Ruim vier jaar nadat Justice met zijn eerste langspeler het electro- en technowereldje een ranzig rock-‘n-rollgeweten schopte, zijn de nozems terug. Xavier de Rosnay en Gaspard Augé hebben de leren jekkers omgeruild voor een glitteroutfit. Welkom, een nieuw feest is begonnen!
Ha! Een nieuwe Justice! Wie had dat nog durven denken, zo lang nadat dat kruis op de wereld werd losgelaten. Het debuutalbum van het Frans duo was, voor wie het zich niet meer zou herinneren, of met iets anders bezig was, een mokerslag van jewelste. In het midden van het vorig decennium — zolang is het allemaal al geleden — had electro de elektronische muziek een opwindende kopstoot verkocht.
Al in 2005 debuteerde Justice met de “Waters Of Nazareth”-single, maar pas een jaar later ging de bal aan het rollen. Keihard aan het rollen zelfs, met de remix van het ietwat onbekend gebleven “We Are Your Friends” van Simian. Het resultaat, het tot “Never Be Alone” hertimmerde nummer, werd zowat het anthem van de feestende electrogeneratie.
En het kon die dagen niet op, het ene straffe debuut volgde het andere op: Tiga, Vitalic, Digitalism, Boys Noize als grote kleppers, Soulwax bracht ondertussen zijn remix-album uit en Ed Banger werd het hippe label van het moment.
Tot de ene na de andere act uit die wonderjaren, doorgaans na làng dralen, een tweede album uitbracht. Stuk voor stuk — Tiga, Boys Noize, Vitalic — bleken het platen die nog niet aan de enkels van hun voorgangers kwamen.
Rond Justice werd het, toen de stormende liveshows — check het sfeerportret A Cross The Universe en huiver/gier het uit — gaan liggen waren, verdacht stil. Weer een band die te snel op was gebrand, leek het wel. Want Justice was er het duo niet naar om een ascetische levensstijl te propageren.
Tot in het voorjaar een sportmerk een commercial op de wereld losliet met een flard van single “Civilisation” als soundtrack en de belofte dat er echt! Waar! Een nieuwe plaat op komst was.
Die is er nu. Eindelijk. En om direct de zorgen van tafel te vegen: Justice heeft niet het voorbeeld van zijn generatiegenoten gevold, maar doet wat Daft Punk deed na zijn debuut. Audio, Video, Disco is voor Justice wat Discovery voor dat ander Frans beat-wonder is: een plaat uitbrengen die de snoeiharde beats van het debuut grotendeels laat voor wat ze zijn en in de plaats daarvan focust op een postmoderne vorm van disco-geïnfiltreerde hardglamrock. Hey, misschien zijn het wel Gaspard Augé en Xavier de Rosney die achter de maskers van Daft Punk schuil gaan?
Wie uiteindelijk wie is, maakt niet zoveel uit, feit is dat Audio, Video, Disco een feestje onder de glitterbal is, dat éne climaxmoment waarop alle kleurschakeringen uit de spots samenkomen en in honderden bewegende stipjes het extatisch volkje belichten.
Om dat effect te verkrijgen, zijn voor Justice alle trucjes goed. Beats, gitaarrifs die in spreidstand gebracht worden, Air op steroïden (“Horsepower”), noem om het even wat en er is veel kans dat het op Audio, Video, Disco gebruikt wordt. En daarbij is geen idee te gek. Zoals de intro van Arcades Fires “Wake Up” een “We Will Rock You”-jasje aanmeten om “Parade” van een intrigerend begin te voorzien, alvorens het nummer met engelenkoren en dwarsfluitklanken zijn bizar karakter helemaal waar maakt.
“Canon” dan weer, klinkt als vintage-Justice: een gemolesteerde sample van een oude hit, stevige opbouw en een uppercut van een climax. Dit wordt live (nuja, op het podium) een klepper. En dat geldt eigenlijk voor nagenoeg alle songs op deze nieuwe langspeler. Het karakter van de plaat mag dan wel minder metal zijn dan zijn voorganger, van een injectie T-Rex zijn nog niet veel feestjes stilgevallen. Het ziet er naar uit dat Justice niks van zijn pluimen verloren heeft. Als het duo het publiek weet mee te slepen, moet een grootse toekomst tot de mogelijkheden behoren.
Justice staat op 5 maart in de AB.
