Het was even opkijken toen het bericht de wereld in werd gestuurd: het Gentse Thou zal voorlopig geen fysieke plaat meer uitbrengen en kiest ervoor op gezette tijdstippen enkele tracks in de vorm van een e.p.-tje via de online-winkel iTunes aan te bieden. Onder de noemer “This Is Not A Record” zitten er tussen nu en volgende zomer een onbepaald aantal songs aan te komen, maar vanwaar toch de keuze om op die manier te gaan werken?
Does De Wolf: “Er waren meerdere redenen om die stap te zetten. We geloven eerst en vooral dat zo’n minder vastomlijnde manier van werken onze creativiteit ten goede zal komen. Wij zitten binnen Thou met twee songschrijvers en als we conventionele platen maken is het niet altijd even gemakkelijk om de totaal verschillende richtingen die we op gaan met elkaar te verzoenen. Een plaat heeft namelijk toch een soort rode draad nodig. Met dit digitale experiment kunnen we ongedwongener werken en kunnen we ook de meer experimentele nummers aan de man brengen, zonder dat we ons af hoeven te vragen of dat wel binnen een bepaald concept past. De mensen kunnen de komende tijd dus eerder onbekende kanten van Thou leren kennen, en het is weliswaar de bedoeling om voornamelijk online te gaan verkopen, maar op onze concerten zullen we ook geperste e.p.-tjes te koop aanbieden, zodat de fans dus kunnen gaan verzamelen (lacht).”
Bart Vincent: “We beseffen natuurlijk ook dat die online-muziekindustrie nog niet voor iedereen even bekend terrein is. Voor bepaalde onlinemuziekwinkels heb je bijvoorbeeld nog een Visa-kaart nodig (lacht).”
“Het idee is gegroeid toen we ons een tijdje geleden aan het afvragen waren hoe we een volgende plaat zouden aanpakken. Moesten we weer bij de labels gaan aankloppen of zouden we het weer op eigen houtje moeten proberen? Pim (De Wolf, gitarist en broer van) kwam toen met het idee om enkel nog singles uit te brengen. Persoonlijk vind ik ons niet echt een “single-groep”, ondanks het feit dat we al een heel aantal singles hebben gehad. Maar zo is dan de bal aan het rollen gegaan en zijn we concreter over een andere werkwijze gaan nadenken. We zagen de voordelen ervan in om minder met het strikte concept van een plaat te werken. Als je zo af en toe enkele nummers online kan gooien ben je, denk ik, minder geneigd om nog veel te gaan prutsen en bijschaven. Vroeger hadden we daar in de studio wel eens last van, dat we er niet meer uitraakten; nu willen we veel spontaner nummers uitbrengen, en we zien wel waar we uitkomen. Niet teveel denken, maar doen.”
enola: Is de nieuwe manier van werken ergens toch geen vlucht voor het maken van een nieuwe plaat die dan misschien weer niet de aandacht krijgt die ze verdient?
De Wolf: “Zo bekijk ik dat niet. Volgens mij is er altijd wel een publiek voor een nieuwe plaat, mensen die daar echt op zitten te wachten.”
Vincent: “Onze ambities zijn ook helemaal niet minder dan voor een gewone albumrelease. Dit is een stap in het ongewisse, maar we verwachten daar het beste van. We willen met de nieuwe nummers ook opnieuw veel gaan spelen. Onze optredens zijn dan meteen ook de enige plaatsen waar onze e.p.-tjes fysiek te verkrijgen zullen zijn.”
enola: De vier aangekondigde releases, tussen nu en volgende zomer, impliceren in feite dat die vier e.p.’s tegen die tijd alsnog een soort full album zullen vormen. Op die manier behouden jullie een soort keurslijf.
Vincent: “Dat kunnen we momenteel dus onmogelijk voorspellen. Er zijn nu al zes nummers opgenomen voor de eerste twee releases, en als we dat tempo kunnen aanhouden is de kans groot dat we aan het einde van de rit met een twaalftal nummers zitten. Maar voor hetzelfde geld draait het nog helemaal anders uit. Het is hoe dan ook momenteel niet de opzet om die gebundelde e.p’s ooit nog op één plaat te verzamelen. Volgend jaar bestaan we tien jaar en dan valt er misschien iets uit de kast — er zijn vage plannen voor een DVD met een overzicht van onze singles — maar momenteel zijn dat echt nog weinig concrete plannen.”
