Twee jaar na het solodebuut met Let Your Hands Be My Guide zet Chantal Acda haar reis naar de ultieme muzikale verbondenheid verder. The Sparkle In Our Flaws omarmt imperfecties met een grote muzikaliteit.
Acda zocht en vond voor dat debuut een handvol compagnons de route die zonder al te veel woorden elkaars aanwezigheid wonderwel begrepen. Er kwam ondertussen nog een project bij — Distance, Light & Sky met Chris Eckman (The Walkabouts) en Eric Thielemans — en er was de verhuis naar Glitterhouse Records, maar verder was het niet minder dan logisch dat voor dit vervolgstuk niet al te veel parameters zouden veranderen.
Toch is de samenstelling in de studio een beetje anders: de dynamiek en creatieve storm met Peter Broderick en Shazad Ismaily bleek zo overweldigend dat het ongepast geweest zou zijn om te proberen Nils Frahm daar nog tussen te proppen of, erger nog, slechts een bijrol te gunnen. Het album werd in Brodericks studio opgenomen, in een klein plaatsje in Oregon, aan de Atlantische oceaan. Hij deed ook de productie: de opnames werden afgewerkt met subtiele extra laagjes van onder andere Heather Woods Broderick en Valgeir Sgurdsson.
En het werd een erg muzikale plaat, met gedrevenheid, spelplezier en arrangementen recht uit het hart. 40 minuten vol details. Frivool maar toch waardig, haast plechtig (“Up And Down”). Er wordt niet aan bumperkleven gedaan, maar toch klinkt het nooit gezapig. Samenzang en strijkers zorgen vaak voor breed walsende melodieën (“Still We Guess”), maar toch zijn tempo en ritme de sleutelwoorden: tijd genoeg om stil te staan en toch niet onderuitgehaald te worden door de stroom aan klanken. Acda zingt vastberadener dan ooit, de woorden vallen als tetrisblokjes op hun plaats.
Hoewel ontstaan vanuit een persoonlijk standpunt, lijkt het knappe openingsnummer “Homes” alsof het geschreven is om de miljoenen vluchtelingen van vandaag een hart onder de riem te steken: “Our homes were built in our heads / Keeping us strong and playing the doubt / Our homes will travel with us / Can you believe this much”. Nu we erover nadenken: eigenlijk zijn dat allemaal verhalen vanuit persoonlijke standpunten.
“Everything And Everyone” is zowaar een liefdesnummer, een zelden aangehaald thema binnen het oeuvre van de artieste. Daar kan een bak of twee over verwed zijn, maar iets zegt ons toch dat het vooral ligt aan de connectie er is. Glazen klingelen nog gezellig als een alpenweide maar al snel rollen de strijkers er overheen als tranen over wangen, om een bad melancholie te vullen. Schone, pure alles-komt-uiteindelijk-wel-goed melancholie.
De koninginnenrit? Waarschijnlijk het titelnummer. De intro alleen al, ergens tussen de soundtrack van Ry Cooder voor Paris, Texas en een zonsopgang ergens in Libanon. Na een licht duwtje worden de snaren voorzichtig, als rijpe frambozen, geplukt. Langzaam maar zeker ontluikt het nummer zich meer en meer, met het mantra “I would save air for you, breathe the same air”. De zeven seconden stilte aan het einde zijn de luidste van de plaat.
Twijfel vooral niet om de rest zelf te ontdekken, want The Sparkle In Our Flaws is een typische Chantal Acda-plaat geworden. Niet omdat de songs baden in kwetsbaarheid en onzekerheid, maar vooral omdat ze trouw blijft aan zichzelf. Een plaat die zijn voet minstens naast die van Let Your Hands Be My Guide mag zetten. En zoals u wel weet, kwam daar al een trapje aan te pas.
Chantal Acda toert met haar uitstekende liveband (plus Peter Broderick voor een aantal concerten) door de Lage Landen vanaf eind oktober tot half november. Alle haltes zijn netjes aangevuld op haar website.
