Ver weg van de mainstream waarin ze begin jaren negentig een blauwe maandag lang verzeild raakten, blijven de Levellers koppig hun eigen ding doen. Omdat de winkel moet blijven draaien, ligt er dezer dagen een dvd in de rekken waarop u met eigen ogen kunt vaststellen hoe het vet ondertussen al lang van de soep is.
Nochtans heeft deze groep — voor wie daar van houdt — best een hoop aanstekelijke punkfolknummers geschreven, lang voor Flogging Molly en dronken konsoorten het genre een kwalijke naam gaven. Levellers waren immers meer dan wat boozers. In de eerste plaats was het de groep, veel meer geïnspireerd door The Clash dan The Pogues, om de boodschap te doen.
Ondertussen is Levellers een industrietje op zich geworden, en heeft de passionele drive van weleer allang plaatsgemaakt voor een iets bezadigdere aanpak. Toch is het nog steeds hun succesplaat Levelling The Land waaruit het vaakst wordt geput, zo blijkt uit het concert dat de hele eerste dvd van Chaos Theory uitmaakt. Opgenomen in maart van dit jaar in de Hexagon in Reading, geeft deze captatie een mooi overzicht van de Levellers zoals we ze nu al bijna twintig jaar kennen. Alle klassiekers passeren, aangevuld met een paar recente leuke singles als “Last Man Alive” en “Come On”.
Een tweede dvd voorziet de extras, en daar valt dan toch wat meer interessants te rapen. Het tourdagboek “Part Time Punks” uit 1993 laat alvast zien hoe groot het contrast met nu is. Flarden “Warning” en “Subvert” laten voelen waarom deze groep aan het begin van het vorig decennium even relevant was.
Twee aanvullende livefragmenten geven een mooie bonus mee. Een fragment van de akoestische tournee die de groep in 2004 ondernam, levert mooie versies op van “The Boatsman” en het van Rev. Hammer geleende (en met hem te gast) “River O’Joe”. De bisnummers van het optreden dat de groep gaf op hun eigen Beautiful Days festival in 2005 zijn echt indrukwekkend. Samen met Billy Bragg brengt Levellers een eerbetoon aan groot voorbeeld Joe Strummer met razende versies van “Police On My Back”, “Police And Thieves” en een ziedend “English Civil War”, altijd al een livefavoriet van de groep. “Joe Strummer would be proud”, klinkt het vanuit het publiek, en je bent geneigd hem gelijk te geven.
Een hoop tenenkrullende interviews die vooral schaamteloze zelfpromotie zijn (“We zijn altijd gewone jongens gebleven” — dat genre), en voor een zoveelste keer het gerucht dat het om rijkeluiszoontjes gaat uit de weg moet ruimen (“We’re not posh. We’re scum!”) vullen het geheel verder aan. Wel nog gelachen met Jez Cam!, ofte: een compilatie van beeld en klank van enkel en alleen bassist Jeremy tijdens het concert. Wat u hoort: een hoop aanmoedigingskreten, éénmaal doorbroken met een verstaanbaar “Here’s to you Dirty Davey”. Charmant voor één keer.
De moeite niet dus, deze Chaos Theory, die eerder getuigt van een neus voor zaken dan voor anarchie. Het zou interessanter zijn geweest een opname uit de hoogdagen van de groep uit te brengen, als herinnering aan wat ze ooit was. Maar dat was misschien te confronterend geweest. Enkel voor de héél doorgewinterde fans.