“Deze manier van werken bevalt ons momenteel heel erg. We kunnen heel kort op de bal spelen en een nummer dat we bijvoorbeeld vandaag nog opnemen, kan in november al uitgebracht worden. Op die manier gaan de dingen veel sneller en spontaner en moeten we niet voortdurend een coherent geheel nastreven. Een ander voordeel van muziek enkel online uitbrengen is dat onze muziek nu op een veel grotere schaal verkrijgbaar is. Put Us In Tune hebben we destijds in de Verenigde Staten uitgebracht, maar sindsdien hebben ze daar van ons niet veel meer gehoord. Via een forum als MySpace kunnen we nu veel gemakkelijker interageren. Al onze platen zijn inmiddels ook online te verkrijgen, dus hangen we niet enkel meer vast aan de welwillendheid van een lokaal label. Maar we sluiten niet uit dat we ooit opnieuw een conventioneel fysiek album zullen opnemen.”
enola: Stel dat jullie ten tijde van Elvis Or Betty Boop of I Like Girls In Russia bij een breder publiek waren doorgebroken, hadden jullie dan eenzelfde keuze gemaakt?
Vincent: “Het doet zich nu natuurlijk niet voor, maar hoogstwaarschijnlijk hadden we in dat geval nu gewoon een label gehad dat in ons zou investeren en dan zou er kennelijk ook een iets grotere verwachting zijn om een gewoon album op te nemen. Nu zijn we vrijer om zelf keuzes te maken.”
“De platenindustrie is er ook niet naar dat je met cd-verkoop veel winst maakt, dus hopelijk is dit een goedkopere manier van werken voor ons. Het persen gaan we alleszins zoveel mogelijk proberen te beperken, dus daar besparen we op. Maar ik zou er mijn hoofd niet op durven verwedden dat het op deze manier effectief ook goedkoper zal blijken, we willen tenslotte vier releases doen. Het is een experiment (lacht).”
enola: Jullie lijken zowat de eerste Belgische groep om uitsluitend digitaal te gaan werken. Hebben jullie voorbeelden van bands die de stap al hebben gezet?
De Wolf: “Ik ken weinig concrete voorbeelden, maar internationaal zijn er wel bands die gelijkaardige plannen aan het maken waren. Franz Ferdinand heeft erover nagedacht, geloof ik. Ook Ash had plannen in die richting, maar die wilden dan wel enkel singles online uitbrengen, en dat is niet onze bedoeling.”
Vincent: “We springen mee op de kar van de digitale evolutie. Dit format is nu gewoon mogelijk en we maken daar zo veel mogelijk gebruik van. Hetzelfde geldt voor onze MySpace-pagina. Je moet zulke kanalen zo positief mogelijk aanwenden. Het is makkelijk om via zo’n toegankelijk platform als MySpace iets te weten te komen over een band en het is voor de band tof om positieve reacties te krijgen op een single die online staat, in de wetenschap dat iedereen die kan beluisteren. Ook concertdata bekijken gaat nergens zo gemakkelijk als op de MySpace-pagina van een band.”
enola: Zijn er trouwens al tourplannen voor het najaar, want de festivalzomer loopt stilaan op z’n eind.
Vincent: “Het is onze bedoeling om veel te spelen dit najaar, ja. In oktober is er een try-out en eind oktober doen we het voorprogramma van 65daysofstatic in Petrol, maar ik geloof dat er voorts nog niet heel veel data vastliggen. We laten het als het zover is wel weten via MySpace (lacht). Ik geloof heel erg in live optreden, de mond aan mond-reclame die erbij hoort en het echte contact met het publiek. Zelf ben ik toch iemand die al bands heb ontdekt door impulsief naar een optreden van hen te gaan. Ik herinner me jaren geleden, met de eerste buzz rond dEUS, dat ik echt benieuwd was geraakt door vrienden die vertelden dat “die gasten live echt tof waren”. Broken Social Scene op Werchter was nog zo’n live-ontdekking.”
enola: Jullie lopen al jaren rond met de stempel van “meest ondergewaardeerde band van Vlaanderen”. Hoe gaan jullie daarmee om?
