Consouling Sounds, het label uit Gent dat volgend jaar zijn tienjarig bestaan viert, breekt de laatste tijd langzaam maar zeker uit de niche waar ze ooit in begonnen zijn. Binnenkort komt de ambitieuze samenwerking tussen Raketkanon, Amenra en kunstenaar Michaël Borremans uit, maar eerst staat er nog labelnight in de Kinky Star gepland.
Ooit begonnen als verzamelpoel voor ambient en allerlei post-genres, is Consouling Sounds anno 2016 uitgegroeid tot veel meer dan gewoon een platenlabel. In de eerste plaats is er natuurlijk het hoofdlabel, dat in de loop der jaren zowel binnenlandse als buitenlandse artiesten een thuis gaf. Amenra is waarschijnlijk de grootste naam, en ook talrijke nevenprojecten van die band of andere groepen uit de Church of Ra-stal vonden onderdak bij het label. Syndrome, CHVE, … allemaal brachten ze hun platen via Consouling aan de man.
Ambient en aanverwante muziek neemt nog steeds een belangrijke plek in bij het label en is met artiesten als Kreng of Thisquietarmy heel goed vertegenwoordigd in de catalogus van Consouling. Kevin Imbrechts bracht als Illuminine vorig jaar al een prachtplaat uit bij Zeal, en deed dat dit jaar onder de noemer Daghraven nog eens over bij Consouling Sounds. “Daghraven is veel donkerder dan Illuminine, meer ambient ook, en ik denk dat er dan geen beter label is dan Consouling Sounds om de plaat uit te brengen”, zegt de Leuvenaar. “Ik wil daarmee een duidelijk verschil houden tussen Daghraven en Illuminine. Daghraven zou ook niet passen binnen de catalogus van Zeal.”
Artistieke eenheid in verscheidenheid
Aan het andere uiteinde van het geluidsspectrum bevinden zich dan weer groepen als Amenra, Wiegedood of Madensuyu. Meer dan één genre, lijkt vooral eigenzinnigheid datgene dat de bands van Consouling Sounds kenmerkt. “Toen wij met het label begonnen, was de postrockhype in België wat aan het verminderen”, zegt Nele, samen met haar partner Mike de grote spil achter het label. “We beseften toen dat we ons niet mochten vastpinnen op één genre, maar eerder op muziek die grenzen wil verleggen, die je niet in één hokje kan plaatsen.” Dat het label van bij het begin ook internationale artiesten als Thisquietarmy of Aidan Baker binnenhaalde, is voor Nele dan ook enorm belangrijk: “Als je binnen een niche werkt, kan je niet in eigen land blijven als je het leefbaar wil houden. Wij keken van bij het begin naar muziek in het algemeen, niet naar de niche enkel in België.”
Het verhaal van Consouling Sounds stopt echter niet bij het hoofdlabel. Er is bijvoorbeeld sinds vorig jaar ook 9000 Records, een tweede label dat onderdak biedt aan bands als de portables of Tommigun, dat dit jaar nog een plaat op het label uitbrengt. Dit was volgens Nele een even logisch als organisch gevolg van die zoektocht naar het experiment, ook al bracht dit hen ver af van de postrock- en ambientscene waar het label ooit in ontstond. “Wij kwamen vaak dingen tegen die we goed vonden en bij onze mentaliteit pasten, maar die totaal niet klonken als Consouling Sounds”, vertelt ze. “Na een tijdje hebben we dan toch de stap naar een tweede label genomen.” En die benadering lijkt ook voor de artiesten de logica zelve: “Daghraven is misschien niet helemaal hetzelfde als andere bands die ze hebben, maar die verschillen maken het juist zo leuk”, zegt Kevin Imbrechts. “Als je bijvoorbeeld 30, 000 Monkies vergelijkt met Daghraven, lijkt het heel verschillende muziek. Maar ik denk tegelijk dat er toch ook heel veel raakpunten zijn, vooral in het donkere en weemoedige dat toch vaak centraal staat in de muziek.”
Op dezelfde manier ontstond nog niet zo lang geleden ook een derde poot: het Consouling Agency. Met dat agency wil het label opkomende groepen, waar misschien op dat moment nog geen plaats voor is op het label, toch ondersteunen. Onder de vleugels van Consouling worden beginnende bands en muzikanten wegwijs gemaakt in de vaak harde wereld van de muziekbusiness. En ook dit platform biedt weer de kans om op een heel eclectische manier te werk te gaan. “Nu zijn we bijvoorbeeld bezig met een elektronicaproject voor het najaar”, zegt Nele. Wel een constante die door veel projecten heen loopt: een band met Gent, de stad waar het label zijn oorsprong kende en nog steeds zijn thuisbasis heeft. “Die link met Gent kan wel heel divers en tamelijk los zijn. Bij Tommigun is maar een van de bandleden met de stad verbonden,” relativeert Nele, “maar we willen ons dus wel wat profileren als label van Gent.”
Muzikale hart op de juiste plaats
Nog een punt waar het label een erezaak van maakt: de onafhankelijkheid van de artiest en het centraal stellen van zijn of haar muziek. “Wij zien het contact met de artiesten in de eerste plaats als een samenwerkingsverband,” zegt Nele, “er worden bijvoorbeeld geen contracten getekend en wij maken geen aanspraken op auteursrechten.” Ook veel andere zaken zoals artwork liggen volledig in handen van de bands. Ze geeft toe dat het niet altijd even makkelijk is om zo het hoofd boven water te houden, maar “je moet dan maar andere manieren vinden om te kunnen blijven bestaan, en als de muzikanten er niet zijn, dan betekenen wij ook niets”, klinkt het.
