Het was op een zwoele donderdagavond toen ik, met een aantal frisse
pintjes voor mijn snufferd en nog van een zonnige dag vol hard
labeur nagenietend, voor het eerst kennismaakte met Evergreen
Terrace, het – in mijn ogen – elfendertigste emocoregroepje in een
ellenlange rij. Dat dacht ik tenminste… Amper zevenentwintig
minuten later (langer duurt ‘Sincerity Is An Easy Disguise In This
Business’ niet) moest ik mijn mening echter al herzien : Evergreen
Terrace is niet zómaar een emocoreband, Evergreen Terrace
fuckin’ rules!
In tegenstelling tot het merendeel van de groepen binnen het genre,
die rustige stukken muziek en zang afwisselen met sporadische
breaks en screams, vaart Evergreen Terrace tegen de stroom in.
Slechts hier en daar kan een aandachtige luisteraar een cleane,
gewoon gezongen vocal ontdekken. De rest van ‘SIAEDITB’ (ik ga de
titel van het album heus niet steeds voluit schrijven) schreeuwt,
krijst, brult en roept zanger Andrew Carey zich de longen en
stembanden uit het lijf. Diezelfde uitstekende vocalen zorgen,
samen met een stevig dreunende basdrum en scheurende gitaren, voor
een half uurtje dolle pret. De ene potentiële hit na de andere
wordt op ons losgelaten :’Dogfight’ (laat jullie niet door de
rustige intro misleiden), ‘New Friend Request’ (het meest emonummer
van de plaat) en het agressieve ‘Give ‘Em The Sleeper’ (knalleuh)
zijn namelijk maar enkele voorbeelden van de prijsbeesten die
‘SIAEDITB’ rijk is. Wat de rest van de songs betreft : die zijn nog
steeds van een niveau waarvan veel beginnende groepjes, net als een
aantal gevestigde waarden, alleen maar van kunnen dromen.
Muziekliefhebbers die kwantiteit boven kwaliteit verkiezen, kunnen
‘Sincerity Is An Easy Disguise In This Business’ beter aan zich
laten voorbijgaan. Kenners van het genre, die eens stevig uit de
bol willen gaan op een knallende lap muziek, kan ik de nieuwste
Evergreen Terrace alleen maar aanraden. Mijn tip van de maand !
