Het Follow The Sound Festival (in 1973 al gestart als het Free Music Festival) is intussen tot aan zijn 37e editie en trekt naar goede gewoonte de kaart van de geïmproviseerde muziek. Vier dagen lang, van woensdag 13 tot zaterdag 16 oktober, zullen luisteraars verrast, geconfronteerd en op het verkeerde been gezet worden in De Singel.
De naam van de gebeurtenis, die oorspronkelijk uit de grond gestampt werd door Fred Van Hove en het W.I.M.-kollektief, verwijst naar een uitspraak van free jazzlegende Ornette Coleman: “Follow the sound and we’ll all be in the same room”. Geen voer voor liefhebbers van voorspelbare muziek dus, al zal het zonder twijfel ook regelmatig leiden tot mooie en beklijvende resultaten met deze diverse line-up:
Op woensdag 13/10 stelt Matt Darriau met zijn Paradox Trio een nieuwe soundtrack bij Eisensteins Pantserkruiser Potemkin voor, waarbij improvisatie hand in hand zal gaan met allerhande volksmuziek. Daarnaast is er ook een optreden van het Matthew Bourne Trio, dat aan de slag zal gaan met de Brusselse trompettist Laurent Blondiau (Mâäk’s Spirit) en de Nederlandse rietblazer Ab Baars.
Op donderdag 14/10 wordt het een iets breder programma, met als opener het internationale trio van Vincent Courtois (F), Kris Defoort (B) en Wolter Wierbos (NL). Ze hebben een totaal verschillende achtergrond en geen mens die kan voorspellen waar dit toe zal leiden. Ze worden gevolgd door het duo Ernst Glerum/Annegien Haselager, die gaan werken met live muziek, samples en beelden. Afsluiter is een kwartet rond trompettist Axel Dörner, een van de vaandeldragers van de Duitse improvisatie, die hier ongetwijfeld z’n fenomenale techniek en creativiteit zal kunnen botvieren.
Het weekend wordt op vrijdag 15/10 erg veelbelovend ingezet met vier onderdelen: eerst is er een concert van de Franse culttrompettist Jacques Coursil, die in de clinch gaat met drie jonge kerels. Zij worden gevolgd door een opmerkelijk duo: de jonge saxofonist Håkon Kornstad, een van de boeiendste jonge Noren, en zangeres Sidsel Endresen. Met Huntsville blijven we vervolgens in Noorwegen. Hun aanwezigheid laat horen dat het niet altijd moet gaan over ‘moeilijke’ muziek: Huntsville speelt repetitieve drones, die deze keer aangevuld zullen worden door een klarinettist en andere geluidsexperimenten. De hele dag door zullen er ook projecties getoond worden van Tony Oxley, de legendarische drummer (vorig jaar nog in Antwerpen aan de zijde van Cecil Taylor), die zich ook opmerkelijk manifesteert als visueel kunstenaar.
De dag waar wij het meest naar uitkijken is de slotdag, zaterdag 16/10. Naast het werk van Oxley worden ook creaties getoond van percussionist Gerry Hemingway met videokunstenares Beth Warshafsky. Bovenop die retrospectieve zal er ook een live performance zijn, waarbij percussie, elektronica en beeld hand in hand gaan. De afsluitende knaller is “B3 Meets Tarfala”, een ontmoeting van twee trio’s die bassist Barry Guy gemeen hebben. Aan de ene kant met Fred Van Hove en Wilbert De Joode, aan de andere kant met Mats Gustafsson en Raymond Strid, een wisselwerking die ongetwijfeld vuurwerk gaat opleveren!
Pas op het einde toegevoegd aan het programma van 16/10: een eerbetoon aan de onlangs overleden trompettist/componist/docent en schilder Bill Dixon. De muziek wordt uitgevoerd door Barry Guy en drie (!) trompettisten die met de meester werkten of sterk door hem beïnvloed zijn: opnieuw Jacques Coursil, de Oostenrijker Franz Koglmann en de uit de Verenigde Staten overgewaaide Stephen Haynes, die jarenlang aan de zijde van Dixon stond en nog meewerkte aan diens recente magnum opus Tapestries For Small Orchestra (2009), een sleutelwerk in ’s mans oeuvre.
De intrigerende line-up is internationaal, divers en gefundenes fressen voor muzikale avonturiers. Naast de concerten zullen er ook diverse standen met cd’s/lp’s zijn, alsook DJ-sessies met de aanwezige muzikanten (op vrijdag en zaterdag). Voor meer informatie en tickets kan u terecht op de website van het festival.
