Technisch gezien is het geen expliciete slaapmuziek (niemand kan u uiteraard tegenhouden), maar dat wil niet zeggen dat het niet even heerlijk ontsnappen is met de nieuwe plaat van Stijn Hüwels.
De naam Stijn Hüwels kon u hier enkele maanden geleden al eens tegenkomen. Sinds een tijdje staat hij immers aan het roer van het Leuvense fijnproeverslabeltje Slaapwel Records. Dit label brengt muziek uit die als voornaamste doel heeft uw nachtrust te bevorderen door middel van delicate ambient en rustiek minimalisme. Alhoewel Hüwels nieuwe plaat Six Pieces For Guitar niet verschijnt op Slaapwel Records, maar op het Japanse mATTER, baadt de plaat echter volledig in de sfeer van de muziek die hij op zijn eigen label uitbrengt. Minimalisme, golvende ambient en field recordings zetten de toon, en iemand als William Basinski is dan ook nooit veraf.
Hüwels maakt niet veel woorden vuil aan zijn muziek (en waarom zou hij ook) en net zoals in de klassieke muziek vroeger heet zijn plaat gewoon Six Pieces For Guitar en de nummers dragen al helemaal geen titel. De muziek moet hier dan ook voor zich spreken en zo voelt het ook aan. De componist, de persoon verdwijnt hier en lost volledig op in zijn muziek en het enige wat overblijft is een gitaar en dan nog is deze nauwelijks als concreet instrument herkenbaar. Wat er dan wel rest? Een trage stroom van klanken, muziek zo uitgerekt, zo slepend dat de tijd lijkt weg te vallen. Tegelijk zijn de warme klanken ook diep menselijk en wordt de muziek zo heel intiem en persoonlijk en loopt er een ader van oprechtheid doorheen heel de plaat. Wij gaan hier geen metaforen met woorden als fleece deken bovenhalen (dat is voorbehouden voor mensen die meer gemberthee drinken dan wij), maar je raakt als luisteraar wel omhuld door wat Hüwels hier uit zijn gitaar haalt.
Er staan dan wel zes aparte nummers op de plaat, het zou heel raar aanvoelen deze als aparte songs te behandelen. Zoals al aangestipt is deze plaat een trage, lange stroom, waarbij er uiteraard wel verschillen zijn tussen de zes stukken, maar je moet deze plaat toch vooral in zijn geheel ondergaan. De ene klank stroomt bijna onhoorbaar over in de andere, tot echoënde bewegingen ontstaan. De verschillende lagen wikkelen zich mooi rond elkaar en zijn heel mooi geïntegreerd, waarbij concrete, zacht krakende en nauwelijks herkenbare gitaren en hele abstracte, golvende klanken elkaar in balans houden. In bijvoorbeeld “untitled V” zorgt dit spel er echt voor dat je de volle acht minuten geïntrigeerd blijft en je nooit je houvast verliest. In “untitled VI” zijn het dan weer vooral de uit het minimalisme afkomstige, herhalende pianopatroontjes die de song bepalen. En zo heeft elk van de zes pieces dan toch zijn eigen karakter. Met zijn bescheiden lengte van een half uur, ontwijkt Hüwels ook de valkuil van de te lang voortslepende ambientplaten waarbij je na een tijdje voortdurend op je klok begint te kijken. Hij doet misschien nergens echt originele dingen met het genre, maar zijn muziek pakt je wel en hij heeft in ieder geval de ideale soundtrack geschreven om je gedachten even te laten wegzwermen naar nergens.
Sommige mensen zullen misschien iets hebben tegen het escapistisch karakter van deze muziek. Dat soort mensen zijn wij geneigd te wantrouwen, want het is juist deze onaardse wereld die het meest een menselijk gelaat heeft. Deze muziek valt best te ondergaan (want dit soort muziek moet je ondergaan, niet beluisteren), bij schemering, als de dag vertraagt en stilvalt en plaats maakt voor de suggestie van de nacht, de suggestie die ook in Six Pieces For Guitar zit.
Van Six Pieces For Guitar kan u, als u snel bent, een van de vijftig special editions , die vergezeld zijn van een extra 7″ ep met daarop twee extra nummers op de kop tikken. De fysieke uitgave van Six Pieces For Guitar is gelimiteerd tot driehonderd exemplaren.
