Met een titel die perfect weergeeft wat je van het album mag verwachten, weet je meteen hoe laat het is. Om even vrij te vertalen; veel rook, niet altijd even veel vuur.
We willen ze niet te eten geven, bands die uitblinken in singles maar waarvan de meeste albums weinig verdere aandacht verdienen. Imagine Dragons behoort niet compleet tot die groep, maar het is zinloos om te ontkennen dat de platen van de Amerikanen niet zullen verder leven in de muzikale canon. Op zich is dat jammer; maar als je rekening houdt met het commerciële succes van de band, dan valt de keuze voor ijzersterke singles wel te begrijpen. Imagine Dragons is – op dit moment – één van de zeldzame bands die zowat om de haverklap wordt gevraagd nummers te schrijven voor spectaculaire videogames. Nadat “Radioactive” werd opgepikt door Ubisoft voor de promotie van Assassin’s Creed 3 ging de bal al snel aan het rollen. Ondertussen siert een klein tiental nummers de soundtrack van allerhande spelletjes. Imagine Dragons lijkt het promotionele gat in de markt te hebben gevonden. In een tijdperk waarin grote gamefranchises zoals Fifa makkelijk een ruimer publiek bereiken dan eender welk kassucces uit Hollywood, is het voor elke band opportuun om mee op de kar te springen.
De keerzijde van de medaille? Hoewel Smoke + Mirrors zeker geen slecht album is, merk je haast onophoudelijk dat de band koos voor de makkelijk weg. Op het tweede album van Imagine Dragons staan een aantal pakkende singles die het album genietbaar maken; “Gold” en “Dream” bijvoorbeeld, donkere tracks met voldoende body om je helemaal op te zuigen en met huid en haar weer uit te spugen. “Friction” gaat nog een stapje verder en maakte de dreiging die op de loer ligt haast voelbaar. Het nummer steunt voornamelijk op onvoorspelbare drumpatronen, een Aziatisch aandoende bas en de explosieve kracht van zanger en frontman Dan Reynolds.
Trekt de band alle registers open en wordt de popkaart volledig getrokken, dan krijg je meer dan waar voor je geld. “I Bet My Life” – trouwens ook te beluisteren in spotjes van Sprite en Jeep – is een van de leukste popnummers van het voorlopige jaar; een heerlijke afwisseling tussen dansbare ritmes, een refrein dat je tijdens de eerste luisterbeurt kan meezingen en een onderliggende boodschap die voor elke muziekfan herkenbaar is. De kracht van Imagine Dragons schuilt erin dat de betere nummers van de band zo afgevijld en voorzichtig zijn, dat haast ieder publiek voor de bijl zal gaan. Uiteindelijk is dat ook niets anders dan een slimme marketingzet, maar parels zoals “Polaroid” doen je dergelijke punten van kritiek onmiddellijk vergeten. Een beetje spoken word, een vrouwelijk achtergrondkoortje, krachtige overdubs en ritmisch handgeklap; genietbare wereldnummers zoals Coldplay ze al even niet meer maakt. En toch…
Wanneer je te maken krijgt met een band die haast moeiteloos nummers schrijft om volledige concertreeksen op te bouwen, doet het pijn om te horen hoe je seconden later moet afrekenen met ongeïnspireerde bagger bedoeld om platen op te vullen. “I’m So Sorry” verdrinkt zo in ongepaste gitaarsalvo’s die zanger Dan Reynolds haast agressief naar de achtergrond verwijzen. Op “It Comes Back To You” staat Reynolds weer voor het voetlicht, maar de falset van de man klinkt zo onnatuurlijk en hypnotisch dat het nummer snel wat wegheeft van een verdwaalde kerstsingle. “Dream” is zo ook vlees noch vis; aan de hand van de drumcomputer verwacht je een nummer dat zich na de eerste strofe ontpopt als dansbare brandbom; in werkelijkheid krijg je onder de oppervlakte niets anders dan een van de pot gerukte ballade met megalomane uithalen. “Smoke And Mirrors” maakt het rijtje missers compleet. De song klinkt als een zomerproject klaargestoomd uit de hoed van Regi en ingezongen door Stan van Samang. Alsof dat nog niet genoeg is, krijg je tijdens de laatste minuut ook hier die brutale gitaar door je strot geramd.
Een albumband zal Imagine Dragons niet snel worden. Als groep is het daarom ongetwijfeld geen slecht idee om de output jaarlijks te beperken tot een aantal nagelbijtend sterke EP’s. Als dat de enige manier is om absolute kwaliteit te garanderen, zou geen enkel collectief mogen twijfelen.
Imagine Dragons staat op 24/10/15 in Vorst Nationaal. Er zijn nog tickets beschikbaar.
