Het lijkt er minder en minder op dat er eerstdaags een nieuw Tindersticksalbum mag verwacht worden: nog geen jaar na zijn debuut, brengt frontman Stuart A. Staples een nieuw soloalbum uit. De vertrouwde ingetogen mix van chanson en blues blijft, de kwaliteit net zo goed.
"Dit album draait rond de teksten", kondigde Staples in januari al aan. Waar Lucky Dog Recordings 03-04 abstracter aanvoelde, gaat Leaving Songs weer om songs en verhalen. En daarvan staan er tien prachtexemplaren op dit album. Voor het eerst in lang keert de magie van de vroege Tindersticks-albums een beetje terug.
Zo is er al de geweldige opener "Goodbye Old Friends", dat ongedurig onderhuids zijn weg zoekt. Staples’ bariton jaagt rusteloos: "give me a match and I’ll reminisce over times when you were younger", terwijl trompetjes omfloerst vanuit de verte aanmoedigen. Meer jachtigheid volgt later met "Which Way The Wind", op de hielen gezeten door een wolk rustgevende strijkers. Door solo te gaan lijkt Staples een soort vuur terug te hebben gevonden.
Maar liefst twee duetten krijgen we op dit Leaving Songs. Zoals gewoonlijk wanneer Staples zijn stembanden rond die van een vrouw kronkelt, is het raak. Tweemaal zelfs. Maria McKee biedt de zachtmoedige zanger lief weerwerk in "This Road Is Long", helemaal in de roos is "That Leaving Feeling", waar Lhasa de Sela een heroptreden maakt na dat ook al geweldige "Sometimes It Hurts" ooit bij Tindersticks. Misschien moet Staples Ol’ Blue Eyes-gewijs maar eens een volledige plaat duetten opnemen.
Het gezapige "This Old Town" met zijn twang, "There Is A Path", het a capella rustpunt halverwege "Dance With An Old Man",… er staat werkelijk geen slecht nummer op deze plaat. Staples brengt op Leaving Songs niets nieuws, maar slijpt zijn bekende kunsten tot perfectie. Bij momenten steekt dit zijn beste werk naar de kroon.
Weg van de soulvolle en andere toetsen van het latere Tinderstickswerk grijpt Staples hier terug naar de essentie van het begin: zijn machtige stem, sterke songs en daar de perfecte arrangementen voor. Het resultaat is een dik half uur melancholische schoonheid en tristesse waar je je in verliest. Leaving Songs is een plaat die draaibeurt na draaibeurt groeit en almaar meer koestert en verwarmt. Bloed- en bloedmooi.
