Marble Sounds :: Dear Me, Look Up

82809698

Weinige debuten kloppen zo aan bij het hart als Nice Is Good drie jaar geleden, om er daarna voor altijd een kamer in te betrekken. Die moet het nu delen met de opvolger: Dear Me, Look Up koppelt euforie aan melancholie, en laat een natuurlijke evolutie horen van een band die zich qua sound verbreedt en qua song verdiept.

Alles bij Marble Sounds lijkt stap voor stap te gaan. Eerst waren er de lovende reacties in de pers, een coup de foudre die vervolgens oversloeg op het publiek met hoge Afrekening-noteringen voor “Sky High” in 2011, om dan de Belgische grens over te steken vorig jaar. Uploads op YouTube van nummers als “Good Occasions” haalden al gauw drie miljoen views. Niet slecht voor een band die vindt dat er best wat meer bescheidenheid mag zijn in de muziekwereld. Succes als verliefdheid: het overkomt je, de vraag is hoe ermee om te gaan.

Niet verkrampt raken bijvoorbeeld, gewoon laten openbloeien. En dat is wat er gebeurt op Dear Me, Look Up. De kleine liedjes waarmee Van Dessel naar de band stapt, blijven de kern, maar het kleurenpalet van de lagen die de muzikanten eraan toevoegen is uitgebreider. Zoals de titel al doet vermoeden, is Marble Sounds’ tweede dan ook een minder besloten plaat. Soms mag het eens grootser en weidser klinken, maar Marble Sounds gaat Editors niet achterna. Vergelijk het eerder met de overgang die The National doormaakte van Boxer naar High Violet. Het licht valt binnen door de ruimte die de muzikanten laten. Hier worden geen stadionmuren dicht gemetst, en dat is goed zo.

De band houdt de songs met de voeten stevig op de grond. Marble Sounds is namelijk op z’n best wanneer ze de kleine, oerherkenbare gevoelens aandikken met slechts enkele kleine noten die door de juiste klankeffecten een totaalimpact hebben. Doorheen de plaat duiken blazers op die net op de juiste momenten voor en weer achter het voetlicht treden. De eerste twee nummers gaan de epische toer op, maar schieten daar niet in door. Behaagzucht krijgt daardoor geen kans, authentieke ontroering eens te meer. Die wordt een plaat lang bereikt door een niet aflatende stroom aan bloedmooie melodieën – een pakkendere climax dan “No One Ever Gave Us The Right” zal dit jaar moeilijk te vinden zijn.

Bovendien maakt de band van zulke naar catharsis zwemende eindes geen trucje. Daarvoor is de plaat te afwisselend, waardoor Marble Sounds ook nu weer alle mogelijke vergelijkingen met andere bands en grote voorbeelden overstijgt. Wat rest, zijn referenties. Het vijftal grossiert namelijk in een spontane, authentieke eigenheid die van uiteenlopende delen een meeslepend geheel maakt. De groep klonk nooit uitgelatener dan in het dansbare “Dance Clarence Dance”, nooit rauwer dan in het verzengende einde van “Never Lost, Never Won”, nooit lichtvoetiger dan in het slaapliedje “Leave A Light On”. Er worden grenzen opgezocht op de tweede plaat, en meteen ook verlegd met het oog op de toekomst.

De vuist mag dus niet de hele plaat gebald omhoog. De verrassende cover “Ship In The Sand” maakt het origineel van Sophia minder zwaarmoedig, maar legt enkele wortels van deze band in de slowcore bloot. “The Silent Song” maakt van de sound op Sigur Rós Valtari een song. “The Little Lows” is een akoestische, gemijmerde thesis in weemoed dat de puzzel van de plaat pas in de laatste week van de opnames deed kloppen, “Photographs” ligt lepeltje met “Good Occassions” en “Redesign”, en legt zo een mooie brug naar Nice Is Good. Typische Marble Sounds-nummers, ze bestaan dus.

En zo slaagt Marble Sounds er wederom in een plaat te maken die zonder grote gebaren of behaagzucht zo weet te raken. Uw dagelijkse windroos van emoties op het juiste aantal notenbalken gezet. “There shouldn’t be a way down”, zingt Pieter Van Dessel in “The Little Lows”. Voor een Marble Sounds die zo blijft evolueren is dat inderdaad niet aan de orde. Een plaat, een band om te koesteren.

Marble Sounds stelt Dear Me, Look Up voor op 5 april in Trix, Antwerpen, en speelt daarna onder meer op 11 april in de Vooruit in Gent, 13 april in de C-Mine in Genk en 23 april in Stuk in Leuven. Meer datums op de facebookpagina of site van Marble Sounds.

Release:
2013
http://www.marblesounds.com
Zeal Records

verwant

Eindejaarslijstje 2022 van Philippe Nuyts

Globaal gezien wint elk jaar tegenwoordig een lelijkheidsprijs. De...

The Great Vine :: In The Moment

Een nieuwe regering mag ons landje voorlopig misschien niet...

Marble Sounds :: The Advice To Travel Light

Plaat vier ondertussen voor een van de mooiste Belgische...

Marble Sounds :: “Ik moest even alle spijt van me afschrijven”

Plaat nummer 4 ondertussen voor Marble Sounds. The Advice...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in