Extreme Conditions Demand Extreme Responses fulmineerden die van Brutal Truth bijna dertig jaar geleden al. Woorden die nog altijd van toepassing zijn, nu misschien nog meer dan toen. Het Nijmeegse duo Dead Neanderthals slaat de handen in elkaar met acht partners, waaronder het Gentse Consouling Sounds, om een nieuwe 7” (Rat Licker) aan de man te brengen die aankomt als een furieuze muilpeer.
Op zich is dat geen verrassing. Otto Kokke (saxen) en René Aquarius (drums) zijn het voorbije decennium uitgegroeid tot een van de meest productieve, toegewijde en compromisloze bands uit de Nederlandse ondergrond. Het startte in 2011 met energieke punkjazz singles, bronstige bam-binnen-en-weer-buiten-erupties in de school van Naked City & co. Wat volgde was niet zozeer een herhaling, maar een spelletje geblinddoekte darts. Als het enigszins steek hield, dan werd het uitgeprobeerd, geen idee was te gek, en zo belandden de twee in allerlei maffe uithoeken, om er even te tempeesten (of tot rust te komen) en vervolgens weer nieuwe oorden op te zoeken, als duo of in het gezelschap van andere kantjeseraflopers.
Soms deden ze het ook alleen of gingen ze eens vreemd. Tel het allemaal bij elkaar op en je hebt een verzameling van brutaliteiten en ongewone uitstappen die via al die cd’s, lp’s en andere formaten (7”, 10”, cassette, strictly digital,…) leiden tot een auditief kleurboek waarin plaats is voor brute noiserock, lo-fi deathmetal, meditatieve drones, allesopslorpende soundscapes, vrije improvisatie en andere experimenten met klank, stijl, agressie en volume. En allemaal populair bij adrenalinejunks, schizofrene verzamelaars en ander grut dat geen blijf weet met z’n emoties. Anno 2021 is het misschien wel toepasselijk dat Rat Licker weer aansluiting zoekt bij de begindagen. 12 songs, 9 minuten. Sax en drums.
Wij mogen nummer 10 voorstellen: “Flamethrower”. Woeste start/stop-waanzin waarin de drums kletteren als vanouds en de sax door een effectenmangel gedraaid worden. Denk Borbetomagus, maar dan in pocketformaat en met een combinatie van een gierende en een dieper ronkende, haast elektronisch klinkende saxlaag (beetje verwant aan de latere Zu, misschien), terwijl de drums geduldig omcirkelen en driftig opjagen. Ideaal om iemand bij in brand te steken en op zich al goed voor een smerige stamp in de ballen, maar in het gezelschap van ander fijns als “Cop Meat”, “Body Count”, “Scalp Wounds” en “Brain Damage” al helemaal een fikse portie thrashjazz waar je een klein leger inhalige politici, lossehandjesflikken en kut-BV’s (de volledige lijst verkrijgbaar op aanvraag) aan zou willen blootstellen. Loei- en loeihard, vastgebonden op een stoel, achter een gesloten deur, een namiddag lang. Om te beginnen. Ha.
Kijk, dat soort release dus.
Rat Licker verschijnt op 7” in een oplage van 300 stuks. Die van Consouling Sounds zijn al allemaal de deur uit, dus het wordt uitwijken naar elders. Maar de euro’s zullen goed besteed zijn, beloofd.
