Geen hond had het zien aankomen: dEUS heeft een nieuwe plaat klaar. En hoewel het ditmaal geen jarenlange strijd geweest is, is Following Sea een album op niveau geworden. Enkele twijfelgevallen daargelaten, is dit zowat de ideale plaat om een zomernacht mee in te duiken.
Vrijdagochtend verraste dEUS vriend en vijand door doodleuk te verkondigen dat zijn nieuwe plaat onmiddellijk uitgebracht werd. Daarbij is het de vraag wat het meest verrassende was: het feit dat dEUS out of the blue met een plaat komt aanzetten of het feit dat die minder dan een jaar na zijn voorganger komt.
Want laten we wel wezen: dEUS en strakke schema’s, dat was in het verleden geen al te beste combinatie. De vorige keer dat dEUS in zo’n tempo muziek uitbracht, was toen My Sister = My Clock geen jaar na debuut Worst Case Scenario in de rekken landde. Maar My Sister = My Clock heette een EP te zijn, zij het een van dertien songs, een samenraapsel van soloprobeersels van de toenmalige dEUS-leden.
Following Sea is daarentegen een volwaardig album, al geeft het niet altijd die indruk, waarmee het ergens tussen My Sister en Keep You Close belandt: vis noch vlees zou je het met een beetje kwaaie wil kunnen noemen, zij het dat dat buiten enkele ferme songs gerekend is.
Single “Quatre Mains” bijvoorbeeld, die geen klein beetje knipoogt naar Magnus, is op en top zwoelheid. Een mojito, om Barmans eigen omschrijving van voorganger Keep You Close maar eens te gebruiken. Met de song zet dEUS niet enkel een eerste gedurfde stap in het Frans, het nummer is bovendien een niet voor de hand liggende plaatopener en single. Bovenal is het echter een brok zomerse geilheid die op de wereld losgelaten wordt en die, some erotic feel nog aan toe, zijn gelijke niet kent in het oeuvre van de band.
Ook afsluiter “One Thing About Waves” gaat diep en zoekt aansluiting bij het beste materiaal van Pocket Revolution, een plaat die vandaag geheel ten onrechte nogal met de nek wordt aangekeken. dEUS flirt met de epische aanpak in het nummer, maar vergeet niet, helemaal in de staart, opnieuw de subtiliteit op te zoeken. Alsof de band met ingetogenheid het geheel extra kracht wil geven.
Tijdens het postmoderne “Fire Up The Google Beast Algorith” brouwen Barman en co een mix van R.E.M.’s “Blue” en het eigen “Oh Your God”, en stutten dat geheel met de nervositeit die zo kenmerkend was voor de oer-dEUS.
Geheel anders gaat het eraan toen in “The Soft Fall”, dat zijn best doet om het geluid van verliefdheid in een song te gieten. “Crazy About You” drijft op dezelfde verliefdheid en zet zelfs een stapje verder, naar waar de liefde blind maakt en seventies softrock als een geweldige ervaring gezien wordt. dEUS balanceert hier vervaarlijk op de rand maar blijft, net als Air in zijn beste dagen, net genoeg punch voorzien om de valkuilen te ontwijken.
Dat lukt helaas niet in “Girls Keep Drinking”, dat ondanks zijn funky inslag een misser van formaat is. Op papier kan dit een schitterende song zijn, maar wat hier te horen valt, is naar dEUS-normen ronduit ondermaats. Ook “The Give Up Gene” gaat gebukt onder de goede bedoelingen, maar weet hoorbaar niet wat daarmee aan te vangen.
Ondanks enkele missers is Following Sea een fraaie dEUS-plaat. De mindere songs remmen immers de algemene flow niet af, maar nestelen zich bijna verontschuldigend tussen de behoorlijk zwaar wegende sterkhouders. Enige bedenking die daarbij gemaakt kan worden, is dat met een beetje meer schaafwerk dit misschien wel tien keer raak had kunnen zijn. Ach, het is uiteraard nooit goed.
dEUS staat op vrijdag 29 juni op Rock Werchter.