Volgens Ruben Savelkoul van 30, 000 Monkies is die bereidheid om artistieke risico’s te nemen zeker iets wat meespeelt bij de stijgende populariteit van het label: “Zonder een noot van het album gehoord te hebben, hebben ze toegezegd dat ze het wilden uitbrengen. Het geeft een goed gevoel om als band dat vertrouwen te krijgen om je eigen ding te doen.” Ook Kevin Imbrechts looft de bereidheid om risico’s te nemen: “Toen de plaat van Daghraven nog in een embryonale fase zat en nog twee uur duurde, heb ik gewoon Mike een paar fragmenten gestuurd en die zei ‘ja we doen het’. Een maand of twee later was de plaat dan klaar. Het is allemaal heel vlot gegaan.” Hetzelfde klinkt bij Mathieu Vandekerckhove, gitarist van Amenra die als Syndrome ook al enkele soloplaten uitbracht op Consouling en in september zijn nieuwe Forever And A Day loslaat: “Consouling wil beginnende bands in het genre, dat toch een beetje een niche is, echt een kans geven.”
Het lijkt een logische manier van werken, maar in de muziekwereld van vandaag is die overtuiging en bereidheid om risico’s te nemen al lang niet meer vanzelfsprekend. Misschien is het die muzikale overtuiging die afspat van het label en het — bij gebrek aan een beter woord — ‘authentieke’ wat mensen zo aanspreekt en de stijgende populariteit mee verklaart? “Ik denk het, ik hoop het ook dat dat iets is wat voor onze klanten belangrijk is,” zegt Nele, “want dat is het gevoel dat bij ons en bij de muzikanten leeft.” En diezelfde muzikanten? Die benadrukken enkel het enthousiasme en de artistieke liefde van het label. Mathieu Vandekerckhove is net als Ruben Savelkoul vol lof: “Mike en Nele staan volledig achter hun project. Ze zijn heel toegewijd en gaan er niet honderd maar driehonderd procent voor.”
Improvisatie
Daarbij benadrukt Nele telkens opnieuw dat achter al die vertakkingen geen groot plan zit. “We denken nooit na over wat onze volgende stap zal zijn”, klinkt het. “We denken eerder na over heel véél verschillende mogelijkheden. En op een gegeven moment nemen we dan een beslissing die vanuit een soort gut feeling de logische volgende stap lijkt te zijn.” Zo is ook de fysieke platenwinkel van Consouling in Gent volgens haar eerder het resultaat van een niet geplande evolutie dan een grondig uitgedachte strategie. Op een bepaald moment werden Nele en Mike ingehaald door hun eigen succes, waardoor het label zoveel aandacht begon te vragen dat de vzw gebaseerd op vrijwilligers die het toen nog was, vervangen werd door het groter uitgewerkte Consouling Sounds. Fans van het genre bleven ondertussen op hun deur aankloppen met de vraag waar ze die ene obscure noiseplaat konden bestellen.
Resultaat: een platenwinkel in hartje Gent waar klanten bij een tas koffie naar hartenlust doorheen de bakken kunnen gaan. “De winkel is nooit geopend vanuit het idee ‘we willen per sé een winkel openen’,” vertelt Nele, “het was eerder één beweging: met die winkel kunnen mensen daar platen vinden in plaats van dat ze bij ons thuis hoeven langs te komen. En dan kunnen ze misschien meteen ook koffie drinken.” “De essentie van die winkel is om het label te laten groeien en niet per sé om een winkel te hebben for the sake of een winkel hebben”, beschrijft ze dat proces. “Het idee is een plek opbouwen waar mensen ons leren kennen, mensen die geïnteresseerd zijn in deze muziek kunnen langskomen, we het publiek met elkaar en met de artiesten kunnen verbinden, en vanuit waar wij ons werk kunnen doen.”
Het label wil dan ook meer zijn dan enkel iets muzikaals. In de winkel wordt ook kunst tentoongesteld, en de meeste groepen van het label zijn eveneens bands voor wie bijvoorbeeld artwork een heel belangrijke rol speelt (denk maar aan de bands rond Church Of Ra, die vaak dichte banden hebben met Consouling Sounds). Aan de omkadering wordt dus veel aandacht besteed. Ook optredens overstijgen vaak zichzelf door de keuze voor unieke locaties als kerken. Of zoals onlangs nog een labelnight tussen antieke stoommachines in een oud fabrieksgebouw in Leuven waar Daghraven zijn eerste optreden gaf: “Ik ben heel selectief in optredens, en omdat Daghraven zoiets persoonlijks is, moet het echt op de juiste locatie zijn, een locatie waar ik mij goed voel.”
En Nele en Mike? Die blijven er nuchter onder: “Niemand heeft een glazen bol, dus het is altijd deels go with the flow. Elke dag worden we voor nieuwe uitdagingen gesteld. Er is geen zekerheid, maar je mag je daar niet door laten verlammen. Je kan enkel blijven voortdoen vanuit die muzikale overtuiging.”
