Ja sire, er zijn nog Belgen. Sla er maar de doorsnee affiche van onze grootste zomerfestivals op na. Niet anders op Dour, naar goeie gewoonte, en zelfs te veel om allemaal zien, en dan is de kwaliteit van de programmatie ook nog eens très haute dit jaar. Daar moeten wel harde keuzes van komen. Bewaar die paniek maar voor als de batterij van uw smartphone leegloopt tijdens het live streamen van uw ongetwijfeld een publiek verdienende festivalescapades: enola scheidt voor u het Belgische kaf van het vaderlandse koren.
Animal Youth (donderdag 13 juli, La Caverne)
Als jonge bloeddorstige beesten klinken ze, de drie postpunkers van Animal Youth. Ze hebben al heel wat speelervaring, want de band ontstond uit de assen van Siamese Queens. Hun debuutplaat Animal is donker, aanstekelijk en beenhard. Hun nummers combineren het beste van The Cure, Pixies en Sonic Youth. Bloeddorstig zeiden we dus al. En live zal dat niet anders zijn. Geen betere band om Dour 2017 mee aan te vangen.
Mountain Bike (vrijdag 14 juli, Le Labo)
Ongetwijfeld een van de leukste Belgische namen op de affiche. De garage rock van deze Brusselse lolbroeken klinkt energiek, aanstekelijk en nonchalant. Bovendien zijn het geen groentjes meer: de leden zijn veteranen van Warm Toy Machine, The Marvin Gays en June Moan. En hun debuut uit 2014 lokte alleen maar lovende reacties uit. En ze stonden dat jaar in hun ondergoed te spelen. Wat zal het dit jaar zijn? Alleszins ideaal voer voor een namiddagfeestje, en zeker voor fans van alles tussen Ty Segall, Mac DeMarco en Black Lips.
Warhaus (vrijdag 14 juli, Le Labo)
Nu Balthazar wat op apegapen lijkt te liggen, gaat frontduo Jinte Deprez (J. Bernardt) en Maarten Devoldere (Warhaus) dan maar onderling de strijd om onze oren aan. Die eerste versiert ons dezer dagen als J. Bernardt met Running Days, de tweede pakte ons vorig jaar al vakkundig in met We Fucked A Flame Into Being, een collectie zwoele, duistere popsongs die de stijlvolle smerigheid niet schuwen. Devoldere won van zijn partner in crime op punten: 8 tegen 7,5 voor Deprez. Maar punten shmunten: ga vooral zelf zien wat voor een présence Devoldere toch kan hebben.
Cocaine Piss (vrijdag 14 juli, Le Labo)
De laatste jaren is er chez nous geen band opgestaan die zo jolig pissed kan zijn als Cocaine Piss. Het Luikse noisepunkviertal is al evenlang schier onontkoombaar: wie Cocaine Piss nog niet gezien heeft, doet het bijna met opzet. Wie de band wél aan het werk zag, weet waarheen, vrijdag op Dour. Met een handvol songs die steevast weigeren de grens van de drie minuten over te steken, en liefst van al nog ruim binnen de minuut afklokken, zijn adjectieven als “explosief”, “hysterisch”, “turbogejaagd” en “hardst raggend” niet van de lucht.
It It Anita (vrijdag 14 juli, La Caverne)
Net als Cocaine Piss kwam It It Anita uit de Luikse underground gekropen, en net als de stadsgenoten – zouden die carpoolen? – zijn ze muzikaal all over the place. Hier mag de waanzin wel al eens een traditionele songlengte aanhouden, en houdt de opbouw iets meer steek. Denk richting Fugazi en At The Drive-In, en u komt er wel. Het geschifte kwartet mag al vroeg op de middag aan de bak: kwestie van de wijde omgeving wakker te pummelen. Moet een makkie worden met de ongetemde energie die enola eerder al te zien kreeg.
Mont-Doré (zaterdag 15 juli, La Caverne)
Mont-Doré heeft niets te maken met het gelijknamige Franse bergdorp aan de rivier Dordogne, wel met screamo, posthardcore en (een beetje) black metal. En zeer veel DIY. Het vorig jaar verschenen Fractures bewijst dat deze verschroeiende bende een van de boeiendste is in de Belgische hardere genre. En live staan ze voor een nog intensere luisterervaring. We zijn er zeker van dat ze op Dour de fans van kleppers als Alcest en Amenra zullen overtuigen. Enige ervaring met Envy en Converge is ook goed.
Oathbreaker (zaterdag 15 juli, La Caverne)
De wereld ligt aan de voeten van Oathbreaker, en nu Wallonië nog. Wie niet weet dat hun vorig jaar verschenen plaat Rheia lovende reacties kreeg (ook Pitchfork en Rolling Stone waren volledig mee), moet op Mars geleefd hebben. Onlangs stond Oathbreaker zelfs op Roskilde te schitteren. De genre-overschrijdende en contrastrijke metal is dan ook van wereldniveau. Ook live snijdt, ontroert en laat Oathbreaker de luisteraar wezenloos achter. Ze spelen onwezenlijk vroeg, maar zullen de lat meteen hoog leggen. Bereid je maar voor op een kolkende, desoriënterende set.
Amenra (zaterdag 15 juli, La Caverne)
“Belgiës meest aangrijpende live-band”, schreef (lh) ooit over Amenra. En ook: “onze post-metaltrots”. Kan tellen als aanbeveling. Mass V blaast dit jaar 5 kaarsjes uit; het vervolg Mass VI staat gepland voor 20 oktober. Of Colin H. van Eeckhout en kompanen een tip van de apocalyptische sluier zullen oplichten op Dour is zelfs van ondergeschikt belang. Amenra is altijd een weergaloze ervaring, al is de kans groot dat u de La Caverne huilend met een gebarsten ziel verlaat. Niet voor doetjes, maar absoluut onontbeerlijk.
Nicolas Michaux (zondag 16 juli, La Petite Maison dans la Prairie)
Misschien wel dé verborgen parel onder de Belgen. Charismatisch, authentiek en een tikkeltje excentriek, dat is de Brusselaar Nicolas Michaux samengevat. Deze dertiger schrijft nummers al reizend; in slaapkamers of op treinen. En dat is duidelijk te horen aan het dromerige, mijmerende karakter van zijn prachtsongs. Michaux is een bijzonder productief muzikant, en daar mag hij nu eens de vruchten van plukken. Als je wegdwaalt bij zijn muziek, is dat alleen maar een goed teken. Check op YouTube maar eens het prachtige “Un Imposteur”
Millionaire (zondag 16 juli, La Caverne)
Voornamer Belgen dan Tim Vanhamel zullen er niet op Dour verschijnen, vermoeden we, of Filip zelve moest al een plaatje komen draaien. Vanhamel neemt sinds kort zijn rol als rockgod opnieuw vol overtuiging op, en dat we dat verdomme graag geweten hebben. Hij briest, kreunt en gooit zich volledig als vanouds op Sciencing, en alsof hij nooit weg was behoort Millionaire – knip – weer tot het kruim van live-acts van eigen bodem. Als u deze zomer één Belg aan het werk kan zien, laat het dan Millionaire zijn. Zoniet kan enola u ook niet helpen.
En verder…
Aan schoon volk geen gebrek, daar op de Plaine de la Machine au Feu: het Dour maakt er quasi een erezaak van om zoveel mogelijk inheems talent een podium te bieden. Daarom, een greep uit het aanbod voor wie de tijd vindt: Robbing Millions, Roméo Elvis & Le Motel, Brutus,… Rest alleen nog de vraag: wat doet fucking Bazart daar in godsnaam?
