Voor iedereen ouder dan dertig is Steve Van Zandt, aka Little Steven, een halve levende legende. Maar kan hij ook beklijven met zijn eerste soloalbum in bijna twintig jaar?
De belangrijkste pion van Springsteens E-Street Band is een gekende verschijning, met zijn eeuwige bandana en zijn verzameling kleurrijke hemden, die hem ooit de bijnaam Miami Steve opleverden. Maar laat je niet verblinden: achter die kleurrijke facade zit al jaren een begenadigd gitarist, een meer dan behoorlijke songwriter, en iemand die ook op politiek vlak zijn eigen mening niet wegsteekt: zo was hij de aanstoker van de hele Sun City boycot in de jaren tachtig.
En nu is er dus Soulfire. Een optreden op het London Bluesfest in 2016 deed Van Zandt beseffen dat hij het best leuk vond om als main man in de spotlights te staan, en dus besloot hij de studio in te duiken met zijn 15-koppige band. Gevolg: twaalf songs goede tot steengoede songs, stuk voor stuk het resultaat van jarenlange noeste arbeid. Voor fans van Van Zandts werk met Southside Johnny en Gary US Bonds zal het genieten zijn: allemaal swingen ze, van begin tot eind, of het blues, rock, soul of doowop is. De bijna 67-jarige Van Zandt is ook nog goed bij stem, beslist een meerwaarde. En hij wordt bijgestaan door steengoede backingzangeressen.
Het begint al bij de titelsong: een binnenkomer die lang blijft nazinderen: loepzuivere zang, een swingend soulritme waarbij het moeilijk stilzitten is, en een simpele gitaarriff die een zeer doeltreffende oorwurm blijkt te zijn. De toon is gezet. ”I’m Coming Back” begint als Springsteen-afdankertje, maar evolueert gaandeweg naar eigenzinnige Jersey Shore-rock, met dank aan de blazers, de achtergrondzangeressen en de strakke ritmesectie.
Soms kan inspiratie al eens lang op zich laten wachten. Zo begon Van Zandt al tijdens het presidentschap van Ronald Reagan aan “The City Weeps Tonight”, maar pas onlangs vond hij de juiste laatste strofe om het lied af te werken. Het resultaat: een heerlijk doowop nummer dat je zo terugflitst naar de highschool proms en de glitterbollen van de jaren vijftig. En “Down And Out In New York City” zou zeker niet misstaan hebben op de soundtrack van Jackie Brown, de hele sfeer van dit nummer ademt bloedstollende soul uit. Dat Steve Van Zandt de blues ook zeer genegen is, hoor je in zijn cover van Etta James’ “Blues Is My Business”. Alweer zijn het de blazers en de zangeressen die het nummer maken.
Maar het is niet al ronkend gitaargeweld wat de klok slaat: “Some Things Don’t Change” is het betere balladwerk, en ook “Saint Valentine’s Day” zal menig hartje doen smelten.
Vindt Little Steven de rock-‘n-roll opnieuw uit op Soulfire? Nee. Is dat nodig? Nog eens nee. De Amerikaan slaagt er wel in om zo zwaar te overtuigen, dat we ons afvragen waarom hij het niet eerder gewaagd heeft. Een vraag die de man zich waarschijnlijk ondertussen ook al gesteld heeft.
Op zaterdag 24 juni zijn Little Steven & The Disciples of Soul te bewonderen in de Roma. Er zijn nog kaarten, ga dat zien, u zou wel eens het feestje van het jaar kunnen gemist hebben.