Naar slechte gewoonte heeft avant-pop duo Xiu Xiu alweer gekozen voor een spuuglelijke hoes. En naar betere gewoonte is ook Angel Guts: Red Classroom een persoonlijke rondleiding door de psychopathische horrorwereld van Jamie Stewart en kornuit Angela Seo. Niet voor gevoelige zielen, deze.
“Black dick on the table/ One ball like a skull/ The other one like a bald baby.” Jamie Stewart is niet meteen je doordeweekse singer-songwriter, laat dat duidelijk zijn. Zijn teksten bezingen onverhuld de donkerste krochten van de maatschappij. Verkrachting, diefstal, zelfmoord en nog meer van dat moois worden met pijnlijk realisme plompweg in je gezicht gezwierd. Stewart haalde de stof voor zijn teksten dan ook niet uit een dvd-box van Flikken; de lugubere taferelen speelden zich allemaal voor zijn ogen af, in de wijk van Los Angeles waar hij de afgelopen vier jaar woonde. Het is maar een gok, maar we denken dat hij niet in een knusse villa aan Rodeo Drive heeft geleefd. En dan is er nog de manier waarop Stewart deze woorden uit zijn strot duwt. Hijgend, reutelend, proestend, krijsend. Melodramatische overacting, volledig over the top, maar dan zó ver erover dat hij er vreemd genoeg nog mee wegkomt ook. Stewart zingt alsof hij zelf wordt verkracht, alsof hij degene is die wordt neergestoken in een donkere steeg. Xiu Xiu hebben nooit bepaald zonnige feel-good muziek voortgebracht, maar zelfs naar hun normen is Angel Guts: Red Classroom een aardedonkere plaat.
En dan is er nog de muziek, en die is niet minder onheilspellend. Met enkele drumcomputers, synthesizers en hopen onbestemd gekraak, gepiep en gescheur klinkt Xiu Xiu als een avant-garde jaren-80 balorkest. Denk Einstürzende Neubauten, vooral Suicide en alles wat grimmig, industrieel en lichtjes gestoord klinkt. Normaal gezien moeten we toch een beetje kokhalzen van het geluid van analoge synthesizers gedurende een hele plaat, maar Xiu Xiu springt er gelukkig erg smaakvol mee om. De muziek blijft verrassend dynamisch, zelfs zonder het gebruik van akoestische instrumenten. De unheimliche piep-kraak-boink geluidseffecten zijn af en toe bijtend kitscherig, maar passen dus wel perfect bij de zangstijl van Stewart. De vreemd ogende puzzelstukjes vallen telkens mooi op hun plaats, en dat levert enkele prachtsongs op, zoals single “Stupid In The Dark”. Geruggesteund door simpele beats en dreunende synths zingt Stewart over een gewapende overval, met een stem alsof hij aan het stikken is in een middelgrote aardappel. Maar Stewart kan ook geweldig mooi uithalen met zijn stem, zoals het fantastische refrein dat glorieus het nummer binnenwalst, bewijst.
“Lawrence Liquors”, een nummer als een expressionistisch horrorsprookje, zet dezelfde sterke lijn verder. Het is nog meer volgepropt met vreemde geluiden, zoals het gekerm van een hond — al zou het evengoed Stewart zelf kunnen zijn — en het geluid van een pruttelende laserstraal. Het mooiste nummer is misschien wel het slepend ontroerende “New Life Immigration”, met misschien ook wel de mooist uitgepuurde tekst van de plaat: “Our fire escape is five floors above the street/ We can sit and watch Los Angeles burning/ Hold hands turn around lean over backwards/ This is the quiet we promised each other.” En passant zingen over dubbele zelfmoord en het vurige vergaan van de wereld; je moet het maar durven, je moet het maar kunnen.
De tweede helft van Angel Guts: Red Classroom is zelfs nog sterker dan de eerste. Van het bloedstollende “Adult Friends” — met ditmaal een gastrol voor een krijsend varken — tot het angstaanjagend schizofrene “The Silver Platter”, Xiu Xiu sleurt je zowaar nog verder de duisternis in. “Bitter Melon” is dan weer een schijnbaar rustig en melodieus moment, maar de beklemmende sfeer wordt moeiteloos doorgetrokken. Het tweede deel van de plaat zit simpelweg boordevol wereldsongs, waar werkelijk geen enkel minder moment te bespeuren is. Op “Cynthia’s Unisex” haalt Stewart nog eens alles uit zijn stembanden. Van een impersonatie van een hijgende walrus tot een kwade bejaarde, het passeert allemaal de revue. Zijn zanglijnen zullen niet door een horde tienerfans worden nagekweeld, maar er zijn hoe dan ook weinig zangers die zoveel expressie in hun zang kunnen leggen als deze man.
De excentriciteit, eindeloze experimenteerdrang en stevige dosis kitsch zorgen ervoor dat een album van Xiu Xiu altijd een beetje een alles-of-niets ervaring zal zijn. Angel Guts: Red Classroom is wel een loepzuivere voltreffer. Cinematisch en spannend van begin tot einde, met nauwelijks een verzwakking. Angstaanjagend en fascinerend tegelijk. Het is een absolute topper van een plaat, en een van de beste die Xiu Xiu al heeft voortgebracht.
