"We moeten toch gewoon positief zijn", zei Stef Kamil Carlens, plots alles beschouwend in een gesprek dat in de aanloop naar Les Nuits Botaniques op deze goddeaupagina’s zal verschijnen. En inderdaad, met een plaat als Big City kunnen we geen andere houding aannemen. Zita Swoon is in de fleur van zijn leven en bewijst dat ongedwongen op een uitmuntende plaat.
Carlens en co bewandelen verder het pad dat ze sinds A Song About A Girls zijn ingeslagen. Sinds die plaat passen de duizenden puzzelstukjes van Zita Swoon immers écht in elkaar. De songs waren inhoudelijk en muzikaal veel rijker, ze klonken gedoseerd, bedeesder, introverter. De nieuwe sound en vibe van Zita Swoon werden stijlvol geconsolideerd op de registratie A Band In A Box, die een groep toonde die zich tot de essentie beperkte: samen goeie liedjes schrijven en performen, en fuck al de rest. Een aanpak die zeven jaar geleden nog ondenkbaar leek, maar nu o zo louterend werkt.
Het was voornamelijk de injectie van heerlijke snuiven percussie en de zwoele, onweerstaanbare samenzang van de zangeressen van Radio Candip die een selectie uit Zita Swoons backcatalogue op A Band In A Box zo verrukkelijk verrijkten. Net die ingrediënten zijn ook een van de sterkste troeven op dit warmbloedige Big City, maar het resultaat is vooral te danken aan het deugddoende feit dat alles klópt. Getuige daarvan voorloper "I Feel Alive In The City", dat alle sterktes van de hele plaat perfect weet te vatten: Amel Serra Garcia is met zijn Cubaanse roots en touch een perfecte aanwinst, Eva en Kapinga Gysel vallen vocaal altijd te pas in, Tom Pintens maakt de mooie melodieën weer bloedmooi en Carlens’ stem vindt het juiste evenwicht.
Daarna mag iedereen loos gaan op "Everything Is Not The Same", dat alles wegheeft van een latinogospel, en waarin de band zijn uitbundigheid van weleer weer naar boven haalt. Live zal het ongetwijfeld voor mooie zomerherinneringen zorgen. Op Big City staan ook enkele Franstalige songs en drie ervan vormen het hart van de plaat. "Je Range" krijgt door het parlando helemaal poëtische allures, met een piano die zich bedrieglijk op de achtergrond houdt, terwijl "Humble" met de meeste pluimen gaat lopen: Carlens richt zich verheffend naar de sterren en laat de dichter-romanticus in zich de vrije loop. "L’ Opaque Paradis", een dubieus eerbetoon aan Parijs, maakt de drievuldigheid heilig. Schitterende songs waarin de zussen Gysel blijven verbazen, nu eens als rondspokende geesten, dan weer als zalvende sirenen.
Het kan er ook intiemer aan toe gaan. "Dare To Love" moet in zijn goedbedoelde naïviteit mee van het kwetsbaarste zijn dat Carlens ooit heeft gezongen, en de mooie titelsong "Big City" overschouwt de band van Carlens met zijn vader. Het hypermelancholische "Infinite Down" is de meest gemiste song van 2006 en bij uitbreiding van Jane Birkins carrière, al weet ze dat zelf nog niet. Carlens schreef dit nummer voor Birkin, maar om redenen die ongetwijfeld voor altijd duister zullen blijven, heeft ze het nooit opgenomen. En in de categorie "Mooiste Cover 2007" zal "The Night", oorspronkelijk van Morphine, wel héél moeilijk van zijn voetstuk te donderen zijn. Wat Zita Swoon met het origineel doet, niet toevallig met Pintens nog eens aan de piano, zal het niet alleen bij de verwanten van Sandman muisstil maken. Verbluffend, en al wat het synoniemenwoordenboek nog als alternatieven aanreikt.
En laat dat laatste nu net het slotoordeel zijn dat over de hele plaat geveld moet worden. Ook de bijgevoegde dvd No Big City is een aanrader. Hij toont eens te meer een band die alles op een rijtje heeft, die z’n eigen creativiteit en vakmanschap perfect weet te kanaliseren en optimaal weet aan te wenden, waarbij de bandleden bovenal in elke versie die ze van een song spelen, telkens op een andere manier meer uit dat nummer weten te halen. De songs van Big City klinken af, maar zullen het tegelijkertijd nooit zijn. Schrijven dat dit een van de beste Belgische platen van het jaar zal zijn, is bekrompen bullshit. De klasse van Zita Swoon in deze vorm reikt verder dan wat de doorsnee band anno 2007 haalt.
