Drie jaar geleden verrastte Shabazz Palaces vriend en vijand met hun debuut “Black Up”. “Hiphopplaat van het jaar” schreven wij toen, en ook andere magazines waren lovend. U bleek minder enthousiast, want toen het duo dat album niet veel later kwam voorstellen in De Kreun, kon je met de aanwezigen nog geen camper vullen.
De vraag is maar of rapper Ishmael Butler en producer Tendai Maraire met hun nieuwe plaat meer zieltjes zullen winnen. Zo steekt “Lese Majesty” nog complexer ineen dan zijn voorganger. Het album
telt haast dubbel zoveel nummers, achttien in totaal, die afklokken tussen veertig seconden en een kleine vijf minuten. Bovendien zijn de tracks opgedeeld in zeven verschillende suites, gaande van “The Phasing Shift” (“De Gefaseerde Verschuiving”) tot “Murkings On The Obxloob Starway” (“Duisteringen op de Obxloob Sterrenweg”). Volgt u nog? Ishmael Butler gaf zelf al toe dat hij die indeling puur op gevoel maakte, omdat er tekstueel niet veel aan dit album vast te knopen valt.
U dacht dat niemand ooit meer cryptische teksten zou bijeen pennen dan The Beatles, toen ze een kleine vijftig jaar geleden “I am the eggman, they are the eggmen, I am the walrus, goo goo g’joob” neerpenden? Think Again. Want wat dacht u van “Pluto, queens and Saturn max/ My blah-blah like blah-blamma shit/ From the six where grammar’s at” (“New Black Wave”). Jammer genoeg valt er geen lijn te trekken door de teksten, en is het ook voor Butler zelf gissen naar wat hij precies bedoelt. Aan de Amerikaanse National Public Radio gaf hij volgende verklaring: “Well, I feel like the words and the music and the melodies and the rhythms is like, they happen to me more so than I generate them. Those lines come to me and I say them, and I listen to them later and don’t remember where they came from.” Nou, moe.
Op zoek naar meer verduidelijking, vonden we een recent artikel in The Guardian waarin Butler stelde dat op aarde maar een klein deel van zichzelf leeft. De rest zou zich tussen heden en verleden bevinden. Ruimte is altijd wel al een belangrijke factor geweest in de man zijn werk. “A New Refutation Of Time And Space”, zo luidde de ondertitel van de semi-klassieker Reachin’ van zijn vroegere band Digable Planets. Dat album viert dit jaar zijn twintigste verjaardag. Digable Planets bracht jazzy rap, de concullega’s heetten toen A Tribe Called Quest en Nas. Vandaag zoekt Butler met Shabazz Palaces eerder aansluiting bij de minimalistische school van clipping en Young Fathers.
Er wordt gratuit gebricoleerd met beats, veel galm, ruis, slordige synths en vreemde samples. Maar in tegenstelling tot pakweg Young Fathers pakt de verf niet en komen er veel te weinig spannende nummers voort uit het geknutsel. Er is te weinig samenhang. “Lese Majesty” werd opgenomen in een oude brouwerij en het zou ons niet verbazen mochten het duo daar op enkele vergeten, volle vaten gestoten zijn. De nummers zijn onbegrensd en lijken vaak lukraak ineen gestoken. Pas bij zesde nummer, “Noetic Noiromantics”, heb je voor het eerst het gevoel dat er iets gebeurt.
Is “Lese Majesty” een misser over de hele lijn? Neen, in “Colluding Oligarchs” lijkt het of Flying Lotus een beat van RZA omploegt en ook het uptempo “MindGlitch Keytar TM Theme” maakt indruk. Maar het is te weinig. Veel te weinig, zeker na het spannende debuut van drie jaar terug waarop alles wel in zijn plooi viel. Die formule zijn ze helaas kwijtgespeeld. Vertel het niet aan onze vrienden met wie we op zaterdagavond voorlezen uit het werk van James Joyce en David Foster Wallace, maar het is niet omdat het complex klinkt, dat het per definitie goed is.
Shabazz Palaces speelt op dinsdag 21 oktober in de AB Club.
