Normaal heeft gezapigheid een ietwat negatieve bijklank, maar in het geval van het Texaanse trio Khruangbin is dat een compliment. Con Todo El Mundo is een nieuwe parel in de wereld van de moderne psychedelica.
Sinds de band in onze Spotify-playlist Modern Psychedelica verscheen, is onze interesse helemaal aangewakkerd. En dat geldt wellicht ook voor duizenden andere gebruikers. De ontspannen mix van wereldmuziek, disco, soul en psych — het resultaat van prachtige dialogen tussen gitaar, bas, drum en spaarzame vocalen — sprak meteen aan. De bandnaam (Thais voor vliegtuig) is dan ook perfect gekozen. Con Todo El Mundo is een geknipte plaat om bij weg te zweven. Ben je helemaal relaxed na alle tien nummers? Dan heb je de muziek begrepen.
De plaat begint — euh — gezapig met “Como Me Quieres”. De bloedmooie, warme gitaarmelodie heeft iets melancholisch. Het nummer laat meteen een evenwichtige mix van exotische en westerse invloeden horen. In “Lady And Man” treedt een subtiel groovende bas meer op de voorgrond. Die vormt met de drums de perfecte basis waarop een scherper melodietje kan dansen. “Maria Tambien” is iets sneller qua tempo en heeft zelfs oppeppende gitaarriffjes, belletjes en geklap in petto.
In “August 10” valt dan weer de bloedmooie samenzang op. In “Shades Of Man” keert een bijna catchy gitaarlijn voortdurend terug. En met “Evan Finds The Third Room” is het meest funky nummer van de plaat gevonden. De baslijnen, percussie en gitaartjes zijn bijna wonderlijk mooi in elkaar gevlochten. Voor dit nummer werd — zo hebben we gelezen — inspiratie gevonden in de “zoumuziek”, een genre ontstaan op de Franse Caraïben Guadeloupe en Martinique.
Dat de inspiratiebronnen van de band blijven variëren, bewijzen ook de laatste drie nummers van de plaat. “A Hymn” is een funky pareltje. “Rules” refereert zowel aan Perzische rock als aan Ennio Morricone. En zoals de titel al verklapt, is “Friday Morning” het perfecte ochtendnummer.
Con Todo El Mundo is zonder meer verslavend spul. Hoe meer je naar deze heerlijke trip luistert, hoe meer het weg heeft van een muzikale yogasessie. Om die reden lijkt de plaat helemaal geschikt om net voor slapenstijd nog eens een luisterbeurt te geven.
Maar even goed zou Khruangbin tot zijn recht komen op een zon overgoten festivalweide, liefst gecombineerd met opstijgende wietdampen en koude pintjes. Liefste programmatoren van Dour en Pukkelpop: staat deze band al geboekt? We hopen alvast van wel!
