Het Brusselse Magasin 4 viert volgende maand uitgebreid zijn 20ste verjaardag. En terecht, want de concertzaal organiseerde op die tijd — eerst in de Rue du Magasin en de laatste jaren in de Avenue du Port (tegenover Tour & Taxis) — meer dan 3 300 concerten. En het is heel simpel: wie er op z’n minst niet een paar keer zijn voet binnengezet heeft, heeft weinig van rock-‘n-roll begrepen (of heeft een serieus mobiliteitsprobleem), want op weinig plaatsen leeft de muziek zo uitbundig en passioneel met de vinger aan de pols.
Dat jaar na jaar de kaart van de underground getrokken wordt, maakt het net zo mooi. Je kan er bands door de jaren heen zien groeien, de meest van de pot gerukte en innovatieve artiesten krijgen er een kans om te schitteren (of af te gaan) en de nu en dan magere opkomst wordt er mooi bij genomen. Iemand moet al die bands immers een kans geven. En wat vaak over het hoofd wordt gezien: er staat een team achter de knoppen dat steevast voor een uitstekende sound zorgt. Veel beter dan je van zo’n rudimentair ingerichte omgeving zou verwachten (zo zie je maar).
De nadruk ligt op rock, maar dan wel in de (hele) brede betekenis van de term, want het gaat van hardcore, sludge en black metal tot drones, indie, noiserock (véél noiserock), shoegaze, ambient en drones, tot dub, harsh noise, vetkuivenrock-‘n-roll, freejazz, geluidskunst en pure avant-garde. Vermoedelijk is er in België geen enkele concertlocatie die zo naarstig de uitersten blijft verenigen. Dat alleen al maakt het uniek.
De zaal heeft soms te kampen met een imagoprobleem, ligt zogezegd in een louche buurt van het levensgevaarlijke Brussel, maar komaan. Ten eerste: overdreven. Ten tweede: we zijn toch geen bange ambtenaren zeker? En die grootstedelijke ambiance wil je toch niet missen? Er gaat een vitaliteit en anarchie van uit die je in de klassieke instellingen mist. Tickets en drank zijn er goedkoop. Luxe is er niet, nee, maar je gaat er wel ontdekken: tussen die drie-vier-vijf bands per avond zit er altijd minstens eentje die verrast.
In september viert de zaal een hele maand lang feest en dat gebeurt door het tempo nog wat op te krikken, een paar grote(re) namen binnen te halen, maar vooral door bands op het podium te zetten die een bijzondere band met de zaal hebben, er al vaak speelden en konden groeien. Naar goede gewoonte blijft het daar niet bij. Ook oktober liep intussen vol en met de komst van de goede vrienden van Zu wordt zelfs tot in december gefeest. Kom ook eens af, ze zullen u graag zien komen. En als u niet kan kiezen, dan vindt u hieronder ENOLA’S TIP TOP 10:
30/8: The Ex. Neerlands Glorie. Intussen 35 jaar actief en nog altijd een van de meest originele en vitale bands van deze contreien. Brengen de Amerikaanse rietblazer Ken Vandermark mee en mogen het feest officieel openen. Bonus: L’Enfance Rouge, Gâtechien, Vitas Guerulaitis en Spagguetta Orghasmmond.
7/9: Napalm Death. Grondleggers van de grindcore, titanen van de extreme muziek. Intussen ook al drie decennia bezig. Nog altijd even gedreven als vroeger, op plaat ijzersterk, maar vooral live een absolute topper. Barney alleen al! Bonus: Visions Of War, Vorax Virosus en de enige echte Mr. Marcaille, een attractie op zich.
23/9: Noxagt. Startte in 1999 als het soloproject van Kjetil Brandsdal, maar groeide daarna uit tot een van de meest bijzondere bands van de vruchtbare Noorse underground. Moeilijk vast te pinnen. Kromme boel met diploma. Bonus: het Belgische bas/drums-duo Gura.
24/9: Monno. Uit het land van Celtic Frost, The Youngs Gods en Lederhosen. Staan al jaren te boek als een van de best bewaarde geheimen van de Europese ondergrond. Waren het concept hokjesdenken al vergeten voor ze ermee begonnen. Supertip. Bonus: Art Of Burning Water en Piume Di Pavone.
26/9: Part Chimp. Luid, luider, Part Chimp. Een van de huisorkesten, die vooral opvallen door hun geluidsmuur van gewapend beton. Staan keer op keer garant voor een adrenalinekick van-heb-ik-jou-daar, zoeken het terrein op tussen Todd, Lightning Bolt en massavernietigingswapens. Slagen daar ook goed in. Bonus: Hey Colossus, Ultraphallus, Adolina en Lapin Cru.
9/10: Zs. Zeer grillige, onvoorspelbare band uit Brooklyn die voortdurend heen en weer zwabbert tussen de werelden van vrije improvisatie, noise en afroprogskronkfunk. Wordt wel vaker een van de beste experimentele bands van New York genoemd. Bonus: Qui (ooit met David Yow, geen idee of die ook van de partij gaat zijn) en Le Death to Mankind.
14/10: Japanese New Music Festival. Een ganse avond met legendarische figuren als drummer Tatsuya Yoshida (Ruins Alone), gitarist Kawabato Makoto, die speelt met Acid Mothers Temple SWR (een satelliet van de psychedelische moederband). En verder nog Tsuyama Atsushi, Zoffy, Akaten, Zubi ZUva X, Psyche Bugyo. U dacht alles zo’n beetje gezien te hebben? Not.
22/10: Child Abuse. Voze naam, machtige kabaalband, die Casiocore van de smerigste en wildste soort maakt. Lawaai, maar dan uitgevoerd door meestermuzikanten. Lees ter voorbereiding zeker drummer Oran Canfields autobiografie Freefall. Bonus: Albatre (ijzersterke jazzcore) en Anal+ (mja).
30/10: Shit And Shine. Voze naam, uitstekende kabaalband, die de werelden van Butthole Surfers, Part Chimp en die Bulgaarse noiseband die u nog niet kent dichter bij elkaar brengt. Maar pik zeker ook de Braziliaanse bonusband Chinese Cookie Poets (hier) mee, net als Guili Guili Goulag.
4/12: Zu. BECAUSE THEY’RE BACK. Bonus: Morkobot en [sic].
Uw vrienden gaan u vast vertellen dat we hier een paar geweldige namen over het hoofd gezien hebben, en ze hebben gelijk. Ook The Lords Of Altamont, Arabrot, Dÿse, Hammerhead, Whitehouse, Wolvserpent, Bardo Pond, Peter Pan Speedrock en vele, vele anderen zullen hier het beste feestje van het jaar van maken. Of vraag het anders eens aan de medewerkers, ze zullen u graag wat persoonlijke tips aansmeren.
Meer info op de website.
