Vorig jaar werd Anouk tweemaal moeder: één keer van haar zoontje Benjahmin Kingsley en daarna nog eens van haar nieuwste album Graduated Fool. Attitude heeft de Nederlandse altijd al gehad, maar op dit album komt die voor het eerst goed tot zijn recht.
Haar roots mogen dan wel in de blues liggen, Anouk heeft nooit verlegen gezeten voor een paar rockers. Sinds ze in de aanloop van de zomerfestivals van 2001 René van Barneveld (vroeger Urban Dance Squad) in haar begeleidingsgroep opnam, komt ze live alleen maar gespierder voor de dag. Dat merk je nu ook op Graduated Fool, een album dat veel steviger in het vel zit dan Anouks vorige studioalbums Together Alone en Urban Solitude.
In tegenstelling tot die vorige platen is Graduated Fool een echt groepsalbum, en de akoestische gitaar blijft daarom ook grotendeels achterwege. Dat betekent echter niet dat er geen balladeachtige nummers op staan. Het album schippert eigenlijk voortdurend tussen stevige rock en het zachtere materiaal, wat de sterkte, maar ook de zwakte van het album is: er is weinig plaats voor een tussenweg, terwijl Anouk daar nogal eens mee durfde scoren op haar vorige albums.
Uit opener "Too Long" blijken onmiddellijk de intenties van Graduated Fool: het album wil rocken, de elektrische gitaar staat centraal en Anouk doet hard haar best om haar vocalen ruig genoeg te maken, iets waar ze niet altijd even goed in slaagt, maar toch. Nadelig is wel dat dergelijke aanpak vaak te vroeg zijn bedoelingen volledig blootlegt en daarom moeilijk tot aan het eind aanhoudend kan boeien, en dat is in dit geval niet anders.
Knallers van formaat zijn alleszins "Everything" en "Who Cares", met Lex Bordewijk nog extra op gitaar. Beide nummers zijn een beetje opvolgers van "The Dark" op Urban Solitude, maar nog een hele brok potiger. Ook het bijzonder gedreven "Searching" en het voorlaatste nummer "I Live For You" passen in dit rijtje. Ongetwijfeld de meest geslaagde songs van het album.
Terwijl hij op die hardere nummers het in samenspel met drummer Hans Eijkenaar aardig laat donderen, zorgt bassist Michel van Schie, al te horen op Urban Solitude, ook voor een gezellig funky tintje op Graduated Fool. Bijzonder geslaagd in dit opzicht is "Stop Thinking", een nummer dat op één of andere manier een lentemorgen aan zee uitstraalt.
"Hail" is uitermate flauw, maar de andere zachtere meezingers van dienst mogen er best wezen: afsluiter "Bigger Side", "No Time To Waste" met prachtig gebruikt tremolo-effect op gitaar, en vooral het intense "Margerita Chum" zijn fris en meeslepend. Veel meer dan hun eerder melige voorgangers op de andere albums, spreken deze nummers, misschien vooral door het groepsgeluid, tot de verbeelding en stralen ze vanuit hun krachtig arrangement een meer volgroeid sfeertje uit.
Het is spijtig dat René van Barneveld niet mee op tournee gaat met Anouks nieuwste album, want hij is voor een groot deel bepalend voor het stevigere geluid van Graduated Fool. Naar verluidt doet Anouk met dit album uitdrukkelijker een gooi naar het buitenland, en ze zou er ook nog eens in kunnen slagen ook. Ze zal alvast een paar potten breken op de komende zomerfestivals, zoveel is zeker.
