“Waarom ben ik wakker/als kleine kinderen slapen?”, zong Stijn Meuris ooit. Nochtans verbergen de mooiste dingen zich nog steeds vaker in de nacht. Zo ook Dust, de nieuwe, geweldige EP van Oaktree.
Oaktree is het pseudoniem van Antwerpenaar Adriaan de Roover, die in 2014 meteen veel indruk maakte met debuut-EP Chapters, om het jaar erna met bloedbroeder Avondlicht het sterke Amalgamation uit te brengen. De constante: intrigerende en pakkende elektronica, of hij het nu solo deed of met iemand naast zich. Met de nieuwe EP Dust verlegt de Roover opnieuw zijn grenzen en speelt Oaktree duidelijk op een hoger niveau.
Wat meteen opvalt, is dat de Roover zijn muziek en arrangementen helemaal opgebroken heeft. Waar zijn eerdere releases duidelijk in het elektronicahokje pasten, is dat hier absoluut niet meer het geval. Dat is al duidelijk van bij de aanslepende opener “Late Bloomer”, waarin het duidelijk wordt waarom in de bio bij de plaat William Basinski als inspiratiebron vermeld wordt. Geen beats, wel een spokende soundscape, met een spanningsboog die helemaal uitgerokken wordt om zich daarna langzaam te ontplooien enaan het einde de warme trombone opvalt. Eerder in het nummer mocht al een mooie harp passeren. Ook later in “A Little Tenderness” vallen al die puzzelstukjes en arrangementen perfect in elkaar. Overal speelt een melodielijn, maar toch haakt alles mooi in elkaar en bloeit de muziek af en toe open, om zich daarna weer in golvende bewegingen terug te trekken. In deze nummers hoor je echo’s van iemand als duizendpoot Nils Frahm, die zich ook niet beperkt tot één soort klank. Dit is muziek die mijlenver verwijderd is van de sound die Oaktree op zijn vorige EP’s presenteerde, en de laptop is duidelijk niet meer zijn enige speeltje.
Daarna mag het tempo in “Calm On The Surface” toch wat de hoogte in, maar niet voordat een schuifelende, scheve intro de song op gang trekt. Abstracte ingenieusheid wint het hier opnieuw van de snelle beat, waardoor die, wanneer hij dan toch komt, des te meer impact heeft. Evengoed draait Oaktree met “Encounter” zijn hand niet om voor bijna hedendaags en minimalistisch klassiek, waarbij een piano- en vioolpartij in combinatie met een knappe opbouw ontroerend mooi betoveren. Hier hoor je de diepe melancholie van een Max Richter. Neen, dit is inderdaad geen vernieuwend geluid, maar de Roover doet er heel knappe dingen mee en zet het wel volledig naar zijn hand zodat het perfect in zijn verhaal past. “Things Of Glass” en “Unsettle” zijn daarna weer bekend terrein: donkere beats die je meetrekken in een nachtelijke wereld, net zoals illustere grootmeesters als Burial of Recondite dat zo goed kunnen. Daarbij regeert echter ook de onderhuidse spanning en zijn bijna- stiltes in sommige gevallen even belangrijk als de beats. Daardoor raken de songs je veel meer dan wanneer ze helemaal dichtgeplamuurd zouden zijn.
Met afsluiter “And Leave Me Alone”, een betoverend mooie post-klassiek aandoende song, toont de jonge producer nog een laatste keer welke evolutie hij heeft doorgemaakt. Subtiele violen en harpen vloeien over in bezwerende, duistere elektronische beats en vloeien zo over in een indrukwekkend en pakkend geheel. Verschillende genres en invloeden vinden hun richting in de muziek van Oaktree, maar toch weet Dust zijn coherentie te bewaren, en vertelt de plaat duidelijk een verhaal, een subtiel, genuanceerd en doordacht verhaal dat tegelijk organisch is, dat tegelijk een altijd kloppend hart bezit, hoe stevig de beats soms ook in het zadel zitten. Oaktree heeft een prachtige, diepmenselijke plaat gemaakt waarin de Roover het trucje van subtiliteit en ingehoudenheid perfect onder de knie heeft, en tot een sound komt waarmee hij ons kleine Belgenland ontgroeit. Sommige mensen zullen dit misschien saai vinden, zullen de plaat door de afwezigheid van directe, snelle beats meteen aan de kant schuiven. Zij dwalen, maar het maakt niet uit. De uitzondering is vaak mooier dan de regel die ze bevestigt, het is die uitzondering die het verdient om gekoesterd te worden. De nacht is nu eenmaal interessanter, beklemmender, intrigerender dan de dag.
