Aan de vooravond van Pinksteren speelt Justice ten dans in de Ancienne Belgique. Perfecte timing: een kleine tweeduizend jaar nadat de Heilige Geest zijn intrede maakte, krijgt het Parijse duo de kans om het publiek met hun devote dansmuziek opnieuw in hogere sferen te brengen.
Justice maakt samen met Vitalic, Para One en SebastiAn deel uit van de voorhoede van een nieuwe golf Franse dance-ambassadeurs. Vijftien jaar na Daft Punk voegen ze een nieuwe French Touch toe aan de scène. De formule is licht gewijzigd: waar het amusement vroeger primeerde, ligt de nadruk nu meer op het agressieve. Er zit meer dan één gevaarlijk kantje aan Justices muziek. Wie de video van “Stress” al zag, weet waarover we schrijven. Het mystieke blijft wel een belangrijke factor, zo gaan de heren achter Justice niet in robotkostuums gehuld, maar verschuilen ze zich live achter een imposant, lichtgevend kruis.
Om acht uur zit de Ancienne Belgique al afgeladen vol. Met een gemiddelde leeftijd van zeventien jaar verwerven de laatste bezoekers zich een plaats tussen de opeengepakte menigte. Hun geduld wordt op de proef gesteld: pas een dik uur later openen de gordijnen zich en nemen Gaspard Augé en Xavier de Rosnay plaats achter hun altaar. De sacrale synths van “Genesis” zetten de toon, het kruis verlicht de zaal en de eredienst kan beginnen. Al snel weerklinken de eerste klanken van “Phantom” en gaan alle handen in de lucht. Het nummer waakt als een religieuze mantra over de set, vaak weerklinken er flarden van doorheen de andere tracks.
Niet veel later schalt een a-capella versie van “D.A.N.C.E.” door de boxen. Het is duidelijk dat het jonge publiek vooral voor deze meezinger naar Brussel afgezakt is. Meerdere mannelijke schouders torsen het frêle lijf van hun vriendinnetje, terwijl die het gebeuren via hun gsm registreren. Een flinke portie narcisme is Justice niet vreemd; het nummer wordt minutenlang aangehouden waarna een bloemlezing van de hits uit het debuut † volgt. Hierbij krijgen “DVNO” en “Stress”, net als “We Are Your Friends” even verderop, een zeer dansbare aankleding, maar missen ze de dynamiek van de begindagen.
Echte agressie blijft uit, wat vooral opvalt wanneer de groep “Waters Of Nazareth” inzet. Lang voor † vormde dit nummer hét hoogtepunt van de set: openscheuren, stevig verminken en terug dichttrappen was toen de boodschap. Vandaag vertegenwoordigt het lied slechts een volgzame bijrol. Er is ook aardig wat routine in de set geslopen waardoor de ruimte voor het experiment steeds kleiner wordt. Pas tijdens de bisronde kunnen de twee fransozen voor het eerst verrassen met een pittige liveversie van hun remix van Soulwax’ “NY Excuse”, gevolgd door “Tthhee Ppaarrttyy” waarop de stem van Uffie wreedaardig verkracht wordt door struise metalgitaren. Heiligschennis, eindelijk! Zij het hopeloos te laat, want na een dik uur houden de heren het al voor bekeken
De gordijnen sluiten zich en wij staan nog steeds met beide voeten op de grond. Ook in het watertje achteraf zit nog steeds geen wijnsmaak. Kortom: het wonder is niet geschied. Door zijn voorspelbaarheid en zijn indolentie heeft het optreden vanavond veel meer weg van een rituele eredienst, waarbij kleurloosheid en een gebrek aan gedrevenheid de codewoorden zijn. Hopelijk weet Justice zich op korte tijd flink te herbronnen zodat we op Werchter wel een mirakel mogen verwachten. Amen.
