Consouling Sounds, 2011
Suburban
Hoewel Gent voor de meeste mensen vooral een gezellige stad is
die ons alweer op zijn tiendaagse feesten trakteert, moet Mathieu
Vandekerckhove dat toch lichtjes anders zien. De uitvalsbasis van
de jonge muzikant inspireert blijkbaar om emotioneel aangrijpende
muziek te componeren. In zijn ondertussen vrij bekende
hardcoreproject Amenra uit zich dat in felle uitbarstingen. Bij
Syndrome wordt het muzikaal over een andere boeg gegooid. Debuut
‘Floating Veins’ presenteert vijf introspectieve en ingetogen
nummers. Volledig instrumentaal met gitaarlijnen die niet moeten
onderdoen voor het atmosferische van Cult of Luna en
Neurosis. Het
helpt uiteraard dat de mix verzorgd werd door Billy Anderson, die
eerder al platen van Swans en het legendarische Neurosis onder
handen heeft genomen.
En toch is dit meer dan slim afkijken van de groten in het
genre. Mathieu onderscheidt zich met zijn herkenbare manier van
gitaarspelen en hij heeft verrassend gekozen om geen zang in de
plaat te integreren. Enkel in het titelnummer passeert een zweverig
stukje tekst, dat met een enorm galmend effect compleet
onverstaanbaar uitdraait. Het spelen met effecten is algemeen een
opvallende factor op ‘Floating Veins’. De gitaren staan in allerlei
toonaarden gestemd, de ene keer met veel distortion en de
andere keer helder. Op ‘Absence’ klinken sommige uitstoten van het
zessnarige instrument zelfs regelrecht als een school
communicerende walvissen. De percussie heeft een industrieel
tintje, alsof er olievaten bespeeld worden in plaats van een
drumstel.
Syndrome biedt naast drone en ambient ook het naargeestige en
slepende van doom. Ieder nummer heeft een andere samenstelling van
deze elementen. Het maakt het debuut samenhangend, maar toch heeft
elk van de tracks een eigen sfeer. ‘Project 5’ is de meest
ingetogen creatie geworden, ‘Absence’ de meest dreigende en
stevige. Met zijn vijf verschillende hoofdstukken lijkt deze plaat
wel een verhaal te vertellen van opkomst en ondergang. De perfecte
soundtrack voor een artistiek filmdrama. Maar maak er wel een
kortfilm van, de debuutplaat van dit geslaagd nieuw project duurt
net een half uurtje.
De korte speelduur speelt op safe, maar eigenlijk was die
voorzichtigheid niet nodig. Het experimentele van de muziek blijft
goed verteerbaar en boeiend. De repeatknop lonkt zelfs
verleidelijk na afloop. De sterkte ligt vooral in het ruimtelijke
gevoel van ‘Floating Veins’. Zeker met de hoofdtelefoon op de oren
gedrukt, verzinkt de omgeving in het niets en volgt een
overweldigende trip door de dorre wereld van Syndrome. Perfect om
even aan de vertrouwde omgeving te ontsnappen en iets compleet
nieuws te ontdekken. Dit is een plaatje voor avontuurlijke geesten
die het vertrouwde los durven laten. Wacht wel niet te lang: er
zijn voorlopig amper vijfhonderd kopieën beschikbaar, de eerste
honderd met bonus dvd.
