Elk jaar was het wikken en wegen, twijfelen, zuchten, herbeluisteren, schrappen, weer opvissen,… tot we na lang twijfelen dan toch een lijstje hadden dat ook de volgende dag nog iets waard was. 2009 was iets anders. 2009 had veel goede platen, dat wel, maar uitschieters? Nee, dat niet. Of toch, vijf geniale albums waarbij al de rest verbleekt. Vijf platen, meer niet.
- Flaming Lips :: Embryonic Ballonnen, confettikanonnen en gekke pakjes. De hele wereld lustte pap van Flaming Lips op LSD. Een gelukzalige grijns die ze verschillende hoogwaardige popplaatjes lang volhielden maar ons schouderophalend achterlieten. En dan gooiden ze er deze plaat tegenaan. Experimenteel zonder arrogant te zijn, gedurfd maar niet elitair. De plaat die bijna alle andere platen dit jaar overbodig maakte.
- Tiny Vipers :: Life On Earth Er waren veel goede vrouwenplaten dit jaar heel veel. Maar geen ervan wist zo bezwerend, ijl en sussend de dreiging op te roepen als Jesy Fortino. Breekbaar en klein als Wednesday Adams en eigenlijk net zo donker en verleidelijk.
- Raekwon :: Only Built For Cuban Linx…Pt. 2 Zijn debuut Only Built For Cuban Linx behoorde tot die onovertroffen hiphopplaten uit de vorige eeuw. Een hiphopversie van The Godfather, maar tijden en zeden veranderen. Wat niemand nog verwachtte, gebeurde. Raekwon schreef een vervolg op het weergaloze debuut dat er zonder schroom naast kon staan, met één belangrijk verschil. Dit is geen plaat over Michael Corleone maar over Tony Soprano.
- Six Organs Of Admittance :: Luminous Night Ben Chasny behoort tot het type mensen dat niet stilzitten kan en naast tal van zijprojecten ook nog eens een gemiddelde van anderhalve plaat per jaar dient uit te brengen. Op Luminous Night valt acid folk, sinistere zwanenzang, gitaardrones, en zowat al het andere waar Chasny van ver of dichtbij mee geëxperimenteerd heeft te horen, maar verdomd als het niet werkt.
- Wooden Shjips :: Dos Stoffig, behaard en gigantisch veel fuzz. Dos is in essentie niet meer dan een heel lange uitgerekte trip maar op verlaten wegen is geen andere soundtrack denkbaar.
Was 2009 een zwak jaar? Niet echt want er was veel, heel veel lekkers te rapen en dat zowel in het binnen- als het buitenland. Alleen bevestigden zowat alle bands hun status en verbaasden ze niet, het bleef een race van aan elkaar gewaagde groepen waarvan slechts de bovenste vijf zich wisten te onderscheiden. 2009 was een jaar van de bevestiging, eerder dan van de verbazing.
