Sub Pop 2011
Konkurrent
Dan Boeckner is vooral bekend als frontman van indie
darlings Wolf Parade. Maar ook
de vrije tijd die hem nog rest samen met echtgenote Alexei Perry
wordt sinds een vijftal jaar opgesoupeerd aan het schrijven van
fijne riedeltjes. In hoeverre dit nog ruimte laat voor andere
huis-, tuin- en keukenprojecten zal je wellicht niet in het minst
interesseren. Laten we het dan ook vooral hebben over wat het
koppel ons dit keer voorschotelt.
‘Sound Kapital’ doet vermoeden dat Boeckner, child of the
nineties, de teugels aan vrouwliefs handen toevertrouwde. Veel
meer dan zijn voorgangers, steunt deze nieuwe Handsome Furs immers
op echo’s uit de jaren tachtig: ziedende industrial, pompende
synthpop en new wave met een vleugje Robert Smith worden gesmeed
tot een spel vol knipogen en gebracht op een duizelingwekkend
tempo.
De vaak erg simpele, maar soms ook best doeltreffende teksten
worden gezongen op een manier die doet denken aan LCD Soundsystems
James Murphy. En ook de instrumentale stijl van die band is hier en
daar een referentie. Maar deze plaat is voornamelijk Frankie Goes
To Hollywood mét ballen, The Knife
meets The Cure on
speed en Nine Inch Nails in de
interpretatie van een zevenjarige – and it all sounds so
swell.
Het overgrote deel van het album werd dan ook opgebouwd rond
felle beats en catchy synthesizerpartijen. Hoewel
dit een bijzonder snedig geluid oplevert, blijft het eindresultaat
ver weg van al wat lofi is. Gitaren werden slechts
mondjesmaat gebruikt en dan nog onder strikte voorwaarden,
involving sterk vervormende effectpedalen en een erg
ondergeschikte plaats in de eindmix.
En daar kan je echt niet rouwig om zijn. Want waar ‘Face
Control’ uit 2009 voor velen tot niet meer diende dan het
overbruggen van de wachtperiode tussen twee platen van die andere
band van de zanger, weet ‘Sound Kapital’ de gebruikelijke status
van interessant-maar-ook-niet-meer-dan-lollig zijproject ver te
overstijgen.
Met mijn persoonlijke voorliefde voor de wondermooie jaren
tachtig is dit right up my alley, maar ik ben er rotsvast
van overtuigd dat ook mensen zonder deze fetisj de plaat prima
zullen kunnen smaken. Want wie houdt er nu niet van een fiks
doorgedreven en uitgestelde teenage angst?
“Nostalgia never meant much to me”, klinkt het in ‘Memories of
the Future’ met de nodige ironie. En deze zinsnede bevat de sleutel
tot het album. Ongepolijst, zonder al te veel sérieux,
maar altijd goudeerlijk: dát is ‘Sound Kapital’ ten voeten uit.
http://handsomefursmusic.tumblr.com/
http://www.myspace.com/handsomefurs
