustratie spreekt wat dat betreft wederom boekdelen), een uiterst rekbaar gevoel voor tijd en ruimte in een metafysische zin, altrock-gitaarriffs en drumbombardementen die zich moeiteloos vastklinken aan klassiekere instrumentatie (mooie strijkers achterin “Something Like This”), en dat alles op een vreemde manier nog met de beide voeten potig op de grond. Tot zover geen verrassingen.
Wat met de jaren wel kenmerkender in Trail Of Deads muziek geslopen is, is een nostalgie naar de jaren negentig, de bron. “Those times you had you thought were neverending / They cease to be / The friends you had you thought would never leave you / Begin to leave”, gaat het op “Gravity”, een van de zachtere toppers op X. Het klinkt veel meer als de mijmering van een filosofische mentor die het allemaal al eens meegemaakt heeft in vorige levens, dan de bittere nasmaak bij het plotse harde zelfbesef dat het leven vol afscheid van elke mogelijke diepte zit. Elders zijn de songs meer slaan dan zalven. “Into The Godless Void”, met Reece aan de microfoon, moet zowat het ruigste op de plaat zijn, maar ook daar heeft Trail Of Dead een zuiverende werking. Geen trip in de goddeloze leegte zonder loutering.
Klinkt X: The Godless Void And Other Stories soms niet wat gedateerd, alsof de band zichzelf probeerde in te halen en onderweg verloren liep? Mja. Laat het aan …And You Will Know Us By The Trail Of Dead om zichzelf doorheen tijd (zeven jaar) en ruimte (VS-Cambodja) te keilen en plots in 2020 boven water te komen met een plaat die dus waardevol genoeg is in zijn eigenheid. De terugkeer is wat het moet zijn: een terugkeer.
