Geen idee of fans van Norah Jones en Lucinda Williams al van Eilen Jewell gehoord hebben. Maar op haar nieuwste plaat Sundown over Ghost Town komt deze koningin van de minor key steeds dichter bij de gevestigde waarden van alternatieve country/americana-muziek.
Enkele belangrijke gebeurtenissen gaven dit plaatje een specifieke, erg volwassen kleur. Zo is er de geboorte van haar eerste kind, en de verhuis van het oosten naar het westen van de VS. Ze blijkt af en toe last te hebben van een bezorgde geest, een oude ziel schuilt diep in haar. Terzelfdertijd merk je een rust die neergedaald is, erkent ze het kleine geluk. “My way is rough and rocky/and the night is bitter cold/still I see a warm light/head on down the road”, schrijft ze hoopvol. Pedalsteel gitaar en orgel inclusief. Vrees niet, deze luisterbeurt is allerminst saai.
Eilen Jewell – die sinds haar plaat Letters from Sinners & Strangers echt haar draai gevonden lijkt te hebben – trekt voor dit album meer dan voorheen een dieppersoonlijke, autobiografische kaart. Iets minder swing, iets meer tristesse-sfeer. Opvallendste nummer: “Rio Grande”, met een Mariacchitrompetje. Belangrijke factor voor Jewells sound is gitarist Jerry Miller (ooit nummer 68 in Rolling Stones lijst van grootste gitaristen, en met de band Moby Grape op nummer 124 komen te staan voor beste album ooit).
Die “Rio Grande” is het resultaat van een aaneenrijgen van ideeën die opgedaan werden uit vele bezoekjes aan Santa Fe, hoofdstad van New Mexico. De sound van de jaren 60 keert hier terug, met een zweem aan poëzie en literatuur. Sfeer: Zo tussen spaghettiwestern en rockabilly blues. Stoffig en zomers. Laarzen met sporen, hooibal waait voorbij. De snor wordt op bedachtzame wijze opgerold. “My bad luck boots/and my hard luck hand/my coal black thoughts/reappear, reprimand/and hold my head/to the silt, to the sand/to the bone-white dead/of the Rio Grande”. Open die ogen weer, we keren in pony-galop terug naar de roots met “My Hometown” en daar blijven we even hangen met “Needle en Thread”. “Half-Broke Horse” vertelt het verhaal over een wild paard dat getemd moet worden. “He watches on the edge/dirty coat, shaggy mane/too wild for this world/too tame for mustangs”. Of hoe countrymuziek ook patenten op bepaalde metaforen kent. Sta zeker ook lang genoeg stil bij “Green Hills”. ‘”For dollar bills our great green hills/sink down into wasteland/and when they’re gone, they leave you alone/to hide your face in the sand.” Ademloos orgel op een zuinige groove, meer is er soms niet nodig om een tekst te dienen.
Deze Sundown over Ghost Town klinkt verrassend gebalanceerd. Niets te lang, niets te kort, leuke teksten en niet te veel rond de pot gedraaid. Weemoed heerst en lotsberusting herstelt de pijn. Gun het wat tijd om te rijpen: dan wordt u goeie vriendjes met deze Sundown over Ghost Town.
Eilen Jewell is binnenkort te gast in N9 in Eeklo (23 oktober).
