Wat is het geheim voor een lange en succesvolle carrière in het geloofwaardige muziekcircuit? Niet het links en rechts lukraak wegplukken van populaire deuntjes, maar net het heel geduldig uitbouwen van een eigen geluid om zo langzaam, maar zeker naar de top te klimmen. Dat Holly Golightly en Lawyer Dave dat goed begrepen hebben, bewijzen zij met het rijpe Medicine County, inmiddels al de vierde langspeler van Holly Golightly & The Brokeoffs.
Wie Holly Goligthly als naam hoort vallen, denkt hierbij spontaan aan twee geassocieerde namen, namelijk Billy Childish en The White Stripes. Met beide rock-’n-rollreferenties nam Goligthly namelijk al platen op en het mag bijgevolg niet verwonderen dat zij met The Brokeoffs aanvankelijk nog het allure van een garagegroep met banjo’s had. Daar lijkt met ieder nieuw album een beetje verandering in te komen, want met iedere nieuwe plaat lijkt Golightly met haar gevolg een beetje verfijnder te werk te gaan.
Om tot een dergelijk inzicht te komen, helpt het om even in de achteruitkijkspiegel te kijken: met het eerste plaatje Rest Stop klonk Holly Goligthly & The Brokeoffs nog erg lofi om met het mildere You Can’t Buy A Gun When You’re Crying vervolgens een beetje water bij de wijn te doen. Met een niets aan de verbeelding overlatende titel als Dirt Don’t Hurt ging het combo er op zijn beurt weer wat ruiger tegenaan. Medicine County is weer iets milder, in het bijzonder omdat Holly Golightly en Lawyer Dave hun sterke punten beter lijken te kennen en erin slagen om hun talent ten volle uit te spelen in het teken van de popmuziek.
Om Holly Goligthly & The Brokeoffs’ grootste charme te herkennen, hoeft u echter geen grote muziekkenner te zijn. Met de combinatie van een vrouwelijke en een mannelijke zanger heeft het tweetal van nature vuurwerk in huis en het verbaast bijgevolg niet dat het erg Nick Cave & The Bad Seeds-achtige "Murder In Mind" het kroonjuweel van Medicine County is: met het nummer haalt het duo qua toegankelijkheid immers het onderste uit de kan om een prachtige countryvariant van murder ballads als "Where The Wild Roses Grow" en "Henry Lee" af te leveren. Het is weliswaar niet het meest originele idee van Medicine County, maar als je het personeel toch in huis hebt om dergelijke pareltjes te fabriceren, kan je er evengoed ineens gebruik van maken.
Dat Holly Golightly & The Brokeoffs’ relevantie niet louter en alleen beperkt blijft tot luisterliedjes, is hierbij een belangrijke voetnoot. Daarvan is het extreem dansbare, met violen verrijkte "I Can’t Lose" het onomstotelijke bewijs. Het is enerzijds een nummer waarmee Golightly niet nog meer met beide voeten in het folk- en countrygenre kan staan, terwijl het liedje anderzijds toch tot het meest popgevoelige materiaal van het plaatje behoort. Het maakt samen met het eerder vernoemde "Murder In Mind" duidelijk dat Holly Golightly & The Brokeoffs’ buitengrenzen ver uit elkaar kunnen liggen, maar dat er binnen dat spectrum toch mogelijkheden in overvloed zijn om tegelijkertijd kwalitatieve en heel toegankelijke rootspop af te leveren.
Dat het resterende songmateriaal tussen zulke superlatieve nummers moeilijk opvalt, is natuurlijk een feit, maar dat doet daarom nog niet per definitie afbreuk aan het interessante verhaal van het tweetal. In een nummer als "Two Left Feet" wordt het gebrek aan instant herkenbaarheid immers met pittige hooks gecounterd, terwijl in een liedje als "Escalator" net Golightly’s June Carter-achtige engelentimbre het mooie weer maakt. Een heerlijk eenvoudig nummertje als "Eyes In The Back Of My Head" heeft op zijn beurt weer net dat ietsje meer dankzij de overdreven accenten van het duo.
Dat maakt dat Medicine County gerust Holly Goligthly & The Brokeoffs’ interessantste en meest toegankelijke plaat tot nog toe genoemd kan worden. Hoewel het plaatje weliswaar niet alleen uit hoogtepunten bestaat, heeft de groep met het album immers heel wat terrein gewonnen en dat komt Holly Golightly & The Brokeoffs’ kansen op langdurige roem uiteindelijk alleen maar ten goede.
