LC Music, 2007
Sta me toe ook de recensie van de vierde Monsoon-plaat in te zetten
met een uitdrukking van spijt omdat één van de beste bands die
België rijk is nog steeds walgelijk ondergewaardeerd wordt.
Akkoord, de groep kan zich troosten met lovende reviews, een sterke
live-reputatie in het clubcircuit en de appreciatie van een
beperkte maar hondstrouwe schare volgelingen. En toch weer die
frustratie wanneer onlangs nog een of andere onverlaat mij tijdens
een lofzang op Monsoon ervan verdacht fan te zijn van die Duitse
androgyne schreeuwlelijk die om de een of andere bizarre reden
Vorst Nationaal gevuld kreeg.
Even genoeg verzuring voor vandaag, plaats maken voor
nieuwsgierigheid! Na de debuutplaat waarvoor
superlatieven nog steeds tekort schieten en een rechtlijniger doch
nog steeds verrukkelijke opvolger baarde
Monsoon twee jaar geleden met The Weird Zoo een
minder indrukwekkend derde album dat vooral aan een gebrek aan
verrassingen leed. De taak van ‘The King Of Eyes, Tits And Teeth’
om dit goed te maken dus!
De opener ‘Big Dog’ maakt daar direct werk van: een catchy, in
vitriool gemarineerde poptrack waarover Delphine Gardin met het
nodige gesis nog eens duidelijk maakt dat ze geen katje is om
zonder handschoenen aan te pakken (“There’s bad blood under my
skin, a river carrying poison and sin”). Minder snedig maar
even amusant klinkt ‘Hit And Run’, in weze niets meer dan een van
meer ruggegraat voorziene update van de singletjes waarmee Angelico
en Eden enkele jaren geleden Studio Brussel onveilig maakten.
Weinig memorabel, maar met invloeden van The Bangles en Blondie wél
de grootste kanshebber om alsnog een radiohit te scoren.
Onze adem stokt even wanneer dit album na nog geen tien minuten de
dieperik induikt met ‘A Good Life’, een oppervlakkige feel
good-song die als een B-kantje van Bolchi klinkt. Daaraan wordt dan
nog eens ‘Time’ gelast, het eerste rustpunt geschreven in een
toonaard die te hoog ligt om Gardin door te laten dartelen. Een
mens zou er zijn hoofd van tegen de luidsprekers beuken: hoe is het
mogelijk om met een zangeres met dergelijk vocaal bereik in de
gelederen toch een track op te nemen waarop ze geforceerd
overkomt?
Edoch, grey skies ARE gonna clear up, want net wanneer we
beginnen vrezen dat we een nieuwe favoriete binnenlandse groep
zullen moeten zoeken, kondigt ‘The King Of Eyes, Tits And Teeth’
betere tijden aan. Eerst nog voorzichtig met de klassieke
Pretenders-style ballade ‘Kissing The Midnight Hour’, maar nadien
staat het hek open voor een eclectisch en ijzersterk tweede luik.
Een hereniging met de chaotische Monsoon voltrekt zich op het
razendsnelle en van een verrukkelijk ranzig kantje voorziene
‘Decadent Dandy’. ‘Psychedelic Madhouse’ biedt dan weer strakkere,
onderkoelde rock die doorbroken wordt door een sprookjesachtige
pauze waarop Kate Bush trots zou zijn. Een meer gepolijst geluid
horen we op het lekkere ‘Gold’, dat met een steeds vettere knipoog
voortkabbelt tot het bijna klaar is om mee te dingen naar een
plaatsje op het Eurovisiesongfestival. Anderssoortig kitscherig
entertainment is ‘Comic Strip Bubbles’, een fijne pseudo-tango die
Gardin in dialoog laat treden met Zophophops Sacha Toorop (denk
Stef Kamil Carlens na anderhalf pakje rode Marlboro’s en vijf
glazen scotch on the rocks).
Hét hoogtepunt volgt echter nog met ‘Stories Of Love’, een
prachtige downtempo gitaarsong die een blik achter het schijnbaar
sterke masker toont en de getormenteerde ziel blootlegt (“Tell
him that I’m happy and I don’t need him anymore and make him
believe it’s true”). Het uitgekiende arrangement dat
openbloeit via een strijkerssectie zorgt al voor een schitterend
porseleinen geraamte, maar toch is het vooral die stem die de krop
de keel injaagt: nog nooit tevoren hoorden we in de teksten
Delphine’s hart zo gemeend bloeden.
Eén ding is duidelijk: het carnavaleske experiment dat Monsoons
debuut destijds inkleurde is voorgoed naar de marge verdrongen. In
tegenstelling tot wat ‘The Weird Zoo’ en het begin van deze
opvolger ons deden geloven, betekent dit echter niet dat de groep
voorgoed minder intrigerend uit de hoek zal komen. Na een kort
dipje kan ‘The King Of Eyes, Tits And Teeth’ alsnog uitgroeien tot
een heerlijk obscure popplaat met ballen en Monsoon redden van de
banalisering.
Official site
Op 22 november 2007 stelt Monsoon deze plaat live voor in
Botanique.
