One Nation Under A Groove is niet enkel een van de meest gelauwerde platen van Funkadelic, het zou ook als overkoepelende bandideologie van het Antwerpse BRZZVLL kunnen dienen. Als er immers een centraal kenmerk te horen valt in de eclectische muziekmengelmoes van hun derde plaat Polemicals, dan is het wel het nastreven van de heilige “groove” doorheen talloze muziekstijlen en invloeden.
Dat ging even goed op voor hun vorige platen Days Of Thunder, Days Of Grace en Happy Life Creator, maar met Polemicals levert de band waarschijnlijk zijn meest breed uitwaaierend werkstuk af. Opener “Jericho” kan op dat vlak meteen als intentieverklaring dienen, maar is meteen ook de vreemd(st)e eend tussen de acht nummers die de plaat rijk is. Waar elders vooral stevig gefunkt en ge-afrobeat wordt, treden hier diep dreunende invloeden uit de hedendaagse elektronica en hiphop naar voren die dan gekoppeld worden aan pseudo-Arabische toonaarden, futuristische geluiden en afrobeatritmes. Een bizarre potpourri van klanken, maar wel een die bijzonder goed werkt.
In de andere nummers dus meer vertrouwd terrein: zo ergens tussen Fela Kuti en James Brown in, waarbij ook bandleider Vincent Brijs’ baritonsax opnieuw vaker de leiding neemt. Tegelijkertijd blinkt Polemicals uit in het solide groepsgeluid dat neergezet wordt, met glansrollen voor alle instrumenten. Klinkt “Jericho” nog een beetje als een uitloper van Andrew Claes’ solo-experimenten, dan hadden nummers als “Ageing Pains” en “Kevin” even goed op Happy Life Creator kunnen staan. In die zin vormt Polemicals niet echt een stijlbreuk, maar eerder een logische voortzetting van het voorgaand werk van de groep.
Voor BRZZVLL lijken dan ook geen problemen als “de moeilijke derde” of enige andere prestatiedruk te bestaan, sterker nog: Polemicals is mogelijk zelfs het meest zelfzeker klinkend album van de band. Dat de groep zich voor deze plaat ook de moeite bespaarde om producers en studio’s in te huren door de plaat gewoon zelf te producen en op te nemen in de thuisstudio van toetsenist Jan Willems, kan op dat vlak wel tellen. Hoewel het geluid van de plaat misschien minder gebald is dan dat van Happy Life Creator valt er op het songmateriaal weinig af te dingen.
Want dat songmateriaal, dat swingt en groovet nog steeds met volle overgave en heeft ,in het geval van “Reino Dos Céus” niets aan sfeer en creativiteit ingeboet. Polemicals is wel een plaat geworden die duidelijk betere en ietwat mindere nummers kent. “The Gathering Of The Manna” bijvoorbeeld, is niet echt gezegend met een memorabel thema. Al groovet het allemaal wel zodanig lekker dat de skiptoets buiten beschouwing kan blijven. De gesproken tekst aan het begin van “Polemicals” is dan weer zo’n klinkklare nonsens dat het voor de rest uitstekende nummer ietwat naar beneden wordt gehaald. Al een geluk dat dat ene andere moment waarop de band hier vocals inschakelt, in bonustrack “Gagball”, wel erg de moeite is.
Al bij al is Polemicals een goede plaat die een band in topvorm laat horen. De paar kanttekeningen die kunnen gemaakt worden zijn ook niet meer dan dat, want in essentie valt hier funky vakmanschap te horen zoals het nog maar weinig te vinden is vandaag de dag.
