Het machtige spektakel van Six Litanies For Heliogabalus is nog niet helemaal verteerd en New Yorks productiefste slaat weer toe met aanvulling op zijn volumineuze soundtrackoeuvre. Met het negentiende volume uit de reeks, bestemd voor een elf minuten durende tekenfilm van Russische animator Dimitri Geller, worden opnieuw hoge toppen gescheerd.
Die Geller is een gelukzak. Oorspronkelijk wilde hij slechts toestemming om enkele songs uit Zorns Book Of Angels-catalogus te mogen gebruiken. De componist, die meteen onder de indruk was van het beeldmateriaal, bood aan om voor hetzelfde budget volledig nieuwe muziek te schrijven. Het resultaat van meer dan veertig minuten, werd op een dag opgenomen én gemixed, en behoort tot het meest toegankelijke dat Zorn al op de markt bracht.
De dagen van de genadeloze 24/7 Sturm und Drang zijn al even voorbij, maar wat de componist met deze muziek laat horen, waarschijnlijk van het eenvoudigste dat hij al aan de man bracht, zal zelfs de liefhebbers verbazen. Er viel al veel gelijkaardigs te rapen op de Bar Kokhba-interpretaties van Masada-songs en gaandeweg werd ook de Filmworks-reeks een oord waar de liefhebbers van de betere kamermuziek aan hun trekken konden komen. Toch ging de componist zelden zo onomwonden voor het pure esthetische genot. De fragmentatie, plotse prutteluitbarstingen, weerhaakjes en excentrieke bezettingen hebben plaats geruimd voor een verrassend verteerbaar, intimistisch en haast lichtvoetig album, dat door de componist zelf in de liner notes correct wordt omschreven als "Simple, heartfelt music for all to enjoy."
Gellers verhaal is de eenvoud zelve: een stokoud paard komt in een ravijn terecht, wordt achtergelaten door zijn soortgenoten en in zijn laatste momenten overrompeld door een prachtig visioen over het eeuwige leven. De tien songs, uitgevoerd door Erik Friedlander (cello), Rob Burger (piano) en Greg Cohen (contrabas), weten een prima balans te vinden tussen melancholie en vederlichtheid, mysterie en transparantie. Het valt meteen op dat de drie Zorn volledig aanvoelen: Cohen is sinds jaar en dag het anker van het Masada-kwartet, Friedlander mocht onlangs het bejubelde achtste deel uit de Book Of Angels-reeks voor z’n rekening nemen en Burger was nog in grote doen (op accordion!) tijdens de opnames van Filmworks 18. Hier zorgen ze voor vloeiend en vurig samenspel dat in stilte knettert.
De elf songs, die gepresenteerd worden in de volgorde van opname, bieden een frisse variatie aan die steeds coherentie weet te behouden. Opener "Tears Of Morning" en het al even exotisch getinte "Bird In The Mist" herinneren aan de bezwerende pracht van Hide & Seek (Vol. 14), "The Stallion" is een minidrama à la Wim Mertens, het staccato "Wedding of Wild Horses" en "Dance Exotique" zorgen voor de kracht, "Parable Of Job" voor heupwiegende passie en de rest is uitmuntende balsem voor de ziel. Het is geen jazz, het is geen klassiek, het is geen volksmuziek of exotica, en toch is het een beetje van dat alles. Ook dit volume met kamermuziek kan enkel van de hand van Zorn zijn.
Zorn vertelt niets nieuws op The Rain Horse; meer nog, nu en dan lijkt hij oude motieven en melodieën te herkauwen. Als dat echter leidt tot zulke elegante resultaten, dan valt er niet te klagen. Het negentiende volume uit deze nog steeds in aanzien groeiende reeks is verplichte kost voor de fans van zijn melodische werk en een van de makkelijkste albums uit ’s mans indrukwekkende carrière, die intussen drie decennia beslaat. Dat het album naar goede Tzadik-gewoonte vlekkeloos vormgegeven werd is opnieuw een bonus. Finaal argument om u over de streep te trekken (en meteen goed nieuws voor de gulzigen): een nieuw album (The Dreamers), waarvan wordt voorspeld dat het opnieuw een van Zorns meest eclectische zou zijn, ligt binnen enkele weken in de winkel. Doén voor die achterstand niet meer in te halen valt.
John Zorn staat op 21 juni met krijskanon Mike Patton in de Antwerpse Luchtbal. De dag erna is het de beurt aan Masada, aangevuld met pianist Uri Caine.
