“The cheesiest songs all end with a smile/This won’t end with a smile, my love”, zong Devon Welsh op Impersonator, het tweede album van Majical Cloudz. Het vat de modus operandi van het Canadese duo treffend samen: direct, rauw en eerlijk. Ook op opvolger Are You Alone? zijn alle overbodige vetrandjes weggesneden. Wat overblijft, is skeletachtige synthpop met een bonzende, soulvolle hartenklop.
Devon Welsh richtte Majical Cloudz op in 2010, maar de puzzel klikte pas echt in elkaar toen hij de krachten bundelde met klankbricoleur Matthew Otto. In 2012 volgde de ep Turns Turns Turns en daarna ging het snel. De loftrompetten kwetterden unisono over Impersonator, het duo ging met de Polaris Music Prize aan de haal en een Amerikaanse tour in het voorprogramma van Lorde was de kers op de taart. Dat succes hoeft niet te verwonderen. Net als James Blake creëert Majical Cloudz uitgepuurde schoonheid, maar dan met een door merg en been borende bariton in plaats van een hoge falset. Beide acts schrikken er niet voor terug om stilte als extra instrument te gebruiken, een wit canvas waartegen de vocals extra fel geprojecteerd worden. Een verademing in tijden waarin alles platgeproducet en dichtgeplamuurd klinkt.
Opener “Disappeared” is meteen zo’n nummer met veel witregels. “Those that forever disappeared/All I want/Is for you to talk to me the way you used to do”, zingt Welsh en de song evoceert dat gevoel van gemis door zichzelf bijna uit te gommen. Otto laat vederlichte ambient ruisen, in de verte klinkt een verloren koperblazer en spaarzame pianoklanken houden een treurmars. Net als op Impersonator kan je ook op dit album een speld horen vallen. Ook single “Silver Car Crash” klinkt verstild en atmosferisch en heeft aan de stem van Welsh, een dromerige synth en een paar samples genoeg om aan de ribben te blijven plakken.
“I want to kiss you/Inside a car that’s crashing/And we will both die laughing/Cause there is nothing left to do/And we will both die laughing/While I am holding onto you”, klinkt het trouwens in die laatste song. Yep, Welsh is een romanticus. Ook in het toepasselijk getitelde “So Blue” en “If You’re Lonely” zwaaien melancholie en verlangen de scepter, maar Welsh is niet enkel de chroniqueur van wat verdwenen is of had kunnen zijn. Hij zwelgt niet in zelfmedelijden, klinkt vaak ook hoopvol en de uitgebeende muziek doet de plaat nooit in pathetiek vervallen. Bovendien klinkt de man altijd direct en eenvoudig, zonder omfloerste beschrijvingen of geforceerde metaforen.
Tot nu toe dus niets nieuws onder de zon op Are You Alone?. Toch is deze plaat geen simpele herhalingsoefening, want met de inbreng van Owen Pallett (Arcade Fire, Beirut, The Last Shadow Puppets) klinkt Majical Cloudz af en toe iets voller. In “Control” valt zowaar een stuwende beat te ontwaren en het titelnummer klinkt bijna opzwepend met z’n nerveuze percussie en handclaps. Al is ‘voller’ relatief, want ondanks die extra accenten heeft geen enkel nummer de grandeur van het solowerk van Pallett. Daarvoor houden de doorgewinterde minimalisten Welsh en Otto de touwtjes nog steeds te strak in handen.
En gelijk hebben ze, want die ascese blijft het handelsmerk en de grote troef van Majical Cloudz. Met Impersonator had het duo de lat erg hoog gelegd, maar Are You Alone? kan zonder schaamrood op de wangen naast hun doorbraakalbum staan. Op 23 november staan ze in de Botanique, u weet wat u te doen staat!
