De Magic And Medicine-drol is nog niet goed koud of The Coral berooft ons alweer met een mini-album, uitgebracht in beperkte oplage. Tegen beter weten in lieten wij ons echter verleiden om Nightfreak And The Sons Of Becker als een volwaardige opvolger te beluisteren.
The Coral bracht ons in september laatstleden Magic And Medicine, een album dat aanvankelijk veel groeipotentieel in de kuiten had, maar uiteindelijk genekt werd door de overproductie. Om Nightfreak And The Sons Of Becker werd er een hoop minder heisa gemaakt. De plaat klinkt ook minder geproduceerd en dat zou wel eens voor velen de aanleiding kunnen zijn die een langer verblijf in de cd-speler te gunnen.
Nightfreak And The Sons Of Becker is een interessante plaat aangezien ze een totaal ander gezicht van The Coral laat zien. In 2003 kreeg de band de kans om met Blur doorheen Europa te touren en dat heeft hen blijkbaar tot nieuwe inzichten gebracht. De muziek van beiden mag dan in eerste instantie haast onverenigbaar lijken, toch heeft Blur’s nieuwe stijl sporen nagelaten. De toeters en bellen overheersen nog altijd als welig onkruid, maar songs als "Venom Cable", "I Forgot My Name" en "Song Of The Corn" putten kracht uit muziekstijlen die niets met de sixties te maken hebben. Dat deed Blur hen voor op Think Tank.
Naast deze gekke bokkensprongen vertegenwoordigt Nightfreak And The Sons Of Becker ook nog de zelfuitgeroepen duistere kant van The Coral. De purperen hoes met de verkleurde figuren wordt geacht in die richting te wijzen en ook aan de lyrics is de band zich volledig te buiten gegaan. "Please don’t let the light through my window, keep the curtain shut, it brings me good luck…": het hypnotiserende refrein van "Grey Harpoon" vat Nightfreak And The Sons Of Becker samen. Lyrische verwijzingen naar drugsgebruik worden er ook in gedropt, maar het is eerder de psychedelische muziek die daarop kan inspelen.
We houden een dubbel gevoel over aan Nightfreak And The Sons Of Becker. Het is weliswaar leuk dat The Coral haar muziek anders naar buiten brengt, maar daarbij mag de muziek zelf nooit in het gedrang komen. In dit geval vervalt de experimentele kant al vlug tot gekunstel en daardoor verliest het album veel te veel kracht. Door Nightfreak And The Sons Of Becker in beperkte oplage op u los te laten speelt The Coral het spel slim. Ze onttrekken zich aan een hoop media-aandacht terwijl ze de spotlights toch niet té lang ontlopen. Wij hopen die sluwheid in de toekomst vooral naar hun muziek vertaald te zien.