De Wolf: “Dat zijn van die zaken die geschreven worden, maar op optredens hebben we uiteindelijk nooit het gevoel dat de mensen ons niet kennen hoor. Onze singles krijgen ook altijd wel airplay op Radio 1 en Studio Brussel, alleen horen we wel eens van iemand dat die niet wist dat “dat nummerke” van Thou is (lacht). Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat we niet vast te pinnen zijn op één kenmerkend geluid.”
Vincent: “In het verleden zijn we ook niet altijd even handig omgesprongen met onze naamsbekendheid. Als we dan bijvoorbeeld een single met nogal wat airplay hadden, durfden we die wel eens in onze set weg te moffelen. Wij wilden altijd onze goesting kunnen doen.”
“Maar we zijn dus geen “singles-groep”, vinden we zelf, en dan gaan we ook niet extra ons best doen om specifiek een goede radio-single te schrijven. Hoe harder je succes nastreeft, hoe minder je het bereikt, namelijk (lacht).”
“Ooit kreeg ik de kritiek van een fan dat ik misschien wat té hard mijn best deed en daar heb ik toen wel even bij stilgestaan. Misschien wilde ik, onafhankelijk van de rest van de groep, op dat moment inderdaad wel te hard de roem nastreven of zo. Maar uiteindelijk draait in een groepje zitten toch gewoon om samen muziek en plezier maken. Dat blijft uiteindelijk de essentie.”
enola: Het is dus ook niet zo dat jullie, Nicky Wire-gewijs, gaan zitten fulmineren op jonge groepjes met meer succes?
De Wolf: “Natuurlijk niet! Dat vind ik ook absoluut niet kunnen. Iemand als Ozark Henry die met zijn derde plaat plots een doorbraak forceert, die heeft daar ook voor moeten werken en die blijft intussen nog steeds zijn hart volgen. Jaloezie of cynisme zijn dan totaal ongepast. En ook beginnende Belgische groepjes gun ik het allemaal om bekend te worden (lacht). Wij zijn gewoon een trage groep, we hebben voor een moeilijke weg gekozen en die moeten we nu bewandelen. Dan is het normaal dat alles wat langer duurt.”
Vincent: “Het muzikantencircuit in België is ook zeer amicaal, hoor. Een groep als Girls In Hawaï, die in Frankrijk ondertussen echt al wel naam heeft gemaakt, vraagt nog steeds aan ons of ze in Vlaanderen in ons voorprogramma mogen staan, terwijl de rollen stilaan omgekeerd zijn (lacht). We hebben een tijdje stil gelegen tussen de laatste plaat en nu, maar het is heel plezant om te merken dat de mensen ons niet vergeten zijn en beginnen te polsen wanneer er nieuw werk aan komt. Dat doet deugd.”
enola: Een van de grootste troeven van Thou is altijd al jullie samenzang geweest. Hoe is die er in oorsprong gekomen?
De Wolf: “Omdat we dus met twee songschrijvers zijn, zaten we altijd al aan elkaars nummers te prutsen. Dan gaat het al snel van “zou je dat niet zo doen, daar, en dat zo daar”. Dat gaat allemaal heel organisch en als de band er dan bij komt, wordt zo’n nummer opnieuw door elkaar geklutst.”
Vincent: “Tegenwoordig raken we er al wel sneller uit hoe een nummer moet klinken. Vroeger kon dat wel eens lang duren. Maar ja, iedereen moet tevreden zijn hé (lacht). We klinken nu coherenter dan op onze eerste platen.”
enola: “Cramps”, één van de nieuwe songs, doet wat aan Millionaire denken. Wat zijn zoal de groepen waardoor jullie muziek het meest beïnvloed wordt?
Vincent: “Dat gaat enorm breed natuurlijk, van Dinosaur jr. en Lisa Germano tot Badly Drawn Boy en Wilco. Een groep als Wilco wiens nummers tegelijk eenvoudig maar krachtig klinken, inspireert me wel om zowat eenzelfde gevoel na te streven. Het idee dat als je alles wegdenkt, je zonder meer een pure popsong overhoudt, dat vind ik mooi.”
““Cramps” is gewoon weer een riff-nummer, zoals we er op elke plaat wel één hebben. Het is zeker niet zo dat we specifiek het geluid van Millionaire in gedachten hadden toen we dit opnamen, al vind ik Millionaire qua referentie zeker ok. Dit experiment laat ons alleszins toe om veel verschillende kanten van Thou te laten zien, wat uiteindelijk toch ook iets heel romantisch heeft (lacht).”
