Iemand nog nood aan een zoveelste Belgische groepje dat zich blind staart op dEUS of het nodig acht om uitgesproken vernieuwend te zijn? Indien uw antwoord hierop een resolute “Neen!” is, is het Waals-Brabantste Viewmaster misschien wel iets voor u: onbeschaamde ninetiesrevival waarbij iconen als The Lemonheads en Dinosaur Jr centraal staan en de gitaren lekker mogen fuzzen. Lekker rocken, quoi!
Het gebeurt nu en dan wel eens dat een groep maar een paar nummers nodig heeft om ons te overtuigen. Viewmaster is daar een heel goed voorbeeld van, want hoewel Old Days Diary maar een kort EP’tje met een vijftal nummers is, is het echt een plaatje dat je met veel nostalgie laat terugblikken op the nineties en dat je terecht laat afvragen waar het fout is gegaan. Want laat ons eerlijk zijn: de plantenmuziek waarmee veel indiegroepjes het publiek vandaag plagen, maakt een mens nu toch niet meteen vrolijker!
Neen, dan hebben wij het meer voor Viewmaster dat met een nummer als “Every Day I Lose My Hair” het perfecte alternatief biedt: een bitterzoet liedje over oud worden, maar met een stevige knipoog, waardoor je dat lekkere tongue-in-cheek-effect krijgt. Viewmaster is er namelijk heel goed in om net als Weezer op het eerste gezicht vrolijke liedjes te maken, hoewel meerwaardezoekers de teksten nog altijd tot in het belachelijke toe kunnen analyseren om zo een minder vrolijke groep te ontdekken.
Dat Viewmaster muzikaal gezien een vrij sobere groep is, stoort niet, omdat het een combo is dat er hoorbaar plezier aan beleeft om alle muzikale bagage van zich af te gooien en zo tot de essentie te komen. Wat trouwens de geschiedenis van de groep is, want Viewmaster is niets minder dan François Milet’s vervolg op het meer ambitieuze, maar intussen ter ziele gegane Paperweight. Met dat project probeerde Milet bijvoorbeeld nineties indierock, new wave en noughties indiepop à la Death Cab For Cutie met elkaar in harmonie te brengen. Wat hier absoluut niet het geval is, want “Sixties” klinkt als een stripped down nummer van The Cure, zonder new wave en omgetoverd tot een Lemonheads-nummer. Eenvoudiger, maar al even geniaal, en het nodigt met de lekkere solo’s bovendien uit om er luchtgitaar op te spelen!
Met het restant van Old Days Diary nodigt Viewmaster niet minder uit tot het diggen van zijn muziek, want “Always On My Mind” combineert onderkoelde eighties zanglijnen met nineties indierockgitaren, terwijl “Let Me Go” met minder dan anderhalve minuut een kort en plagerig, doch beklijvend niemendalletje is. Het rommelige geroezemoes in het begin van “It’s About Time” herinnert vervolgens aan The Lemonheads evergreen klassieker It’s A Shame About Ray.
Dat het plaatje je na afloop niet met een uitgestreken gezicht achterlaat, maar net het gevoel geeft dat het gerust nog een beetje meer had mogen zijn, is het gedroomde resultaat dat de groep met een debuut-EP’tje kan bereiken: een perfecte appetizer om naar dat full album uit te kijken, hoewel dat niet veel meer hoeft te zijn, want even heilzaam als het lichte karakter van de liedjes is het totale gebrek aan overdaad dat van Old Days Diary een lekker verteerbaar kleinood maakt!
