De Berlijnse producer Apparat toont met Krieg Und Frieden een cinematografisch gelaat. Met drones en een grotendeels klassiek instrumentarium vertelt hij een bezield verhaal, dat van begin tot einde boeit.
Apparat, het alter ego van Sascha Ring, houdt van afwisseling en werkt graag samen. Dat schreeuwt zijn muzikaal parcours tenminste uit. Als jonge snaak wentelde hij zich in techno. Daarna maakte hij solo en met Ellen Allien ambient-elektronica. En bokste hij met Modeselektor onder de naam Moderat energieke EP’s en LP’s in elkaar. In 2010 richtte hij Apparat Band op, waarmee hij op The Devil’s Walk beats met akoestische klanken verzoende en zijn fragiele stem uitspeelde. Ondanks die verscheidenheid is de essentie altijd dezelfde: emotiegeladen muziek.
En ook op zijn vijfde soloplaat is dat het geval. Apparats sound is echter alweer anders. Ditmaal verkent een kruising van klassiek en elektronica zielenroerselen. Passend bij de context. Het is immers de soundtrack van een theaterproductie, die op Tolstojs roman Oorlog En Vrede is gebaseerd. Apparat componeerde hem samen met een dertigkoppig orkest in een verlaten fabrieksgebouw in Duitsland.
Opvallend is dat de nummers mooi in elkaar overlopen. En dat de breekbare stem van Apparat slechts in twee ervan te horen is: “LightOn” en “A Violent Sky”. Jammer, want beide smaken naar meer. Zijn stemgeluid snijdt in het decor van gure drones en rake percussie of hypnotiserend pianospel. Maar eigenlijk net goed. Want het album beroert instrumentaal het meest. Contrasten zorgen voor korte en lange spanningsbogen en een breed palet aan emoties. In het kielzog van soelaas schuilt immer onheil. Onbezorgdheid en hoop strijden onafgebroken met angst en radeloosheid. Niets is zeker. Oorlog en vrede evolueren voortdurend.
Apparat combineert licht en donker, en speelt met voor- en achtergrond. Lichtvoetige en macabere klanken kruisen regelmatig de degens. Een geluid, dat tegelijkertijd koud en warm klinkt, waart in “44 (Noise Version)” en “Blank Page”. Frivool getokkel gaat in “K&F Thema (Pizzicato)” in treurige strijkers op. Fonkelende deuntjes van een muziekdoosje dompelen in “K&F Thema” onder in een golf van snaren met een onderstroom van somber getrommel, die plots bovendrijft. En evengoed in andere nummers vallen onderhuidse geluiden onverwachts aan of blijven ze in de luwte dreigen. “Tod” doet zijn titel alle eer aan. Wild geruis wordt in de verte door woeste dreunen belaagd. Het gevaar nadert, de dood loert om de hoek. Huiver zegeviert in “PV”. Een bedaarde stemming wordt abrupt neergesabeld: spitante klanken glippen uit de schaduw en slaan met drums en een blèrende trombone genadeloos op drift. Opwinding en verwarring troef. Alsof we opeens midden op een slagveld staan.
Krieg Und Frieden brengt in vervoering. Het auditief relaas bulkt van verrassende hoekjes en kantjes en geeft de emoties van oorlog en vrede indringend weer.
