Moffel je handen snel weg in je zakken: Being Human Being is zo’n spannend album dat je na één enkele luistersessie alle vingernagels hebt afgebeten. Duistere triphop ontmoet acid jazz in het muzikale equivalent van een film noir.
Erik Truffaz is thuis in meerdere genres, dat was al lang duidelijk aangezien hij tijdens optredens met zijn Erik Truffaz Quartet moeiteloos van hiphop naar funkrock springt. De samenwerking met de Mexicaanse producer Murcof is ook niet nieuw voor de Franse trompettist: in 2006 traden ze samen op met Talvin Singh op percussie en in 2008 brachten ze samen de EP Mexico uit. Toch is Being Human Being geen simpele voortzetting van hun samenwerking: op deze langspeler slaat het duo een nieuwe weg in, die zowel onheilspellend duister als ongelooflijk filmisch is.
Met een albumcover ontworpen door stripgrootheid Enki Bilal kunnen we niet anders dan ons afvragen of de muziek geïnspireerd is door diens Nikopol-trilogie, of als bijbehorende soundtrack dient. Aan de titels kunnen we afleiden dat Truffaz deze keer weldegelijk heeft geschreven met Bilals œuvre in het achterhoofd. Zo is “Warhole” bijvoorbeeld een personage uit De Slaap Van Het Monster. De spanning van Being Human Being gaat dan ook perfect samen met Bilals beeldtaal en bij uitbreiding alle andere donkere Sci-Fi, retro horror en moderne film noir. Af en toe lijken we zelfs te luisteren naar de soundtracks die Robert Rodriguez heeft gemaakt voor Sin City en Planet Terror. Al overtreffen Truffaz en Murcof die muziek dan weer met een plaat die geen film nodig heeft om het risico op hartkloppingen te verhogen.
“Origin Of The World”, een sfeervolle soundscape die door Truffaz van een tragische melodie wordt voorzien, schetst een bleke wereld, zoekend naar leven, om uiteindelijk dreigend meegesleept te worden door de triphop van “Warhole”. Hierna wordt er steeds weer afgewisseld tussen open landschappen van muziek en claustrofobische ritmes: de aandacht zwakt niet af.
Murcof horen we vooral terug in de diepe synthesizersamples, begeleid door minimalistische beats. Die zijn voor de gelegenheid opgedreven naar een iets hoger tempo, waardoor het album licht opjaagt met een stille druk. Wanneer de samples afzwakken, brengen de soundscapes een sterk staaltje geluidsontwerp naar de voorgrond. De hoge synths gaan subtiel over van vloeibare en organische klanken naar korrelig computergezoem. Tegelijkertijd kondigt Truffaz nu eens luid veranderingen aan met zuiders getint soleerwerk en dan weer spaarzame melodieën van slechts twee noten.
Ook in de titels vinden we een afwisseling terug tussen zacht en hard, menselijk en kunstmatig, vredig en onheilspellend. Een van de winnaars is ongetwijfeld “Human Being”, dat paradoxaal genoeg wordt ingezet met een elektronische beat. Na titels zoals “Hybridation” en “Warhole” kunnen we echter niet meer verwachten dat “Human Being” een organische folksong zal zijn. Being Human Being kan niet gezien worden als slechts muziek, maar de invloeden van sciencefiction en de filmische klank van het album maken duidelijk dat het achterliggende verhaal en de geïmpliceerde beelden minstens zo belangrijk zijn. Op die manier is de plaat dan ook volledig af: niet het hele plaatje dat we er zelf bij vormen, maar vooral de soundtrack waaraan deze ingebeelde film ontspringt, klopt gewoon.
Als Being Human Being ooit gebruikt wordt voor een film, zal de spanning ongetwijfeld te snijden zijn, maar zelfs zonder film ondergaat het puntje van onze luisterstoel al wat slijtage. We krijgen stilaan zin in wat Lynch, Carpenter of Rodriguez, maar vanavond kiezen we voor de platenspeler in plaats van het scherm.
